Hayat hep sürükledi beni rüzgarın önündeki bir çalı gibi, Ama isteyerek hiç bir yere gidemedim… Hep uzakları düşündüm, hep uzaklardı hayalim; insanın olmadığı uçsuz bucaksız kıyıları düşledim hep … Ne kaldığım yerlere bağlanabildim, ne de bir türlü gidebildim düşlediğim yerlere ,çünkü; sensizim ben...
Dünyaları sevdim, sığdırdım yüreğime de, ben bir yere sığamadım…Düşündüm hep ben dünyadan daha büyükmüyüm diye,neden bir yerlere sığamıyorum neden hiç bir yerde mutlu olamıyorum diye .sorular sorular ardı arkası gelmeyen sorular....
Bir yanımdan özlemler taştı sel sel, bir yanımı acılar kapladı derya deniz, soluğumda çelikleri erittim de bir yanım hep kış kaldı üşüdüm tiril tiril, çünkü; sensizim...
Ne ben kendimi anlatabildim başkalarına, ne de başkaları anlayabildi göğsümün ortasındaki hançerlenmiş bu yüreği ,dilim tutuluyor anlatamıyorum çünkü sensizim . ..
Ne yana döndüm kurt ulumaları, ne yana döndüm zemheri…Yüreğimdeki hüzün ,sönen yıldızlar gibi hep gözlerime aksetti… sessizim ben! Suskunum ben !. Çünkü; sensizim .
Gecelerime soğuk yağmurlar damladı, ıslı en sıcak duygularım, üşüdüm, yağmur oldum kendime, kar oldum. Hangi bahara tutunduysam alıp götürdü umutlarımı,kahrolası kış. Nasıl seni aldıysa sonra gozlerimi de alıp gitti ardından ve ben yanlız kala kaldım. Sensizim....
Çocukluğumu düşürdüm kollarından aşkın,kırık dökük kaldı geçmişim, öksüz kaldı şiirlerim dudaklarımda… Bu yüzden hep mahsunum bu yüzden sessiz içine kapanık küçük bir çocuk gibi...çünkü sensizim anlıyormusun, çünkü;.. dayanamıyorum ,yapamıyorum ,olmuyor anlıyormusun sensizim ben sensiz...!!!
Kar yağdı kaldırımlara üşüyorum. Yalnızlık kocaman bir dağ olup büyüdü gözlerimde. Bir dost gülücüğünde saklı kaldı sanki umutlarım. Bütün sevinçleri alıp götürdü gemiler. Şimdi ne kadar bastırırsam bastırayım iki elimi kanayan yüreğimin üstüne, kanama durmuyor kan sızıyor hayallerime,düşlerime dayanamıyorum,çünkü.. ,çünkü ben.. sensizim ...
Kahrımdan binlerce deniz doğurdum, gözyaşımla doldu geceler…
Gözü yaşlı gecelerde boğuldu sevdalarım, sevinçlerim… Geceler ecel gelir oldu bana, gözyaşıyla,acıyla,hüzünle .Gece her gelişinde, şarkılardaki sevdaların benzi soldu, o simsiyah saçlarıyla örter tüm benliğimi geceler ,kapkara olur ruhum...
Hazan mevsimi şimdi, hüzün mevsimi, ayrılık mevsimi, gözyaşı mevsimi. Bütün mevsimler bir gün bırakıp gitse de, beni ben ,ben gidemem çünkü sensizim ,sensiz ben yolumu bulamamki !!!...
Gel artık iki gözüm ,hayat pınarım,karanlık gecelerin kutup yıldızı ,gönlümün bahar çiçeği,ızdıraplı ruhumu serinleten çağlayanım gel...
Ey sevgili ! Gözyaşlarımı artık denizlere salıyorum,salıyorum ki, dağlara doğan güneş, hasret hasret açılan ama kapanmayan yaralarıma merhem olsun… Kırılsın kilitleri ruhumun kapılarının, kırılsın içimde yıllarca gizlediğim kırık aynalar, gülsün gülmeyen bahtım ne olur, Ne ne olur gülsün artık...
Dünyaları sevdim, sığdırdım yüreğime de, ben bir yere sığamadım…Düşündüm hep ben dünyadan daha büyükmüyüm diye,neden bir yerlere sığamıyorum neden hiç bir yerde mutlu olamıyorum diye .sorular sorular ardı arkası gelmeyen sorular....
Bir yanımdan özlemler taştı sel sel, bir yanımı acılar kapladı derya deniz, soluğumda çelikleri erittim de bir yanım hep kış kaldı üşüdüm tiril tiril, çünkü; sensizim...
Ne ben kendimi anlatabildim başkalarına, ne de başkaları anlayabildi göğsümün ortasındaki hançerlenmiş bu yüreği ,dilim tutuluyor anlatamıyorum çünkü sensizim . ..
Ne yana döndüm kurt ulumaları, ne yana döndüm zemheri…Yüreğimdeki hüzün ,sönen yıldızlar gibi hep gözlerime aksetti… sessizim ben! Suskunum ben !. Çünkü; sensizim .
Gecelerime soğuk yağmurlar damladı, ıslı en sıcak duygularım, üşüdüm, yağmur oldum kendime, kar oldum. Hangi bahara tutunduysam alıp götürdü umutlarımı,kahrolası kış. Nasıl seni aldıysa sonra gozlerimi de alıp gitti ardından ve ben yanlız kala kaldım. Sensizim....
Çocukluğumu düşürdüm kollarından aşkın,kırık dökük kaldı geçmişim, öksüz kaldı şiirlerim dudaklarımda… Bu yüzden hep mahsunum bu yüzden sessiz içine kapanık küçük bir çocuk gibi...çünkü sensizim anlıyormusun, çünkü;.. dayanamıyorum ,yapamıyorum ,olmuyor anlıyormusun sensizim ben sensiz...!!!
Kar yağdı kaldırımlara üşüyorum. Yalnızlık kocaman bir dağ olup büyüdü gözlerimde. Bir dost gülücüğünde saklı kaldı sanki umutlarım. Bütün sevinçleri alıp götürdü gemiler. Şimdi ne kadar bastırırsam bastırayım iki elimi kanayan yüreğimin üstüne, kanama durmuyor kan sızıyor hayallerime,düşlerime dayanamıyorum,çünkü.. ,çünkü ben.. sensizim ...
Kahrımdan binlerce deniz doğurdum, gözyaşımla doldu geceler…
Gözü yaşlı gecelerde boğuldu sevdalarım, sevinçlerim… Geceler ecel gelir oldu bana, gözyaşıyla,acıyla,hüzünle .Gece her gelişinde, şarkılardaki sevdaların benzi soldu, o simsiyah saçlarıyla örter tüm benliğimi geceler ,kapkara olur ruhum...
Hazan mevsimi şimdi, hüzün mevsimi, ayrılık mevsimi, gözyaşı mevsimi. Bütün mevsimler bir gün bırakıp gitse de, beni ben ,ben gidemem çünkü sensizim ,sensiz ben yolumu bulamamki !!!...
Gel artık iki gözüm ,hayat pınarım,karanlık gecelerin kutup yıldızı ,gönlümün bahar çiçeği,ızdıraplı ruhumu serinleten çağlayanım gel...
Ey sevgili ! Gözyaşlarımı artık denizlere salıyorum,salıyorum ki, dağlara doğan güneş, hasret hasret açılan ama kapanmayan yaralarıma merhem olsun… Kırılsın kilitleri ruhumun kapılarının, kırılsın içimde yıllarca gizlediğim kırık aynalar, gülsün gülmeyen bahtım ne olur, Ne ne olur gülsün artık...
