aklımdaki dağınık kelimeler,onda cümlelerini kurmuşlardı…
gözlerime baktı.
gözyaşları inatçıydılar,
düşmeyeceklerdi.
elim yüzüne gidince gözlerini kapattı.
yüzünü elime yasladı,
güzel gözleri kayboldu,
bir damla gözyaşı dayanamayıp,
yüzünün kıvrımlarında gezinirken
daha fazla gitmesin istedim, sildim.
utangaç ruh hali yüzüne yansıdı,
gülümsedi. görmeyen dünyasında mutluydu,
elimi çekemedim.
zaten ayrılmayı beceremezdim…
sevgim hiç ayrılmasın,
o sıcak kalbinden uzaklaşmasın istiyordu.
mutluyduk, mutlu olacaktık.
zaten vedaları beceremezdim…
gözlerini açtı, gözlerine baktım…
öptüm…
zaten ayrılıkları beceremezdim,
kapının sessizliği yaran çığlığını geride bıraktım…
ardıma bakmadım,
zaten vedaları sevmezdim… …
geri döndüğümde,
o yoktu.
bir an ne konuşabildim,
ne düşünebildim,
sadece içimdekini,
o acı veren düğümleri çözmek istedim,
artık geç kaldığımı anladım.
söylenemeyen sözlere,
gidilemeyen yerlere,
susarak anlatılan anlara,
geç kalmıştım.
o gideli çok olmuştu.
gelinmezdi gittiği yerden.
bir daha görmedim o gözleri,
tutamadım o sıcak elleri…