Ve şiirler artık sustu,
Öksüz kaldı!
Söylenecek dil arıyor.
Yürek kanıyor
Kulaklarım sesini arıyor.
Dön gel be yusufum ...
Öksüz kaldı!
Söylenecek dil arıyor.
Yürek kanıyor
Kulaklarım sesini arıyor.
Dön gel be yusufum ...
Sen olsaydın şimdi o gür sesiyle bağırarak ruhumuza işlerdi, yüreğinden çıktığı gibi direk kanımıza karışırdı cümlelerin. Gönüllerimiz miskin kalmazdı. Ama sende gittin be yusufum ...
İlk defa bir sanatçının arkasından böyle sözler yazıyorum, yazmakla da kalmıyorum yüreğimden geliyor inan lakin seni bir sanatçı olarak görmedim ben, öyle içten vurgulardın ki sözcükleri sanki o anı ben yaşıyor gibi gelirdi. Bu veda zoruma gitti be yusufum. Ben şiiri sende sevmiştim. Seni ilham alarak dökülürdü sözcüklerim. "Ah ulan" dedin şimdi de rızanın yanına mı gittin be yusufum ...
Biliyorum ordan bi yerden bu yazımı okuyorsun. Hissediyorum! Sevdiğim kız senin şiirini göndermişti bana Kıvırcık Ali ile söylemişsiniz. " Siz benim nerden geldiğimi nerden bileceksiniz" hatırladın değil mi ? En son da bu şiirini dinledim. Neden şiirsiz koydun ki bizi be yusufum ...
Artık kim söyleyecek senin gibi şiirleri, kim estirecek gür sesini yüreğimize, bir anımı oldun şimdi, herşey gerçekten bitti mi ? susma birşey söyle hayat bu mu be yusufum ...
Aslında sende gitmek istemezdin bu diyardan biliyorum. Sende yenik düştün azraile, sende hastalık kurbanı oldun be üstadım. Hadi kalk ta bu yazımı sen seslendir be yusufum ...
Bir şiirinde de " Yüreğim kanıyor " demiştin. Şimdi de biz sevenlerinin yüreği acıyor yusufum. Yüreği kanıyor yusufum, Yüreğimiz seninle yusufum.
Sen gittin Şiirler sessiz, bizler sensiz kaldık. Mekanın cennet olsun be yusufum ...
Seni unutmayacağız ...
€zBeRimSin
04 Mart 2009
04 Mart 2009