Seni seviyorum, elimlede dokuna biliyorum ama sen yoksun ... bu ellerini tuttuğum sen değilsin... benim için dünyaları yakacak olan, değil dağları everesti paramparça edecek olan değilsin.... ne oldu neden böyle oldu, oysa herşey çok güzeldi.... bana bakınca seninde gözlerin ışıldıyordu, biliyordum sende seviyordun ama neden, neden.... neden artık böyle değiliz, neden gözlerimin içine bakmıyorsun, bu kadar çabukmu bıktın benden, her şeyi bitirmek bu kadar kolaymıydı senin için... yazık oysa sana inanmıştım, ama haklısın hata bende hayatı küçümseyen bende... hayatın sahte gülücüklerine kandım, benim hayatım özel dedim, yanıldım... oysa benim diğerlerinden hiçbir farkım yoktu ki neden benim aşkım ölümsüz olacaktiki, hayat neden bana kıyak geçecekti ki.... çok sevdiğim için mi, hadi canım sende... hayat ne aşklara kıydı benim tertemiz sevgime neden kıymasınki...


Artık biliyorum, hayat bana ayrıcalık tanımıyacak, benim için özel bir gelecek sunmuyacak... Olsun be, ben bunlada yaşarım, kalbime taş basarım, gene yaşarım...

Biliyorum, taş kalpliler sevemez ama taşıda yosun sarar, elbet bende doğru insanı bulurum yada o beni bulur, ne önemi varki...

Ey hayat dinle sana kafa tutacağım sana inat mutlu olacağım, hem de hiç kimsenin olmadığı kadar, bunu böyle bil ve kork benden...