İşte o an. Seni kaybettiğimi anladığım an, öldüm ben. O an ne yaptığımı, ne konuştuğumu, nereye gittiğimi inan hatırlamıyorum. Tek hatırladığım senin yüzün, ve hissettiklerim. Bana o sıcacık kahverengi gözlerinle nasıl baktığını inan unutamıyorum. “Artık seni istemiyorum†demiştin acımasızca. Ama ben inatla hala seni sevdiğimi hatırlatıyordum kendime ve senin beni sevdiğini, bırakamayacağını. Tabii seni kaybettiğimi anlamam uzun sürmedi. Sadece 5 saniye. Senin gidişinin ardından, sadece 5 saniye sonra öldüm ben. Gittiğini gördüm ilk önce. Sanki karnıma, kalbime iğneler saplandı. Sonra kalbim çok acıdı. Gerçekten çok acıdı, bunu anlayamazsın. Sonra öldüm. Hala bir ölüyüm ben. Seni kaybettiğimi anladığım andan beri.