En büyük ihanetindi gözlerime baka baka sevgiden söz etmen .....
yaktığın ateşi söndürmek için cesaret gerekir....
Sessizce çekip gitmek miydi , arkanı dönüvermek miydi cesaret!!!.....
Ardında bıraktığın gözyaşlarının yolunu yıkayacağını mı sanıyordun?
O gözyaşları sadece benim ruhumu yıkadı.... Kalbime karşı mahcubum artık....
Doğru olan hep sen , yanlış olan da ben miydim..? Sen beni yıkıp geçtin ama
ben sensiz geçen günlerimi senli anılarımla doldurmayı ve senin hak etmediğin sevgime sahip çıkmayı başardım..
Biliyorum sende benden yana
zerre kadar anı yok, olmasını da istemem zaten!!! seni öyle bir gömdüm ki o enkazın altına artık hiç çıkarmayacağım....
bencil duygularının esiri olamayacak kadar uzaklaştırdın beni kendinden ve kendimden...
ben ne kadar yoksam sende o kadar yoksun artık...
Bir tek seni düşünerek yaşama alışkanlığımdan kurtulamadım.
Hak etmediğin kalbim hala senin için ağlayabilecek kadar kırık sana ...
Ben ne kadar yanında olmak ne kadar destek olmak istesem de , senin hep
kaçışlarının nedenini şimdi daha iyi anlıyorum...
kendine bile itiraf edemedin değil mi ?
Benden kaçarken nereye gittiğini biliyor olsam da ,
gittiğin o yerin seni çoktan tükettiğini bir tek sen anlamadın ve sonunda beni de tükettin...
Hani hep söylerdin ya '' toparlanacağız birlikte , ayağa da kalkacağız''
Ne oldu peki ? toparlanabildik mi ? yoksa iyice dağıldık mı ?....
Sen bütün sevgime , bütün tutkuma ve bendeki büsbütün sana rağmen bir fırtına gibi estin hayatımda ...
sen esip geçtin gittin ama ( sadece sendin giden ...............)
O fırtınada kopan yanlarımı , savrulan yanlarımı hiç görmedin göremezdin.... görmek de ayrı bir cesaret ister...
O fırtına sonrası enkazlar arasında öyle bir parça buldum ki büsbütün sen baştanbaşa bendeki seni yaşatacak kadar sen...
Hiç aklına gelmezdi senden kalan yanlarımı yeniden toplayıp küçücük bir dünya kuracağım ve bu küçücük dünyama kockocaman bir sevgi sığdıracağım.... o küçücük anıya sığdırdığım mutluluğu sen hiçbir zaman
görmeyeceksin....senin bencil duygularına feda edemeyecek kadar çok seviyorum senden kalanları...
Şimdi sakın arkana bakma ... ben ne yapıyorum nasıl yaşıyorum sakın sorma.... vicdanın senden yana olsun...
Git artık ...istediğin kadar uzaklara git ...sakın ama sakın bana yaklaşma!!!
Bir kez daha yaklaşırsan ! bu kez yakan değil yanan olursun... Söndürmeye cesaret edemediğin o ateş bu kez seni yakar .... Arkamı gönüp gitmem senin gibi.. ama sende de olmam ... sadece uzaktan, içim yanarak da olsa uzaktan bakar kalırım öylece ....
Biliyormusun ; seni ne çok sevdim , ne çok inandım , ne çok güvendim.... ve sen benim güvendiğim , sevdiğim , kendimi kendinde hissetiğim en son insan oldun......Artık ben kendimden başkasını sevmiyorum..
kendimden başkasına inanmıyorum.. kendimden başkasına güvenmiyorum....anladımki benden başka herkes bana yalan söylüyor...
Tıpkı ; senin gözlerimin içine baka baka sevgi sözleri sarf ettiğin gibi......
Tek cesaretin bu koca yalan mıydı????
Senden arta kalan bir gerçek daha var ki;
yanıma yaklaşmaman gerçeği...
Çünkü ben seni Hala ÇOK SEVİYORUM....uzak dur sevgim yakmasın seni.....
sevgi ışığımı aldım yolundan dilediğin gibi yürü artık...
ister karanlıkta ister loş ışıkta..
