Gökyüzü çağırır, bulutları,
Çağırır toprak, yağmuru,
Seni çağırdığım gibi,
Yaprak, yeşili arar,gök maviyi,
Ben ise seni arıyorum, seni soruyorum çiçeklere,
Hayal iklimimde arıyorum, yolumu;
Ben çoktan bitmiştim zaten,
Her göründüğün vakit,
Her gördüğüm vakit seni,
Nefesim oluyordun,
Ne yaptıysam olmadı,
Yaranamadım bir türlü sana,
Sana gelirken;mutlu oluyorken ben,
Sen ise bir mumun ardında yanan canlı gibi:üzgün!
Anlamsız hüzünler,endişeler içinde hap soluyordun,
Dünyanın en mutlu insanı benken, yanında,
Sen ise anlamsız kahırlar içinde geziniyordun,
Ben seni her dakika özlerken
Sen ise defol! Dercesine kovuyordun,
Işıksız karanlıklara,
Ama artık bunların hiçbiri olmayacak,
Rahatsız olmayacaksın,
‘Yine mi geldi? demeyeceksin,
Hayalimle yaşamayacaksın,
Bir daha karanlıkta karşına çıkmayacağım,
Bu kalbim olmayacak artık!
İstediğim gibi olmadı,
Gözlerindeki okyanuslara açılmadım belki,
Ne yaptıysam olmadı,
Artık bayatlamış ekmek kadar isteksiz,ama o kadarda doyurucu sözlerim;
kalmadı,
Her şeyim yalnızlığımı gösterecek,
Kalemim hasreti yazacak,
Odamdaki radyo sensizliği anlatacak,
Senden sonra, ibret almış olacağım,
Bir daha,
Dağlardan büyük sevdalara yeltenmemiş olacağım,
Uzak dururum,özlem dolu gecelerden,
Bir gün toprak çağıracak beni, yanına;
Öleceğim bir gün,
Sonra varsa sevenlerim ağlayacak arkamdan,
Yalnızlığımı mezardaki böceklerle paylaşacağım,
Sorsalar beni,
Anlatmayacağım kendimi, belki seni anlatırım;
Bel ki de sen ilk defa,
Bir acı hissedeceksin yüreğinde,
Başını yastığa dayayıp,
Gözlerini kapayacaksın belki,
Bir film şeridi gibi önünden geçeceğim,
Toprakta tuz arar gibi seni aradığımı hatırlayacaksın,
Neler oldu?
Neler yaşandı? Diye soracaksın,
Sonra yapraksız ağaç gibi kalacaksın,
Canlanmamış tohum gibi küçüleceksin, belki;
Belki de umurunda bile olmayacağım,
Hiçbir şey olmamış gibi, döneceksin baharına,
Aynanın karşısında, kahkaha atarsın belki,
Sevineceksin, kurtuldum diyeceksin,
Bir daha kulağına fısıldamayacağım,
Bu son şiirim olacak sana
Her şeyden vazgeçtim, ama unutmaktan vazgeçmedim,
Nasıl sevenlerin çıkacaksa karşına
Öylece unutacaklar
Ama boş ver!
Güneşin gündüzü unuttuğu vakit, ben seni hatırlamış olacağım,
Ben şimdi çıktım hayatından, görüşmemek üzere
Evet, bunun adı veda olmalı
Çağırır toprak, yağmuru,
Seni çağırdığım gibi,
Yaprak, yeşili arar,gök maviyi,
Ben ise seni arıyorum, seni soruyorum çiçeklere,
Hayal iklimimde arıyorum, yolumu;
Ben çoktan bitmiştim zaten,
Her göründüğün vakit,
Her gördüğüm vakit seni,
Nefesim oluyordun,
Ne yaptıysam olmadı,
Yaranamadım bir türlü sana,
Sana gelirken;mutlu oluyorken ben,
Sen ise bir mumun ardında yanan canlı gibi:üzgün!
Anlamsız hüzünler,endişeler içinde hap soluyordun,
Dünyanın en mutlu insanı benken, yanında,
Sen ise anlamsız kahırlar içinde geziniyordun,
Ben seni her dakika özlerken
Sen ise defol! Dercesine kovuyordun,
Işıksız karanlıklara,
Ama artık bunların hiçbiri olmayacak,
Rahatsız olmayacaksın,
‘Yine mi geldi? demeyeceksin,
Hayalimle yaşamayacaksın,
Bir daha karanlıkta karşına çıkmayacağım,
Bu kalbim olmayacak artık!
İstediğim gibi olmadı,
Gözlerindeki okyanuslara açılmadım belki,
Ne yaptıysam olmadı,
Artık bayatlamış ekmek kadar isteksiz,ama o kadarda doyurucu sözlerim;
kalmadı,
Her şeyim yalnızlığımı gösterecek,
Kalemim hasreti yazacak,
Odamdaki radyo sensizliği anlatacak,
Senden sonra, ibret almış olacağım,
Bir daha,
Dağlardan büyük sevdalara yeltenmemiş olacağım,
Uzak dururum,özlem dolu gecelerden,
Bir gün toprak çağıracak beni, yanına;
Öleceğim bir gün,
Sonra varsa sevenlerim ağlayacak arkamdan,
Yalnızlığımı mezardaki böceklerle paylaşacağım,
Sorsalar beni,
Anlatmayacağım kendimi, belki seni anlatırım;
Bel ki de sen ilk defa,
Bir acı hissedeceksin yüreğinde,
Başını yastığa dayayıp,
Gözlerini kapayacaksın belki,
Bir film şeridi gibi önünden geçeceğim,
Toprakta tuz arar gibi seni aradığımı hatırlayacaksın,
Neler oldu?
Neler yaşandı? Diye soracaksın,
Sonra yapraksız ağaç gibi kalacaksın,
Canlanmamış tohum gibi küçüleceksin, belki;
Belki de umurunda bile olmayacağım,
Hiçbir şey olmamış gibi, döneceksin baharına,
Aynanın karşısında, kahkaha atarsın belki,
Sevineceksin, kurtuldum diyeceksin,
Bir daha kulağına fısıldamayacağım,
Bu son şiirim olacak sana
Her şeyden vazgeçtim, ama unutmaktan vazgeçmedim,
Nasıl sevenlerin çıkacaksa karşına
Öylece unutacaklar
Ama boş ver!
Güneşin gündüzü unuttuğu vakit, ben seni hatırlamış olacağım,
Ben şimdi çıktım hayatından, görüşmemek üzere
Evet, bunun adı veda olmalı
