her yerdesin işte bakışımın donduğu yerdesin yalnızlıklarımın döküldüğü kuruduğu yerdesin ve de. yakınsın bana yanımda olanların olamadığı kadar sesini duyduklarımın olamadıkları kadar bendesin işte. benlesin hissediyorum uzakta değilsin ama uzaktasın. gözleriminin göremeyeceği kadar uzakta..
Heryerde Sen Varsın Hiçbir Yerde Yokken
med-ceziri sevmedi hiç bir zaman yüreğim. buydu yorgun düşüren benliğimi. her gelişinde şenlenen ruhum her gidişinde her seferinden daha çok çöktü. her gelişinle yeniden dirilen bedenim her gidişinde hiç olmadığı kadar savruldu. yormak zorunda mıydık birbirimizi bu denli ? diyemedim işte ben hiç diyemedim git diyemedim. istemiyorum diyemedim. kal da diyemedim ama. diyemedim. çok zordu çünkü. bilemedin..
şarkı sözleriların bu denli can yakmasının sebebisin sen. kayıp gecelerin tomur tomur göz yaşlarının yiten her anın sebebisin. o kadar çok şeyin sebebisin ki her aklıma geldiğinde canımı söken kazanamamışlığımın kaybetmişliğimin aynasısın. her aklıma geldiğinde kaybetmişliğimi yüzüme çalansın. canımı yakansın. tüm bunlara rağmen yanımdasın ama sarılamıyorum bırakamıyorum göz yaşlarımı omuzuna yalvaramıyorum gitme! diye kapanıp dizlerine.. yoksun. sesimi duymuyorsun. parçalanıyorum. farkedemiyorsun..
aklımsın..
ve her yerdesin hiç bir yerde yokken.
duy şimdi beni gel/kal diye(meye)ceğim sana.
sarhoş ediyor biliyor musun yokluğun ?
ciğerlerime doldurduğum hava kadar benlesin bendesin. sessiz cümlelerime gizlenmiş söylenirken yutkunulan bir kelime gibisin bende. acıtan şarkı sözlerilarımda saklanmış acıtan bir nağmesin ve de. aynalarsın. aynalardasın çünkü birbirimize ne kadar benziyoruz diyendin sen. aynalara mı yüklenmiş çaresizliğim ? ne derdin halimi görsen ? acır mıydın bana ?
boşluk..
yalnızlıklarımı yüklüyorum artık göz yaşlarıma. çaresizliğimi paketledim. ve kendime hediye ettim. her çaresizliğime bakışımda her hediyemle oynayışımda biraz daha yalnızlık yüklüyorum göz yaşlarıma. zor bu tahmin edemezsin yanımdasın halbuki görüyorsun konuşuyorum ya bunları seninle. yaşamadan bilemez ama insan. çaresiz bırakıldın mı hiç sen ? hiç yalnızlıkları hediye eden oldu mu sana ? yalnızlıklarımı sen hediye ettin bana bak. her gidişinde yenilerini ekledin yanına. gelecek misin diye soramadım hiç bu yüzden.. giderken yeni yalnızlıklar bırakacaktın çünkü. zordu. acıydı. diyemedim.
aşk vardı sanki. bir hastalıktı. koskoca bedenleri bir bebek gibi ağlatandı. ağlarken acıya gülebilmekti. kurtulanı pek azdı. kurtulamadım ben.
bu yüzden her yerdesin işte hiçbir yerde yokken. kurtulamadım.
portremi çiz ama boyama. siyah kalsın.. siyahı seviyorum.
Heryerde Sen Varsın Hiçbir Yerde Yokken
med-ceziri sevmedi hiç bir zaman yüreğim. buydu yorgun düşüren benliğimi. her gelişinde şenlenen ruhum her gidişinde her seferinden daha çok çöktü. her gelişinle yeniden dirilen bedenim her gidişinde hiç olmadığı kadar savruldu. yormak zorunda mıydık birbirimizi bu denli ? diyemedim işte ben hiç diyemedim git diyemedim. istemiyorum diyemedim. kal da diyemedim ama. diyemedim. çok zordu çünkü. bilemedin..
şarkı sözleriların bu denli can yakmasının sebebisin sen. kayıp gecelerin tomur tomur göz yaşlarının yiten her anın sebebisin. o kadar çok şeyin sebebisin ki her aklıma geldiğinde canımı söken kazanamamışlığımın kaybetmişliğimin aynasısın. her aklıma geldiğinde kaybetmişliğimi yüzüme çalansın. canımı yakansın. tüm bunlara rağmen yanımdasın ama sarılamıyorum bırakamıyorum göz yaşlarımı omuzuna yalvaramıyorum gitme! diye kapanıp dizlerine.. yoksun. sesimi duymuyorsun. parçalanıyorum. farkedemiyorsun..
aklımsın..
ve her yerdesin hiç bir yerde yokken.
duy şimdi beni gel/kal diye(meye)ceğim sana.
sarhoş ediyor biliyor musun yokluğun ?
ciğerlerime doldurduğum hava kadar benlesin bendesin. sessiz cümlelerime gizlenmiş söylenirken yutkunulan bir kelime gibisin bende. acıtan şarkı sözlerilarımda saklanmış acıtan bir nağmesin ve de. aynalarsın. aynalardasın çünkü birbirimize ne kadar benziyoruz diyendin sen. aynalara mı yüklenmiş çaresizliğim ? ne derdin halimi görsen ? acır mıydın bana ?
boşluk..
yalnızlıklarımı yüklüyorum artık göz yaşlarıma. çaresizliğimi paketledim. ve kendime hediye ettim. her çaresizliğime bakışımda her hediyemle oynayışımda biraz daha yalnızlık yüklüyorum göz yaşlarıma. zor bu tahmin edemezsin yanımdasın halbuki görüyorsun konuşuyorum ya bunları seninle. yaşamadan bilemez ama insan. çaresiz bırakıldın mı hiç sen ? hiç yalnızlıkları hediye eden oldu mu sana ? yalnızlıklarımı sen hediye ettin bana bak. her gidişinde yenilerini ekledin yanına. gelecek misin diye soramadım hiç bu yüzden.. giderken yeni yalnızlıklar bırakacaktın çünkü. zordu. acıydı. diyemedim.
aşk vardı sanki. bir hastalıktı. koskoca bedenleri bir bebek gibi ağlatandı. ağlarken acıya gülebilmekti. kurtulanı pek azdı. kurtulamadım ben.
bu yüzden her yerdesin işte hiçbir yerde yokken. kurtulamadım.
portremi çiz ama boyama. siyah kalsın.. siyahı seviyorum.