Aşk çaLdı kapıLarımı.. DeLikten baktım usuLca, açmadım... Aşk çaldı kapılarımı.Delikten baktım usulca açmadım.Açmaktan korktum adı "aşk" olan yüreklere kilitlerimi.Sürgüler çektim kapılarımı, kalın perdelerle çevirdim pencerelerimi.Yine de bir boşluk buldun aşk!Berrak bir ışıkla sızdın penceremden.Sözcüklerine bantlar yapıştırdım sen "gel" dedikçe senden uzaklara açtım yüreğimi.Yelkenlilerde uzun yolculuklara kaçtım umarsızca.Sen mi?Pes etmedin...
Ve aşk getirdin hiç beklenmeyen sabit anlarımda.
Şimdi yüreğine sıgmayan bir ben var içimde.İçime sıgdıramadıgım heyecanlarkelepçelerini kırmış umutlar var.İçine sıgamadıgım mekanlaryüreğime sıgdıramadıgım tek bir bedene ait senler var.
Sevmenin çoşkusunda kanatlanıyor gelecege umudun bakışları.Hüznün titreyen bedeni ısınıyor avuçlarında.Bir tat kalıyor kimsenin bir yerlerde tatmadıgı kadar sıcak tatlıyı andıran bir tat dudaklarımda.Sonbaharın yaprakları dökülüyor aşkımız yeşeriyor dökülen yaprakların ayak uçlarında.
Kalabalıklar silik senin gözlerinse karanlıklara meydan okuyor.Akrep yelkovanı kovalamaktan vazgeçip çeviriyor bakışlarını üzerimize.Zamanı zamansız kılmamıza şaşkın kalıyor nefes alan kim varsa yeryüzünde.
Efsaneler boynu bükük kalıyor, aşka ait yazılanlar suskun.Yaşamın ötesinde tek bir nefes oluyoruz.Sadece sen ve ben...
Kaç asır öpüşebilir insan hiç durmak bilmeden?Kaç sevgili yakalar her bakışmada aynı heyecanı yeniden?Dünü unutup bugünü gelecek yapmaya kimin gücü yeter sen ve ben dışında?
Şimdi zamana meydan okumaya varım kollarında.Yaşadıgım her şey silindi düne dair.Ve ben aşkı yeniden yazıyorum seninle.
Sevginin bile kıskanacagı gibi seviyorum seni.
