Uymadım Hayatımın Yazım Kurallarına….
Üç noktalar (…
Soru işaretleri (?)
Ünlemler (!)
Belki de sadece nokta (.)
Ardarda virgüller (
)
İç içe paran¤¤¤ler (())
Tırnak içinde konuşmalar (“”
Açıklama yapmaya izin vermeyen iki noktalar ( :: )
Nedenleri açıklamaya çalışan noktalı virgüller ( ;; )
Kesme işaretleri ( ‘ )
Büyük harfler
Küçük harfler
Şahıslar
Haller
Kısaltmalar
Vs vs vs’ler…..
Yazarken dikkat etmediğim imla kuralları hayatımın en uzun cümlesine gelip yerleşmişler.
Bunu seni düşündükçe anladım senin hayatımın en uzun zamanına gelip yerleşmenle.
İşte o zaman koydum sonunu senin anlamanı istediğim cümlelerimin sonuna üç noktayı…
Sana soramadığım soruların sonuna soru işaretlerini?
Sevinçlerimin arkasına koyduğum ünlemleri süprizlerine şaşırıp koymayı ne çok isterdim.
Sen konuşmalarının bitimine ise sadece nokta koydun.
Kendimi anlatırken virgülleri koydum
Detaylarda paran¤¤¤leri açtım
Kendimi savunuşlarımda tırnakları.
İzin vermediğin açıklamalarımda iki noktayı sevgili yaptım
Nedenleri sorduğumda noktayla virgülü koyamadın üst üste sen.
Ben her senin adını andığımda kesme işareti ile ayırdım adından kıskandığım ekleri.
SENİ SEVİYORUM yazdım büyük harflerle!
Küçük harfe bile razıydım “bende seni” deseydin?
Onlar bunlar şunlar ilgilendirmedi hiç beni
Sadece ben sen bizdik.
Senden önce ve senden sonraydı benim eklerim senin -den halindi en çok sevdiğim
Cesaret edemeyip yırtık bir kağıda yazdığım ise sadece sçs idi. Kısalmak yakışmadı sevgimi ifade etmeye.
Ve sana olan herşeyi yine vs vs ile geçiştirdiğim bu yazıda hiç bir noktalama işaretine uymadım sadece sonuna koyabiliyorum noktayı tıpkı senin söylemek isteyipte söyleyemediklerinde koyduğun nokta gibi.
Üç noktalar (…
Soru işaretleri (?)
Ünlemler (!)
Belki de sadece nokta (.)
Ardarda virgüller (
) İç içe paran¤¤¤ler (())
Tırnak içinde konuşmalar (“”
Açıklama yapmaya izin vermeyen iki noktalar ( :: )
Nedenleri açıklamaya çalışan noktalı virgüller ( ;; )
Kesme işaretleri ( ‘ )
Büyük harfler
Küçük harfler
Şahıslar
Haller
Kısaltmalar
Vs vs vs’ler…..
Yazarken dikkat etmediğim imla kuralları hayatımın en uzun cümlesine gelip yerleşmişler.
Bunu seni düşündükçe anladım
senin hayatımın en uzun zamanına gelip yerleşmenle. İşte o zaman koydum sonunu senin anlamanı istediğim cümlelerimin sonuna üç noktayı…
Sana soramadığım soruların sonuna soru işaretlerini?
Sevinçlerimin arkasına koyduğum ünlemleri
süprizlerine şaşırıp koymayı ne çok isterdim. Sen konuşmalarının bitimine ise sadece nokta koydun.
Kendimi anlatırken virgülleri koydum
Detaylarda paran¤¤¤leri açtım
Kendimi savunuşlarımda tırnakları.
İzin vermediğin açıklamalarımda iki noktayı sevgili yaptım
Nedenleri sorduğumda noktayla virgülü koyamadın üst üste sen.
Ben her senin adını andığımda kesme işareti ile ayırdım adından kıskandığım ekleri.
SENİ SEVİYORUM yazdım büyük harflerle!
Küçük harfe bile razıydım “bende seni” deseydin?
Onlar
bunlar şunlar ilgilendirmedi hiç beni Sadece ben
sen bizdik. Senden önce ve senden sonraydı benim eklerim
senin -den halindi en çok sevdiğim Cesaret edemeyip yırtık bir kağıda yazdığım ise sadece sçs idi. Kısalmak yakışmadı sevgimi ifade etmeye.
Ve sana olan herşeyi yine vs vs ile geçiştirdiğim bu yazıda hiç bir noktalama işaretine uymadım sadece sonuna koyabiliyorum noktayı
tıpkı senin söylemek isteyipte söyleyemediklerinde koyduğun nokta gibi.