KALBINI KAYBEDEN GENCIN MEKTUBU;YÜREK BURKUCU;INTERNETTE BULDUM VE PAYLASIYORUM:KALBI OLAN AGLAR…….
Sizin icin ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satirlari yazarken gözümden damlalar akiyor klavye üzerine. Erkekler aglamaz lafi bana göre degil. Aglamaktan hic utanmadim,duygularim ,acilarim beni bogdugu zaman hep agladim.Yine agliyorum...
Sizleri tanimiyorum ama sizlerle paylasmak istiyorum.Lütfen;bu satirlara bir seven olarak sahip cikin ve lütfen yazili satirlar olarak gecmeyin. Okudukca yeryüzünde insanlar
neleri yasarmis diyeceksiniz buna eminim.
Bir memur ailenin en kücük cocugu olarak babamin tayininin ciktigi bir köye tasindik.Huzursuzdum ,
okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,sehirde medenice okumak istiyordum.kaydimi yaptirdi babam okula.Ilkokul 4. siniftan basladim köy okuluna.
Beni bir sinifa verdiler.Ögretmen köyde yabanci oldugumu biliyordu ve hangi siraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kizin yani bostu sadece oraya oturdum.Hayatimi adadigim,gidisiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanistim.Ismi Altinay idi.çocuk yasimda bile onun güzelligi beni cok etkilemisti.Masmavi gözleri,gamze yanaklari ile arada bir bana dönüp gülüsü,yanlis yazdigim notlarimda kendi silgisiyle defterimdeki hatayi silmesi beni o minik yasimda ona bagladi.
O dönemlerde cocukca bir arkadaslikti. Zaman ilerledikce onsuz tek saniye geciremiyordum.ya ben onlara gidip ders calisiyor, yada o bize geliyordu.Mükemmel bir paylasimciydi.Yüregi ni,sevgisini,dostlug unu daha o yasta vermisti bana.Ilkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.Hep onunla hep ona biraz daha alisarak.
Ortaokula gectigimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayni
okula yazdirdilar, hatta ayni sinifa,hatta ayni siraya oturmamiz icin babalarimiz ögretmenlere adeta yalvardilar. Basarmistik. Yine ayninsiradaydik.Geri de kalan ilkokul dönemindeki iki yilda anladim ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yasimiz olgunlastikca o beni,ben onu daha cok
seviyordum.çocukca baslayan arkadasligimiz sevgiye aska dönüsmüstü ortaokul yillarimiz bitmek üzereyken.Sehir merkezinde.
Ailelerimiz liseye gectigimiz sirada ortak bir karar aldilar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacaktik.Annem de bizimle kalacakti.Allah'im o karar
bize iletildiginde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu.Ona asik olmustum.Ayni duygulari o da paylasiyordu ve bunu fareden ailelerimiz okul bittiginde evlendirelim diye karar almislardi bile.Ona tapiyordum artik.Hasa Allah'a sirk kosar gibi günah islercesine seviyordum.Ilk elini tuttugumda sakin bir daha birakma demistim. Yanaklari zarmisti,utanmis ve basini önüne egmis,gülümsemis ve elimi siki siki kavramisti.
Artik her gün elele tutusup okula gidiyor okuldan cikarken elele dolasiyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak icin cekerdi.Bunu her yaptiginda kizar elimi birakma diye azarlardim,hep tamam tamam diyerek gülümser ve hizla elini avucuma sokustururdu. Her sey harikaydi,dünya cennet gibiydi gözümüzde.Yillar akip gidiyordu mutluluk icinde.Nihayet liseyi de bitirmek üzereydik.karne dönemi gelmisti. Karnelerimizi aldik hic kirigimiz yoktu.Sevincle sarildik birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak icin bir cafeye gidip cola icerek kutlayacaktik.Okulun az ilerisinden gecen bir cakil yol vardi.Her zaman toz duman icinde olurdu.cakillarla kapliydi.
O yolun benim ve ölürcesine sevdigim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacagini bilsem hic girer miydik o role.Neler vermezdim o yolu yürümemek icin. Eli yine elimdeydi,ansizin elini cekti,terlemisti yine eli.Sanirim dört adim atmistim.Dönüp yine azarlayacaktim.Çünkü hem elimi birakmis,hem de geride kalmisti.Dönüp baktigimda Dünya basima yikildi.Sanki gök kubbenin altinda kaldim.yerdeydi ve yüzünden kan fiskiriyordu.
ne yapacagimi bilemedim üzerine kapandim yüzüne yapismis saclarini kaldirdigimda hayatimi bitiren o görüntüyle karsilastim.Basi kesilmis bir tavuk gibi irpiniyordu.Suratina bir tas parcasi bicak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadigim mavi gözlerinden biri akmisti.Suratinin yarisi yoktu.Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor kanla kapli diger gözünü temizleyerek bana bir seyler demeye calisiyordu.Yoldan gecen bir kamyonun
tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.Ölürcesi ne bir aski,gelecegimizi kibrit büyüklügünde bir tas parcasinin bitirecegini
bilemezdim.Donuk donuk hic konusamadan yüzüne bakmaktan baska bir sey yapamiyordum. Ellerini tuttum kaldirdim basini gögsüme dayadi ve elimi siki siki tuttu.Akan kan ellerimize damliyordu.
Yoldan gecen bir araba durmus bizi seyrediyordu,hastane ye yetistirelim dedigimde kanli oldugu icin almadi ve kacti gitti.Kimse arabaya almiyordu.cevreme bakip yardim eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni birakma,dayan demekten baska bir sey yapamiyordum.Iki dakikalik bir cirpinistan sonra kucagimda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndü.Tam dokuz yil oldu onu
yitireli.Kendime olan güvenimi yitirdim.Artik kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.
Sizin icin ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satirlari yazarken gözümden damlalar akiyor klavye üzerine. Erkekler aglamaz lafi bana göre degil. Aglamaktan hic utanmadim,duygularim ,acilarim beni bogdugu zaman hep agladim.Yine agliyorum...
Sizleri tanimiyorum ama sizlerle paylasmak istiyorum.Lütfen;bu satirlara bir seven olarak sahip cikin ve lütfen yazili satirlar olarak gecmeyin. Okudukca yeryüzünde insanlar
neleri yasarmis diyeceksiniz buna eminim.
Bir memur ailenin en kücük cocugu olarak babamin tayininin ciktigi bir köye tasindik.Huzursuzdum ,
okulumu bir köy okulunda okumaktansa ,sehirde medenice okumak istiyordum.kaydimi yaptirdi babam okula.Ilkokul 4. siniftan basladim köy okuluna.
Beni bir sinifa verdiler.Ögretmen köyde yabanci oldugumu biliyordu ve hangi siraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kizin yani bostu sadece oraya oturdum.Hayatimi adadigim,gidisiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanistim.Ismi Altinay idi.çocuk yasimda bile onun güzelligi beni cok etkilemisti.Masmavi gözleri,gamze yanaklari ile arada bir bana dönüp gülüsü,yanlis yazdigim notlarimda kendi silgisiyle defterimdeki hatayi silmesi beni o minik yasimda ona bagladi.
O dönemlerde cocukca bir arkadaslikti. Zaman ilerledikce onsuz tek saniye geciremiyordum.ya ben onlara gidip ders calisiyor, yada o bize geliyordu.Mükemmel bir paylasimciydi.Yüregi ni,sevgisini,dostlug unu daha o yasta vermisti bana.Ilkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.Hep onunla hep ona biraz daha alisarak.
Ortaokula gectigimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayni
okula yazdirdilar, hatta ayni sinifa,hatta ayni siraya oturmamiz icin babalarimiz ögretmenlere adeta yalvardilar. Basarmistik. Yine ayninsiradaydik.Geri de kalan ilkokul dönemindeki iki yilda anladim ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yasimiz olgunlastikca o beni,ben onu daha cok
seviyordum.çocukca baslayan arkadasligimiz sevgiye aska dönüsmüstü ortaokul yillarimiz bitmek üzereyken.Sehir merkezinde.
Ailelerimiz liseye gectigimiz sirada ortak bir karar aldilar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacaktik.Annem de bizimle kalacakti.Allah'im o karar
bize iletildiginde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu.Ona asik olmustum.Ayni duygulari o da paylasiyordu ve bunu fareden ailelerimiz okul bittiginde evlendirelim diye karar almislardi bile.Ona tapiyordum artik.Hasa Allah'a sirk kosar gibi günah islercesine seviyordum.Ilk elini tuttugumda sakin bir daha birakma demistim. Yanaklari zarmisti,utanmis ve basini önüne egmis,gülümsemis ve elimi siki siki kavramisti.
Artik her gün elele tutusup okula gidiyor okuldan cikarken elele dolasiyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak icin cekerdi.Bunu her yaptiginda kizar elimi birakma diye azarlardim,hep tamam tamam diyerek gülümser ve hizla elini avucuma sokustururdu. Her sey harikaydi,dünya cennet gibiydi gözümüzde.Yillar akip gidiyordu mutluluk icinde.Nihayet liseyi de bitirmek üzereydik.karne dönemi gelmisti. Karnelerimizi aldik hic kirigimiz yoktu.Sevincle sarildik birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak icin bir cafeye gidip cola icerek kutlayacaktik.Okulun az ilerisinden gecen bir cakil yol vardi.Her zaman toz duman icinde olurdu.cakillarla kapliydi.
O yolun benim ve ölürcesine sevdigim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacagini bilsem hic girer miydik o role.Neler vermezdim o yolu yürümemek icin. Eli yine elimdeydi,ansizin elini cekti,terlemisti yine eli.Sanirim dört adim atmistim.Dönüp yine azarlayacaktim.Çünkü hem elimi birakmis,hem de geride kalmisti.Dönüp baktigimda Dünya basima yikildi.Sanki gök kubbenin altinda kaldim.yerdeydi ve yüzünden kan fiskiriyordu.
ne yapacagimi bilemedim üzerine kapandim yüzüne yapismis saclarini kaldirdigimda hayatimi bitiren o görüntüyle karsilastim.Basi kesilmis bir tavuk gibi irpiniyordu.Suratina bir tas parcasi bicak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadigim mavi gözlerinden biri akmisti.Suratinin yarisi yoktu.Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor kanla kapli diger gözünü temizleyerek bana bir seyler demeye calisiyordu.Yoldan gecen bir kamyonun
tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.Ölürcesi ne bir aski,gelecegimizi kibrit büyüklügünde bir tas parcasinin bitirecegini
bilemezdim.Donuk donuk hic konusamadan yüzüne bakmaktan baska bir sey yapamiyordum. Ellerini tuttum kaldirdim basini gögsüme dayadi ve elimi siki siki tuttu.Akan kan ellerimize damliyordu.
Yoldan gecen bir araba durmus bizi seyrediyordu,hastane ye yetistirelim dedigimde kanli oldugu icin almadi ve kacti gitti.Kimse arabaya almiyordu.cevreme bakip yardim eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni birakma,dayan demekten baska bir sey yapamiyordum.Iki dakikalik bir cirpinistan sonra kucagimda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme döndü.Tam dokuz yil oldu onu
yitireli.Kendime olan güvenimi yitirdim.Artik kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.