Haberinin olmadığı hayallerin içinden,anlamayacağın bir lisanla,gecenin bir yarısı yazmak istedim,seni nasıl haberin olmadan sevdiğimi.Bilsen utanırım,yüzüne söylemeye zaten cesaretim yok,gururum yüreğime vurulan prangamdır.Dilimde kelimelerim lal olurken kalem ellerime hükmediyor,bir yazımlık mürekkep bu gece seni sayfalara taşıyor.
Uzaktan seyrediyorum her defasında seni, bakışlarım da sana karşı beslediğim hayaller gibi imkansız geliyor. Cesaretimi toplayıp yanından geçmeye bile utanıyorum, kalbim dile gelip de seni seviyorum der diye korkuyorum.Yaklaşmaya ürkerken seviyorum demeye gücüm yetmez biliyorum.Kimsin, nesin bilmeden yüreğimi aşka düşürdüm, sarı saçlarından, kahverengi gözlerinden bir dünya kurdum kendime, seni senden habersiz sevmekteyim.
İçime yönünü bilmediğim yerlerden,belirli zaman dilimlerinde meltemler esmekte hafiften, esintinin getirdiği koku senindir diye,buz gibi havaya rağmen pencerelerini açıyorum odamın.Odama sen dolarsın, kokun odamın hakimi olur belki diye.Nefes diye içime havayı değil,seni çekiyorum.Ben senden adımlar kadar uzak mesafelerde,mevsimin adına inat bahar tadında cemreler büyütüyorum,yani ben seni senden habersiz sevmeye devam ediyorum.
Esmese bu rüzgarlar,
Kokundur diye içime çektiğim hava yüreğime dolmasa,
Bir hüzünlü düştü,uyandığımda terk edecek bu hüzün beni desem,diyebilsem
Kandırsam kendimi,gözlerime yasak etsem suretini
Nakış gibi işlesem gerçekleri düşlerin yamacına
Her gece bir duanın eşiğinde,sana dair dileklere tövbeleri bir bir sıralasam
Vazgeçer miyim acaba seni senden habersiz sevmekten
Sanmıyorum….
Bazen kızıyorum,çık karşısına söyle nasıl sevdiğini,anlat hayallerinde yaşadığın aşkı diyorum kendime.Saniyelik cesaretlenmeler sarıyor dört bir yanımı, sonrası hep endişe karamsarlık. Sevmek zor bilirim,ama birini onun haberi olmadan sevmek,yaşamakla ölmek arasında bir adım ileri iki adım geri gitmek gibi bir şey.Kağıda dökmek en kolay olanı,gurur iflas ediyor,utangaçlık sözlerin gölgesinde yok oluyor.Sesimi duyuramıyorum belki,ama her cümlem avaz avaz;seni seviyorum diye bağırıyor.
Bir sevda masalı bu
Yazan platonik bir aşık
Şahidi yalnızlık,
Cümleleri siper etmişim kendime
Yüreğimi hareket ettirmeye gücüm yokken
Sana nasıl söylerim
Seni senden habersiz sevdim,seviyorum diye.
Esme be rüzgar böyle delice,sen estikçe içimdeki bu acı beni dirhem dirhem tüketiyor.
Uzaktan seyrediyorum her defasında seni, bakışlarım da sana karşı beslediğim hayaller gibi imkansız geliyor. Cesaretimi toplayıp yanından geçmeye bile utanıyorum, kalbim dile gelip de seni seviyorum der diye korkuyorum.Yaklaşmaya ürkerken seviyorum demeye gücüm yetmez biliyorum.Kimsin, nesin bilmeden yüreğimi aşka düşürdüm, sarı saçlarından, kahverengi gözlerinden bir dünya kurdum kendime, seni senden habersiz sevmekteyim.
İçime yönünü bilmediğim yerlerden,belirli zaman dilimlerinde meltemler esmekte hafiften, esintinin getirdiği koku senindir diye,buz gibi havaya rağmen pencerelerini açıyorum odamın.Odama sen dolarsın, kokun odamın hakimi olur belki diye.Nefes diye içime havayı değil,seni çekiyorum.Ben senden adımlar kadar uzak mesafelerde,mevsimin adına inat bahar tadında cemreler büyütüyorum,yani ben seni senden habersiz sevmeye devam ediyorum.
Esmese bu rüzgarlar,
Kokundur diye içime çektiğim hava yüreğime dolmasa,
Bir hüzünlü düştü,uyandığımda terk edecek bu hüzün beni desem,diyebilsem
Kandırsam kendimi,gözlerime yasak etsem suretini
Nakış gibi işlesem gerçekleri düşlerin yamacına
Her gece bir duanın eşiğinde,sana dair dileklere tövbeleri bir bir sıralasam
Vazgeçer miyim acaba seni senden habersiz sevmekten
Sanmıyorum….
Bazen kızıyorum,çık karşısına söyle nasıl sevdiğini,anlat hayallerinde yaşadığın aşkı diyorum kendime.Saniyelik cesaretlenmeler sarıyor dört bir yanımı, sonrası hep endişe karamsarlık. Sevmek zor bilirim,ama birini onun haberi olmadan sevmek,yaşamakla ölmek arasında bir adım ileri iki adım geri gitmek gibi bir şey.Kağıda dökmek en kolay olanı,gurur iflas ediyor,utangaçlık sözlerin gölgesinde yok oluyor.Sesimi duyuramıyorum belki,ama her cümlem avaz avaz;seni seviyorum diye bağırıyor.
Bir sevda masalı bu
Yazan platonik bir aşık
Şahidi yalnızlık,
Cümleleri siper etmişim kendime
Yüreğimi hareket ettirmeye gücüm yokken
Sana nasıl söylerim
Seni senden habersiz sevdim,seviyorum diye.
Esme be rüzgar böyle delice,sen estikçe içimdeki bu acı beni dirhem dirhem tüketiyor.
)