Ey hayat sonunda en sevdiğim dostumuda aldın elimden...
önce kendimi aldın benden sonrada dostlarımı tek tek...
Daha ne istiyorsunbe benden...Yeter artık rahat bırak beni...
Artık kimseyle konuşmak istemiyorum....
Hiç bir zaman mutluluğu layık görmedin bana hayat...
Belkide senin kanunun bu...Beni mutsuz etmek...
En sevdiğim candostumdada ayırdın beni..
Artık oda sıkılıyor benden...Şimdi mutlu oldunmu hayat...

Hayatın aslında bir kabahatı yok hayat yerinde duruyor.hayatı olumlu olumsuz yapan bizleriz...şiirin güzeldi ( şiirde belirttiğin gerçek can dostunsa seni hiç bir zaman bırakmaz hep kalbinde aklında tutar,can dostları böyledir...ama şiirin hayal ürünüyse çok güzel yaşanmış gibi yazmışsın seni yürekten tebrik ederim)) ))