Hangimizin tarihi yağmuru açık değil bu şehirde?
bakarım arkasından bile konuşamam sevdiklerimin...

işte başkalarının ayıbından kesilmiş dilim
ve yalnızlığımın sunduğu tek incelik olan şiddetin
törenini kabul ettim kimse bilmedi
sırların sonu yokmuş: mühür kırık av peşimde
uçurumlardan çevrilip yağmurlarda yenildim...

bir yabancı gibi hiç kavuşmadığım ayrılıkları geçtim
yalnızlığın içindeki yıldızlar gibi ayrı geçtim
ipek olup ele gelen inceliklerden yenilgi
birbirinin sağırlığına bağıran her ağızdan tevekkül
kötülüğü uzatan gölgelerden hatıra...
dağılmış cüzleriydi çocukluğundan göndere çekilenin.

bir gülün rüzgardan uzaklığını anlarım kırılır
alınganlığımsa rüzgara hazır olmayanın korkusu...
bir köylü gibi oyuna gelmemektense soytarı olsaydım
yenilgide boynu ilk vurulan şehit
ya da bir köylü gibi kendimin ve şehirlerin
unutmasına bıraksaydım oyunbozan ruhumu
omuzlarım dar maskem yerde ve sesim
karartmıyor gümüşe tutulan aşkların korosunu

- GÖMLEÄžİNİ GENİŞ TUT HER ZAMAN RÜZGAR BULUNMAZ!
çabuk aşk hafif tarih avam ruh karnavalda
kandırılmış gövdenin yüzü yok AYNAYA BAKMAZ
KARANLIKTA DANS EDENE ADI SORULMAZ!



(Sırat Şiirleri 1981 - 1984)

Haydar Ergülen