[SIZE=3]''Sevmek Bu Kadar Basit Olmamalıydı''.. OLDU!!
[/SIZE]
Bir fincan kahve alıp oturup yazmayalı uzun zaman olmuştu yalnızlığımı…
( seninim yalnızlık / sevmek bu kadar basit olmamalıydı… Oldu!)
İçimde haykıran çocuğu susturdum gözyaşlarımla… Kırdım kalbini paramparça ettim kurduğu tüm hayalleri… Uyuduğu rüyalardan uyandırdım ya da kabusa çevirdim onlu bütün düşleri… Gözyaşlarımdan kaçacak yer aradı benim o koca o şefkatli o herkesin iyi dediği yüreğimde…
Kaçamadı ıskalamdı gözyaşlarım yalnızlığımı üzerine yağdı… Islandı çocuk korktu ürktü bocaladı düştü dizleri kanadı kalktı kaçmaya devam etti… Çok üşüdü sesim çok üşüttü onu…
Fırtına başladı sonra kaçamadı bıraktı kendini o fırtınaya gözyaşları hayal kırıklıkları kocaman bir yalnızlık anlamsız sözler o garip çığlıklar… Kaçamadı teslim oldu yalnızlığa teslim etti tüm sevinçlerini bütün hayallerini gördüğü tüm rüyaları gülümsemelerini…
Elini cebine attı baktı…
Islak kırık dökük eline batan bayadan bir sevda çıkarttı onu da verdi yalnızlığa…
Gözünden bir damla yaş aktı… “sevmek böyle basit olmamalıydı… Teslim oldum sana yalnızlık… Al beni kilitle kuytu karanlık zindanlarına… Çıkartma bir daha… Sevmek bu kadar basit olmamalıydı… Biri gelirde almak isterse beni bırakma sakın çıkarma o zindandan biliyorum yine beni buraya gönderecek hem dizlerimde çok acıdı bak hala kanıyor bir fırtınayı daha kaldıramaz bu yürek…
Sevmek bu kadar basit olmamalıydı…
Seninim yalnızlık…
Yine seninim…
Sevmek bu kadar basit olmamalıydı… Oldu! “