Daha onceden yapmis oldugum planlar ve elimde biletim saskin bir sekilde dolasiyordum...
Anneme alisveris icin soz vermistim.
Arkadaslarla yemek yiyecektik ve ben saat dortte bu sehirden ayrilacaktim.
Birden telasa kapildim.
Ilk askimin heyecanini doyasiya yasamak istiyordum lisedeki gibi olmaliydi.
Kalbim yine kendini hisettirdi.
Sonra birden durdum, daha ona ulasamamistim, aramamisti.Ben neyin heyecanini yapiyordum?
Ya beni unutuysa?
Ya sevmiyorsa.Bu dusunceler hosuma gitmedi.
Hala arayan soran yoktu. Demek ki unutmustu!
Amcasinin oglu da Murat hakkinda hic bilgi vermemisti.
Gecenin bir yarisinda yabanci bir kadina yine iyi cevap ve anlayis gostermisti.
Gizemli konusmustu!
Yoksa hala siyasetle ugrasiyor ve olumsuz bir hayati mi vardi?
Oysa askim yillar once biraktigim gibi olmaliydi.
Evlenmemeli... yaslanmamali... hayat ondan birseyler almamaliydi!
Ben en azindan oyle hayal ediyordum
.Tam arabaya binip carsiya cikmistik annemle, birden telefon caldi... "ozel numara" yaziyordu... Su Sevda'ya da kiziyordum, hep onun numarasi oyle yazardi.
- Alo
karsidaki ses biraz soguk ve tutuktu.
Arzu Hanim'la mi gorusuyorum?Evet, benim.Siz beni aramissiniz.Birden dilim tutulmustu.Ne diyecektim, arabada yalniz degildim... oydu... aramisti...
Sevincten bagirmak istiyordum.
Butun gecen onca yila ragmen heyecanim ayniydi. "Seni unutmadim, unutamadim, herseyi b?raktim sana geldim" mi deseydim?
Dile kolay yirmisekiz koca yil gecmisti aradan.
Konusamiyor yutkunuyordum.
Beni yarim saat sonra aramasini soyleyip telefonu kapattim.
Annem "yine yogun program yapmissin, otobuse yetisemeyeceksin" diye soylenmeye basladi.
Ben hicbir sey duymuyordum ne yaptigimi da bilmiyordum
Apar topar herkesi basimdan bir yerlere savip kendimi kuafor koltuguna attim.
Bakimli olmaliydim hem de guzel en cok saclarimi begenirdi.
Gozlerime bayilir, guzeligini defalarca soylerdi.
Yine o sozleri duymak istiyordum, bunca yil beklemistim.
Telefon tekrar caldi."Ben sizi Dogapark'ta bekliyorum" dedim.
Allahim bu ne heyecandi?
Yillar sonra ayni yerde bulusacaktik...
Zayif, uzun boylu, cenesinde hafif yara izi olan bir delikanli yaklasmaliydi yanima ve ellerimden tutup, bir banka oturmaliydik
.Saclarimi yine oksamali, kabul etmedigim kolyeyi tekrar bana vermeliydi.
"Guzelsin, hala guzelsin" deyip sarilmaliydi tum sicakligiyla... Birden gri son model bir araba durdu onumde.
"Buyrun" dedi.Yuzunu goremeden, sikisan trafikte kendimi arabanin icinde buldum .
Ben afallamistim, butun hayallerim, umitlerim heyecanim hepsi durmus... sessizce bekliyordu.,
Arabada cit yoktu.
Sadece dikiz aynasindan birbirine bakan gozler vardi.
Saskindik ikimizde, nereye gidecegimizi ne yapacagimizi bilmiyorduk.
Hic konusmadan caddeleri sokaklari dolasip durduk.
Bu kisa zaman diliminde sanki saatler surmustu...
Birden durdu.
Basini direksiyona dayadi, elleri titiriyor ve agliyordu.
Kendimi cok kotu hissediyordum.
Ben ne yapmistim bir insanin sevdigim insanin dunyasini bunca yil sonra alt ust etmistim.
"Kendini suclama, anlat, hadi neden buradasin.
"Sesi nefret, saskinlik, kizginlik hepsini ifade ediyordu.Susuyordum... soyleyecegim hicbir sey aklimda yoktu.
Bunca yil sonra ne soylenirdi?
Terkeden ben olunca!
Garip bir gulumsemeyle, "nereye gidelim" dedi.Ev mi, otel mi?