Bir rüzgarla başlamıştı sana olan aşkım..ve yaz yağmurlarının serinliğinde filizlenip güneşe gülücük satmıştı gözlerinin elalıgında...Ne beyaz bi atın vardı, ne de hayaller ülkesinin prensiydin.."Peki ben sende neyi sevdim?" diye sorma boşuna kendine. Ben sende imkansızlıgı sevdim,elimi uzattıgımda tutabilecek kadar yakın olmana karşın şafak vakti kızıllıgının ikametindeki ufuk kadar ulaşılmaz oluşunu sevdim. Bilmedim, tanımadım, tenine bir kere bile olsun degmedim severken. Ben sendeki uçurumdan hayata bakabilmeyi sevdim. Gözümü kapadım sevdim; açtım sevdim; ölümler tattım ozman bile sevdim. Ama sevdigim sen degildin. Ben sendeki beni aramayı sevdim. Bir kapı tokmagı yakınlıgındaki ıraklıktın benim için;gurbettin, vuslatı çok uzak olan; gurbette olan ne bendim ne de sen.. Özledigim, hayalimdeki sendin. Sen sadece benim hayallerime bir kılıftın, ela iri gözleri olan deli dolu serserimdin..
Yıkıldım. Ama yine sevdim! Agladım imkansızlıga. Ama yine sevdim! Seni tanımadan sevmek, teninin kokusunu bilemeden kokuna hasret kalmak. Sen bilmezsin sensizligin acısını çünkü sen hiç sensiz kalmadın ki!! Halbuki ben sensizlige aşık olmuşum. aaaaaaadıgım zamanda gözüm kapalıyken kaçırdıgım çok şey varmış. Seni gözü kapalı sevmenin acısıymış hissedipte anlam veremedigim burukluk kalbimdeki...
Ama anladım ki sen benim için kaldırım taşındaki çocuklugum kadar uzakmışsın. Yakaladıgım kuşun özgürlüge olan sevdası bile daha hakedilebilirmiş gökyüzünün maviliginde...
Seni tanımak o kadar agırmış ki ve o kadar can yakıyormuş ki gözyaşım avcumda duran hayallerimi silip süpürdügünde anladım. Senin bendeki sana hiç benzemedigini ben gözümü güneşe inat açtıgımda anladım. Yüregim sana karalar baglarken ben hayal kırıkları arasında çocuklugumu ararken anladım meger ben sevmemişim seni... Bir yanılsama, bir yanılgı ya da hayaller aleminde bir rüya.. Ne dersen de buna! Ne kadar bedeli agır olsa da ne kadar ben çocuklugumu satsamda bana anlamsız bakan ela gözlerine anladım nihayetinde AŞK bu olamaz!! Sen degilsin bekledigim 4 yıl boyunca;s en degilsin avcuna umutlarımı, tenine sıcaklıgımı bırakacagım yabancı..
Ugruna yapraklar harcadıgım, kalemler tükettigim, harfleri yorup cümlelerin üstüne mana agırlıgı yükledigim çocuk. Ben sana gözüm kapalı duymuşum yanılgılarımı, hasretimi, sensizligimi.. Hep hep dilimin ucundaki bir türlü söyleyemediklerim arasında sakladım "seni seviyorum"ları.. Şimdi düşünüyorum da iyi ki diyememişim, iyi ki dilimin gücü yetmemiş saklanmışlıklar sandıgını açmaya... Bilmeden bir aşk yaşadın belkide kulak çınıltıları arasında. Artık sormuyorum kendime "duysa ne der?" diye. Çünkü artık sıradanlaşmış bir yaşanmışlıksın benim için,ders alınası bir hata bile degilsin. Bundan sonra seni anan kelimeler anlamsızlıklar içinde aylak aylak dolaşıyor olacak. Bir kapısın artık; hayatımın geçmişinde kapatılan.. Gün gelir de merak edersen içerde yaşanılanları boşuna bakma paspasın altına. Anahtar orda degil;anahtarı güneşe aşık olan bir yıldıza verdim tanımadan sevmenin yalan oldugunu görsün diye...
Hayatımın aglama duvarında sana akan gözyaşlarım yoK artık elveda...
Elveda! Gözlerine 4 yılımı verdigim hayali prensim...
Elveda! Sebebinden Eros\'u gücendirdigim kalp yanılgım...
Elveda! Adına AŞK dedigim dil sürtüşüm...
Elveda! Kalbimin kaza sonucu kazandıgı yarabandı..
Yıkıldım. Ama yine sevdim! Agladım imkansızlıga. Ama yine sevdim! Seni tanımadan sevmek, teninin kokusunu bilemeden kokuna hasret kalmak. Sen bilmezsin sensizligin acısını çünkü sen hiç sensiz kalmadın ki!! Halbuki ben sensizlige aşık olmuşum. aaaaaaadıgım zamanda gözüm kapalıyken kaçırdıgım çok şey varmış. Seni gözü kapalı sevmenin acısıymış hissedipte anlam veremedigim burukluk kalbimdeki...
Ama anladım ki sen benim için kaldırım taşındaki çocuklugum kadar uzakmışsın. Yakaladıgım kuşun özgürlüge olan sevdası bile daha hakedilebilirmiş gökyüzünün maviliginde...
Seni tanımak o kadar agırmış ki ve o kadar can yakıyormuş ki gözyaşım avcumda duran hayallerimi silip süpürdügünde anladım. Senin bendeki sana hiç benzemedigini ben gözümü güneşe inat açtıgımda anladım. Yüregim sana karalar baglarken ben hayal kırıkları arasında çocuklugumu ararken anladım meger ben sevmemişim seni... Bir yanılsama, bir yanılgı ya da hayaller aleminde bir rüya.. Ne dersen de buna! Ne kadar bedeli agır olsa da ne kadar ben çocuklugumu satsamda bana anlamsız bakan ela gözlerine anladım nihayetinde AŞK bu olamaz!! Sen degilsin bekledigim 4 yıl boyunca;s en degilsin avcuna umutlarımı, tenine sıcaklıgımı bırakacagım yabancı..
Ugruna yapraklar harcadıgım, kalemler tükettigim, harfleri yorup cümlelerin üstüne mana agırlıgı yükledigim çocuk. Ben sana gözüm kapalı duymuşum yanılgılarımı, hasretimi, sensizligimi.. Hep hep dilimin ucundaki bir türlü söyleyemediklerim arasında sakladım "seni seviyorum"ları.. Şimdi düşünüyorum da iyi ki diyememişim, iyi ki dilimin gücü yetmemiş saklanmışlıklar sandıgını açmaya... Bilmeden bir aşk yaşadın belkide kulak çınıltıları arasında. Artık sormuyorum kendime "duysa ne der?" diye. Çünkü artık sıradanlaşmış bir yaşanmışlıksın benim için,ders alınası bir hata bile degilsin. Bundan sonra seni anan kelimeler anlamsızlıklar içinde aylak aylak dolaşıyor olacak. Bir kapısın artık; hayatımın geçmişinde kapatılan.. Gün gelir de merak edersen içerde yaşanılanları boşuna bakma paspasın altına. Anahtar orda degil;anahtarı güneşe aşık olan bir yıldıza verdim tanımadan sevmenin yalan oldugunu görsün diye...
Hayatımın aglama duvarında sana akan gözyaşlarım yoK artık elveda...
Elveda! Gözlerine 4 yılımı verdigim hayali prensim...
Elveda! Sebebinden Eros\'u gücendirdigim kalp yanılgım...
Elveda! Adına AŞK dedigim dil sürtüşüm...
Elveda! Kalbimin kaza sonucu kazandıgı yarabandı..