Öylece ardımdan bakakaldı...
son kez gözlerine baktığımda bir damla yaşın göz bebeklerine benden önce veda ettiğini fark ettim...
Gülümsedim son gücümü kullanarak.. ...
Kolay değil ayrılık veda bu
...Ardinda bırakmak canını...
Ama ondan daha güçlü olmalıydım..
Gülümsedim...
Abuk subuk şakalar yaptım...
Maksadım görmemekdi feryadını ela gözlerden fırlamaya hazır damlaların...
Son kez dudağımda hissettim dudağını...
tuzlu geldi birden, engin denizleri hatırladım deniz tadı vardı sevdiğimin dudağında...
Oysa tadını aldığım .. o ela gözlerden habersizce sizan bir damlaydı...
Haince yerleşen mayhos kokulu dudaklara... ilk kez böle bir tad vermişti..ve son kez
... her düşündüğümde o anı..dudağımdaki o tuzu bir kez daha alıyorum içime ...
Uğurlamakmı zordu...ardında bırakmakmı canını...
Hangisi daha az acı verirdi...
gözlerinin önünden kaybolup gidişini seyretmekmi sevdiğinin..
Yoksa gidemeyeceğini anladığın için ardına bakmakdan korktuğun,ayaklarının titrediğini, dizlerinin çözüldüğünü ve artık ayaklarına hükmedemediğini hissetmek mi?
Kalbinin kocaman bir parçasını ardında unuttuğunu fark ettiğinde geri dönüşü olmayan bir yola girdiğini hissetmekmi yoksa!!!...
Cesaretini toplayıp da ardına baktığında...kimselerin olmayışımı yada..
Avazın çıktığı kadar bağırmak isteyip,gücünün tumunu kullanıp geri koşmak isteyipde... yapamamanın çaresizliğini yaşamakmı zor... yoksa...
Ardından bakakalmak mı sevgilinin...
Belki gözlerinin önünden ağır çekimle giden..
ardına bile bakmakdan korkan, gidişinde titrediğini bile çıplak gözle seyredebildiğin..
içinde depremlerin olduğunu fark edipde, dur! gitme!! diyememenin acısı...mı zor olan... yada.....
Seni seviyorumların içinde uçuştuğu..
ama avazın çıktığı kadar bağıramadığın bir ortamda binlerce kez onu sevdiğini söylemek, sevginle ona yol çizmekmi dönüşü sana ve kollarına olan..
yedirememekmi gidişini...
ağlamak isteyipde göz yaşlarının içine akmasımı...
o an bile hala ağlanmaz lafına yenik düşüp boynunu önüne alıp gözlerinle yerdeki taşları saymakmı..
Asice akan göz yaşlarını insanlardan sakladıgını sanmakmı...
Uğurlamakmı....
yoksa gitmekmi zor olan....
Bir elmanın iki yarısı gibi hissettiğin...
tenine kokusuna saçlarının her kıvrımına canını bile vermekden çekinmediğin..
Sevdiğin...Her şeyin olan beni...ve ardımda bıraktıgım seni...
UÄžURLAMAKMI ZORDU ...ARDINDA BIRAKMAKMI CANINI
son kez gözlerine baktığımda bir damla yaşın göz bebeklerine benden önce veda ettiğini fark ettim...
Gülümsedim son gücümü kullanarak.. ...
Kolay değil ayrılık veda bu
...Ardinda bırakmak canını...
Ama ondan daha güçlü olmalıydım..
Gülümsedim...
Abuk subuk şakalar yaptım...
Maksadım görmemekdi feryadını ela gözlerden fırlamaya hazır damlaların...
Son kez dudağımda hissettim dudağını...
tuzlu geldi birden, engin denizleri hatırladım deniz tadı vardı sevdiğimin dudağında...
Oysa tadını aldığım .. o ela gözlerden habersizce sizan bir damlaydı...
Haince yerleşen mayhos kokulu dudaklara... ilk kez böle bir tad vermişti..ve son kez
... her düşündüğümde o anı..dudağımdaki o tuzu bir kez daha alıyorum içime ...
Uğurlamakmı zordu...ardında bırakmakmı canını...
Hangisi daha az acı verirdi...
gözlerinin önünden kaybolup gidişini seyretmekmi sevdiğinin..
Yoksa gidemeyeceğini anladığın için ardına bakmakdan korktuğun,ayaklarının titrediğini, dizlerinin çözüldüğünü ve artık ayaklarına hükmedemediğini hissetmek mi?
Kalbinin kocaman bir parçasını ardında unuttuğunu fark ettiğinde geri dönüşü olmayan bir yola girdiğini hissetmekmi yoksa!!!...
Cesaretini toplayıp da ardına baktığında...kimselerin olmayışımı yada..
Avazın çıktığı kadar bağırmak isteyip,gücünün tumunu kullanıp geri koşmak isteyipde... yapamamanın çaresizliğini yaşamakmı zor... yoksa...
Ardından bakakalmak mı sevgilinin...
Belki gözlerinin önünden ağır çekimle giden..
ardına bile bakmakdan korkan, gidişinde titrediğini bile çıplak gözle seyredebildiğin..
içinde depremlerin olduğunu fark edipde, dur! gitme!! diyememenin acısı...mı zor olan... yada.....
Seni seviyorumların içinde uçuştuğu..
ama avazın çıktığı kadar bağıramadığın bir ortamda binlerce kez onu sevdiğini söylemek, sevginle ona yol çizmekmi dönüşü sana ve kollarına olan..
yedirememekmi gidişini...
ağlamak isteyipde göz yaşlarının içine akmasımı...
o an bile hala ağlanmaz lafına yenik düşüp boynunu önüne alıp gözlerinle yerdeki taşları saymakmı..
Asice akan göz yaşlarını insanlardan sakladıgını sanmakmı...
Uğurlamakmı....
yoksa gitmekmi zor olan....
Bir elmanın iki yarısı gibi hissettiğin...
tenine kokusuna saçlarının her kıvrımına canını bile vermekden çekinmediğin..
Sevdiğin...Her şeyin olan beni...ve ardımda bıraktıgım seni...
UÄžURLAMAKMI ZORDU ...ARDINDA BIRAKMAKMI CANINI