gecenin en hoyrat saatinde kalkmış ve bir sigara yakmıştı... geçmişini düşündü, geri getiremeyeceği geçen zamanı.. "öyle çok hatalarım var ki" dedi kendine.pencereyi açtı, sigaranın dumanının dışarı çıkışını izledi bir süre. sonra lavaboya gitti isteksizce. ellerini yıkayacaktı ama sabuna dokunamadı. "bu seni temizlemez oğlum" dedi. ve bir küfür salladı kendine.ne oldugunu anlamadan herşeyini kaybetmişti, herşeyini. sevdiği insanları , yakalaması zor olan bir kariyeri, anne babasının o şefkatli kollarını, herşey ama herşey gerideydi onun için. artık görmek istemediği ama eskiden onlarsız yapamadığı kitaplara döndü sonra: siz benim içimde tüten ufacık bir hayalin kahramanını yaratmaya çalışırken bakın ben kendime ne yaptım? ben benden başka bir ben çıkarttım dedi. buruşturup attığı sayfalar yerlerdeydi ve, hepsinde geçmişine dair izler bulunuyordu.ama hepsini buruşturmuştu işte. hepsi hepsi o kadardı geçmişinin : buruşturulmuş bir kaç beyaz sayfaydı işte. elindeki herşeyi kaybettiği şeyi düşündü.kim bilir kaç can daha yanacaktı onun uğruna? ama o değerliydi... ekmek gibi, su gibi kutsaldı..."benim" dedi "bir davam vardı ama şimdi ne o davayı sırtlayacak kadar güçlü omuzlarım ne de onunla uyuyacak kadar uykum var dedi... kaybolmuştu insanlığa olan inancı. gecenin en sert soğu yüzüne vuruyordu ve çok geçmeden yağmur taneleri dökülmeye başladı gökyüzünden.. siz dedi siz dokunun kirlenmiş bedenie temizleyin beni. kaç sahte öpücük kaç menfaatçi göz kirletti benim yüzümü... arkadaşları geldi birden aklına davasını savunduğu caddelerde kolkola girip beraberce, binlercesine karşı tek olduklarını bile bile koşmaktan yorulmadığı arkadaşları.... kim bilir şimdi neredeler dedi? kendi bile bilemedi...yağmur şiddetini artırınca " yüzüme o kadar tükürdüler ki" dedi sen temizlersin onları ancak Ya Rabbi" dedi ... kendisiyle konuşmaktan bıkmıyordu hiçbir zaman. kimsesizliğin kıyısında yenilmişti birine. Kim oldugunu bilmediği, yüzünü görmekten bıkmadığı ama en fazla üç kez gördüğü bir genç kız uğruna, uğrunda harcanacak ne varsa hepsini kaybetmişti.. ben dedi kendime olan geçmişimi kendimden bile saklayarak meğer kendime neler etmişim dedi. yanılgılarımı kaybetmeye başlamışken ben kim gelecek de beni bu keşmekeşliğin içinden diye sordu kendine...cevabını bulamadığı çıkmaz sokaklardan birine girmişti yine...yorulmuştu geceyi kucaklamaktan yatağına girip battaniyeyi çekti üstüne yaşadıklarından saklanmak için.. hayat çok oyunlu bir oyun sahnesiydi ya ona da şimdi saklambaç oynamak düşmüştü, o da oynuyordu işte saklanıyordu acılarından , umutsuzluklarından, ondan alınanlardan , sevgisizlikten yorulduğu herşeyi terkedip kapatıyordu gözlerini hayata, çünkü o geceyi taşımaktan yorulmuştu geceyse onu kucaklamaktan.... çok bilinmeyenli bir denklem gecesinde çözülmeyen sorular eşliğinde geceye yürüdü, yürüdü, ve yürüdüüü....
|
geceye elveda
|
|
« Önceki Konu | Sonraki Konu »
|
tşkürler
Konuyu Okuyanlar: 1 Ziyaretçi