Bazen rüyalar alır götürür seni
Gecelerin içinden fısıldıyarak.
Sebepsiz duygularda kaybolursun,
Anlamsız kelimeler yüklerken düşlerine ve,
Sessiz sözcükler perde gibi uçuşurken açık camın önünde,
Bir el uzanır güneşten sevgiyle;
çekip alır aydınlığın koynuna,
Sıcak ve şefkat dolu, ölümsüz bir beste gibi kulaklarından,
Fısıltılarla dolu hiçliğine.
Uyanmak istemezsin, kaybolmamak için gerçekliğin hoyrat sabahına.
Zamanla silikleşerek kaybolan hatıralar anarsın dokunmak ister gibi,
Hikayelerin anlatıldığı çocukluğunun masum ışıltılarına.
Boşalırken gözlerinden inci ıslaklıklar, haykırmak istersin sessizce.
Yıldızlar akar sabahın ışıltılarında, hangi aşk için aktıklarını anlamadan,
Her biri bir gönülde sönerken aklına gelir unutulan hatıralar sisler içinde.
Bazen rüyalar alır götürür seni
Gecelerin içinden fısıldıyarak.
Ve anlamsız kelimeler yüklersin düşlerine,
Sessiz sözcükler perde gibi uçuşurken açık camın önünde,
Dinlemek istersin kana kana her heceyi.
Kelimelere binmek istersin,
Alıp götürsünler diye seni çocukluğunun hikayelerine.
Yeniden yaşamak için her aşkı, elini uzatırsında yıldızlara,
Yıldız olduğunu anlar akarsın, hangi aşk için aktığını anlamadan.
Bazen düşlerinde uyanırsın,
Onları dinle Orada sen varsın, tüm benliğinle.