[INDENT]
Bu gece seni tüm senelerden daha çok özledim.
Sesin sesimle öpüşürken o gizli bahçede , karşımda duran su kuşlarını bile göremedim.Elim bir telefon aralığında titrerken dudaklarım ismini söyleyemez halde kala kaldım öylece.
Soruşların cevapsız cümleler doğuruyor bende .
_ Nerdesin şimdi ?
_ Ben hâlâ sendeyim.
_ Güzel mi peki…
_ Sen olmayınca her yer bana cehennem… diyemedim ki…
Kararsızlığım bile tüm aldığım kararlardan kötü idi bu gün.Yoktun,gitmiştin,olmayacak tın.Alnında sevdanın ateşi yanarken sen yine bana sıradan cümleler kuracaktın bilirim.Heyecanım tenime yansıdı.Alev gördüysen eğer bir kor ateş üzerinde bil ki sesini duyan bedenimle alaz alaz sana yandım.
Beklemelerin karşılığını bir telefon jetonuyla değiştirebilir miyim dersin.Ya da isimsiz kayıp bir şehre bir bilet alsam koynuna yaslana bilir miyim yeniden.Bana gözlerinin gördüğü tüm güzelliklerin bende kaldığını söylesen sana inana bilir miyim…İnanmak isterim,adanmak isterim sana.Hadi yıka beni kendi kanınla.Mansur ‘a yapılan eziyet bana revadır.Sen yoksun buralarda ya şimdi tüm şehirler bana düşmandır.
Dedim ya deniz yüreklim.Bu gece seni tüm senlerden daha fazla özledim.Beklemek erdem bekle dedi dostlarım.Bilmem kaç gece seni bekledim.Hani gelirsin diye.Hani sesinde nefesime vurursun diye.
Tükenmişim…
Gökyüzüne bakamıyorum bile.Senin olmazlığını yıldızlar sorar diye.Nerede başladı söyle ömrüm ve ne ara bitti bu hikaye ve söylesene bana sevgili adımız ne bizim…
Senle dolan sesim duyulsa sevgiliyiz…Senin veda edişin tende yankılansa iki ayrı ruh fakat bir bedeniz…Sana bıraksam her şeyi sen bana hasret ben sana tuzuna yaban öleceğiz.
Şimdi uzaktasın ya tek dileğim oldu senden ne garip.Seni senden isteyemedim.Gel bana yeniden ve nefesinde erit buzlarımı diyemedim.Bekleyenler var beklentilerin olmasa da senin hayatta.Anlat o halde onlara dedim.Onlara Pia ‘ yı anlat;
“ ne olur kim olduğunu bilsem pia’nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
içlenip buzlu bir kadeh gibi
buğulanıp buğulanıp durmasam
ne olur sabaha karşı rıhtımda
çocuklar pia’yı görseler
bana haber salsalar bilsem
içimi büsbütün yıldız basar
bir hançer gibi çıkıp giderdim
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
singapur yolunda demeseler
bana bunu yapmasalar yorgunum
üstelik parasızım pasaportsuzum
ne olur sabaha karşı rıhtımda
seslendiğini duysam pia’nın
sırtında yoksul bir yağmurluk
çocuk gözleri büyük büyük
üşümüş ürpermiş soluk
ellerini tutabilsem pia’nın
ölsem eksiksiz ölürdüm “
Anlat ki bizim hikayemize benzesin biraz.Herkes Pia ‘ yı bir kadın zannederken aslında Pakistan Hava Yolları olduğunu bilsin.Hatırlasana ben ilk senden öğrenmiştim.Atilla İlhan bu sırrı paylaştığımız için kızar mı dersin…
Seni tüm gecelerimizden daha fazla özledim.Bağışla beni sevgili bu aralar iyi değilim.Kime baksam sana benziyor.Kimle konuşsam sensin ilk hece ve suya dokunsam su kirleniyor ki aşk böyle bir şey.
Ama hâlâ yanıtsızım sen söyle…
Adımız ne bizim…
[/INDENT]
Sesin sesimle öpüşürken o gizli bahçede , karşımda duran su kuşlarını bile göremedim.Elim bir telefon aralığında titrerken dudaklarım ismini söyleyemez halde kala kaldım öylece.
Soruşların cevapsız cümleler doğuruyor bende .
_ Nerdesin şimdi ?
_ Ben hâlâ sendeyim.
_ Güzel mi peki…
_ Sen olmayınca her yer bana cehennem… diyemedim ki…
Kararsızlığım bile tüm aldığım kararlardan kötü idi bu gün.Yoktun,gitmiştin,olmayacak tın.Alnında sevdanın ateşi yanarken sen yine bana sıradan cümleler kuracaktın bilirim.Heyecanım tenime yansıdı.Alev gördüysen eğer bir kor ateş üzerinde bil ki sesini duyan bedenimle alaz alaz sana yandım.
Beklemelerin karşılığını bir telefon jetonuyla değiştirebilir miyim dersin.Ya da isimsiz kayıp bir şehre bir bilet alsam koynuna yaslana bilir miyim yeniden.Bana gözlerinin gördüğü tüm güzelliklerin bende kaldığını söylesen sana inana bilir miyim…İnanmak isterim,adanmak isterim sana.Hadi yıka beni kendi kanınla.Mansur ‘a yapılan eziyet bana revadır.Sen yoksun buralarda ya şimdi tüm şehirler bana düşmandır.
Dedim ya deniz yüreklim.Bu gece seni tüm senlerden daha fazla özledim.Beklemek erdem bekle dedi dostlarım.Bilmem kaç gece seni bekledim.Hani gelirsin diye.Hani sesinde nefesime vurursun diye.
Tükenmişim…
Gökyüzüne bakamıyorum bile.Senin olmazlığını yıldızlar sorar diye.Nerede başladı söyle ömrüm ve ne ara bitti bu hikaye ve söylesene bana sevgili adımız ne bizim…
Senle dolan sesim duyulsa sevgiliyiz…Senin veda edişin tende yankılansa iki ayrı ruh fakat bir bedeniz…Sana bıraksam her şeyi sen bana hasret ben sana tuzuna yaban öleceğiz.
Şimdi uzaktasın ya tek dileğim oldu senden ne garip.Seni senden isteyemedim.Gel bana yeniden ve nefesinde erit buzlarımı diyemedim.Bekleyenler var beklentilerin olmasa da senin hayatta.Anlat o halde onlara dedim.Onlara Pia ‘ yı anlat;
“ ne olur kim olduğunu bilsem pia’nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
içlenip buzlu bir kadeh gibi
buğulanıp buğulanıp durmasam
ne olur sabaha karşı rıhtımda
çocuklar pia’yı görseler
bana haber salsalar bilsem
içimi büsbütün yıldız basar
bir hançer gibi çıkıp giderdim
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
singapur yolunda demeseler
bana bunu yapmasalar yorgunum
üstelik parasızım pasaportsuzum
ne olur sabaha karşı rıhtımda
seslendiğini duysam pia’nın
sırtında yoksul bir yağmurluk
çocuk gözleri büyük büyük
üşümüş ürpermiş soluk
ellerini tutabilsem pia’nın
ölsem eksiksiz ölürdüm “
Anlat ki bizim hikayemize benzesin biraz.Herkes Pia ‘ yı bir kadın zannederken aslında Pakistan Hava Yolları olduğunu bilsin.Hatırlasana ben ilk senden öğrenmiştim.Atilla İlhan bu sırrı paylaştığımız için kızar mı dersin…
Seni tüm gecelerimizden daha fazla özledim.Bağışla beni sevgili bu aralar iyi değilim.Kime baksam sana benziyor.Kimle konuşsam sensin ilk hece ve suya dokunsam su kirleniyor ki aşk böyle bir şey.
Ama hâlâ yanıtsızım sen söyle…
Adımız ne bizim…
