Yazılan mı Önemliydi Çizilen mi Sevdalara?
''Hoşça''kal...
Oysa Ben Ne Yazdım Ne Çizdim sevdamı...
İçimde Büyüttüğüm Ufaklıktın Sen...
Ben Ne kadar Büyüttüysem Seni; o kadar Ufaltmışsın Kendini...
Sen Giderken "Gitme Kal Yanımda sana ihtiyacım Var!"
Diyemedim ki...Diyemezdim de..
Çünkü Sen Kararlıydın Gitmeye...Ki Kalma Meraklısı da hiç mi hiç Olmamışsın...
Ben Ne Savaşlar Vermiştim Yüreğimde...
Ne Volkanlar Patlatmıştım "Hep sen ol" diye...
Sensiz Olmak Benim sonum Olurdu Biliyordum...
Bildiklerimin de Başıma Gelmesinden Öyle Çok Korkuyordum ki...
Korkularıma Rağmen Savaşlarımı hiç ertelemedim...
Ertelenmiş bir sevda bana göre değildi...
Ya Sen?
Savaştın mı Benim gibi?
Korktun mu Kaybetmekten Deli Sevdalanı?
Kaç Kere Yemin ettin Bozacağını;dayanamayacağını Bile Bile?
O kadar Gözyaşı döktüm ki Ardından...
Hiç Utanmadım Ve Hiç silmedim Gözyaşlarımı...
Çünkü Görünen Sadece Gözümdeki Yaştı...
Kalbimdeki Acıları bitmişliği Göremezdin...
Bu Yüzden Ağladım Karşında... İşte Bu Yüzden Ağlamaktan;
Göz Yaşlarımdan Asla ve Asla Utanmadım...
Ben Sevdamdan da Utanmadım... Seni Sevmekten de...
Pişman Değilim Bir Kere Dünyaya Gelsem Bin Kere de Olsa Seni Severim!
Umudumu yitirdiğimde Utandım Ben Yar!
Çünkü Umutlarımda Binlerce Güzellik Var...
Şimdi Bana Kalan Ardından;
Bomboş Bir Hayat... ve Bir O kadar da Dolu Kalbimin Yamaları...
Bir Avuç Göz Yaşı Ve Bir dünya Kadar Sevdan...
Gittin İşte...
Bitti... Bu sefer Dönüşü Yok...
Kalbim Alıştı Belki de Bu sefer ama Telafisi Yok...
Olmayacak da...
"Unut" Deme Sakın...
Unutmak İçin Sevmedim ki seni...
Kolay mı ki Unutmak o kadar Savaşın O kadar Acının O kadar Sevdanın Ardından Seni?
Hadi Sen Unut Beni Sevgili...
Ben Es geçtim Unutulması Gereken Her şeye...
''Hoşça''kal...
Oysa Ben Ne Yazdım Ne Çizdim sevdamı...
İçimde Büyüttüğüm Ufaklıktın Sen...
Ben Ne kadar Büyüttüysem Seni; o kadar Ufaltmışsın Kendini...
Sen Giderken "Gitme Kal Yanımda sana ihtiyacım Var!"
Diyemedim ki...Diyemezdim de..
Çünkü Sen Kararlıydın Gitmeye...Ki Kalma Meraklısı da hiç mi hiç Olmamışsın...
Ben Ne Savaşlar Vermiştim Yüreğimde...
Ne Volkanlar Patlatmıştım "Hep sen ol" diye...
Sensiz Olmak Benim sonum Olurdu Biliyordum...
Bildiklerimin de Başıma Gelmesinden Öyle Çok Korkuyordum ki...
Korkularıma Rağmen Savaşlarımı hiç ertelemedim...
Ertelenmiş bir sevda bana göre değildi...
Ya Sen?
Savaştın mı Benim gibi?
Korktun mu Kaybetmekten Deli Sevdalanı?
Kaç Kere Yemin ettin Bozacağını;dayanamayacağını Bile Bile?
O kadar Gözyaşı döktüm ki Ardından...
Hiç Utanmadım Ve Hiç silmedim Gözyaşlarımı...
Çünkü Görünen Sadece Gözümdeki Yaştı...
Kalbimdeki Acıları bitmişliği Göremezdin...
Bu Yüzden Ağladım Karşında... İşte Bu Yüzden Ağlamaktan;
Göz Yaşlarımdan Asla ve Asla Utanmadım...
Ben Sevdamdan da Utanmadım... Seni Sevmekten de...
Pişman Değilim Bir Kere Dünyaya Gelsem Bin Kere de Olsa Seni Severim!
Umudumu yitirdiğimde Utandım Ben Yar!
Çünkü Umutlarımda Binlerce Güzellik Var...
Şimdi Bana Kalan Ardından;
Bomboş Bir Hayat... ve Bir O kadar da Dolu Kalbimin Yamaları...
Bir Avuç Göz Yaşı Ve Bir dünya Kadar Sevdan...
Gittin İşte...
Bitti... Bu sefer Dönüşü Yok...
Kalbim Alıştı Belki de Bu sefer ama Telafisi Yok...
Olmayacak da...
"Unut" Deme Sakın...
Unutmak İçin Sevmedim ki seni...
Kolay mı ki Unutmak o kadar Savaşın O kadar Acının O kadar Sevdanın Ardından Seni?
Hadi Sen Unut Beni Sevgili...
Ben Es geçtim Unutulması Gereken Her şeye...