Sen GittiN
bir yaprağın ağacının dalından bir daha dönmemesizcesine düştüğü gibi
düştün içimden ve bedenimden
bir daha dönüşü olmayan yollara gittin…
bir beklentim kalmadı hayattan
zamansız geldin ve zamansız gittin…
zamansız derler ya ayrılıklar
sende öyleyDiN…..
Benim kaldığım şehirde bana benziyor
pek güneş uğramaz bu şehre
gökyüzünü masmavi göremezsin hiç bir zaman
bulutlar terketmez bu şehri…
dedim ya bu şehirde benim gibi
hep ağlıyor gökyüzü
sert rüzgarlar hiç eksik olmuyor bu şehirde
benim içimde eSen rüzgarlar gibi…
bu şehre baktığında bir donukluk göreceksin
sanki hiç kalkmasızcasına bir hazan çökmüş bu şehre….
gözlerim artık umut dolu bakmıyor
sen gittin yaa
donuklaştı bakışlarımda…
Eskiden de ağlardım ağlardımdaa
çoğu sevinç gözyaşıM olurdu
şimdi acıyan yüreğim için akıtacak bir damla gözyaşım bile kalmadı
tükenmekteyim bir mum gibi zamanla eriyerek tükenmekte
tutunabildiğim bir tek sen vardın
Sende ardına bile bakmadn gittiN…
Ve ben zamanla eriyerek bittiM….
çok güsel sözlerdi