güvercinin telaşlı kanat çırpışındaki ses mi?
yoksa
kelebeğin kanadındaki inadına sessiz bir çığlık gibi mi?

ya da tuz-buz olan bir sırçanın
haykırışı gibi mi?

nasıl bir sestir kiperişan eder bizi duyduğumuzda??

ne kalpler kırdık
bilmeden.. ya da bile bile......

ne setler koyduk aramıza bu kırılmış kalplerden de..
sonra aşmaya çabaladık durduk çok...
dokunmak istedik ulaşamadık....
ulaşmak istedik kendi ellerimizle kurduğumuz
setler engel oldu yine kendimize.....

oysa
nasıl da kolaydı yıkıvermek han duvarlarını....

sıcacık bir gülümseme

içten bir çift gözle birleştiğinde eritmez mi en büyük buzulları???

esirgedik birbirimizden maliyeti sıfır olan
gülümsemelerimizi...

kolay geldi bencillik en dar anlarda..koyuvermek..koyup kaçıvermek....
kaçarken bakmamak ardımıza
ya da
bakıp da görmemek...görmek istememek...

her ne varsa...

oysane de kolaydı düşmanlığı yoketmek
sıcacık bir gülümsemeyle...olmaz dedik o bana düşman

denemedik bile hiç..korktuk belki de yanılacağımızdan..

oysa hayat ne de kısa..

düşünmek
için bile vakit yokken....
bile bile zehir ettik günlerimizi..
kavgalarla..
itişip kakışmakla harcadık
dünlerimizi...
ziyan ettik hem düne.. hem bugüne.. hem de yarınlarımıza..
sahi kalp kırıldığında nasıl
bir ses çıkarır?
duydunuz mu hiç?
ben ne zaman dinlesem bir cam parçalanışı hissediyorum

peki ya siz?