Yalnızlığı bilmekle aynı şey değildir yalnız kalmak. Gerçek yalnız, paylaşacak kimsesi olmayan değil, paylaşmak isteyebileceği kimsesi olmayandır. Ve gerçek yalnız, yalnız kalmaz; kendini yalnızlığa mahkûm eder.
İçimi dolduran boşluğu dolduramadım, boşluklarla doldum yalnızlığımda. Kendim olmanın bedelini, yalnızlıkla ödedim. Yılların ağırlığını ayaklarıma bağlayıp, iç denizlerimde boğuldum, kıyılarıma tutundum. Uyurken sarılacak bir hayalim bile olmadı. Her uzun cümlede kendimi bir parantez içine sakladım. Bugüne dönüştüğünde dünü özleten yarınlarımla, kalabalıklar içinde yalnızlığa yakalandım.
Yalnızlık kimseyi reddetmez yar. Saça yapışan bir sakız gibidir. Bedeli birkaç saç teli olur her zaman. Baştaki özgürlüğü, yalnızlığa dönüşür zamanla insanın.
Ey yar! Yalnızlık kimsesizlik değil, sensizlik düpedüz.
Yalnızlığım; pasif gücüm. Yokluğuna özlem duyup, varlığına katlanamadığım. Yalnızlığım; fikrimin ıssız limanı. Yüzümün en sevdiği gölge. Batık halim. Issız bir adadaki adamken, zamanla adanın kendisine dönüştüğüm. Acılarımın bağımlılık hali. Yalnızlığım; ölümün şımarıklığı. İstemediğim dokunulmazlığım. Kusursuz uçurumum. İçinden hüzün sızdıran kapım. Yalnızlığım; aşırı dozda ölüm. Yalnızlığım; parmaklarımı sayıp sayıp, kendimi kalabalık hissettiğim…
Şimdi bir yokluktan düşerken, bir başka yokluğa tutunuyorum. Al beni vur bana. Sağır edecek kadar çok sessizlik verdin zaten. Ben de seni dile gelmemiş kelimelere bırakıyorum. Bir cevabın yok, sadece bilmecelerin var biliyorum. Gözümü bir aralasam içine karanlık sızacak. Ölümün hizasında duruyorum. Günüm düne aydın. Günah gibi işlendi yalnızlığım.
Herkes kendi yalnızlığını seçtiği için ben bu kadar yalnızım. Ve yalnızlık, yaşamla ölüm arasında seçim yapamayanların çaresidir yar! Her gün kendi evimin kapısında kayboluyorum. Yalnız kendimin değil, yalnızlığıma ortak olamamış tüm yalnızların yalnızlığı adına konuşuyorum.
Yalnızlıktan kaçanlar kendine tahammül edemeyecek kadar kendine yabancı kalır. Bu yüzden hiçbir yalnızlıktan kaçmadım. Kaçsam ne olurdu ki? Depozitolu bir yalnızlıktı benimkisi, kim alsa geri getirirdi.
Ey kalabalıklardan kaçışlarımın yenik yorgunlukları, beni yalnızlığa biriktiren o yarin adı alın yazımın imla hatasıdır bilin!
YALNIZSAM DÜZELTİN.
İçimi dolduran boşluğu dolduramadım, boşluklarla doldum yalnızlığımda. Kendim olmanın bedelini, yalnızlıkla ödedim. Yılların ağırlığını ayaklarıma bağlayıp, iç denizlerimde boğuldum, kıyılarıma tutundum. Uyurken sarılacak bir hayalim bile olmadı. Her uzun cümlede kendimi bir parantez içine sakladım. Bugüne dönüştüğünde dünü özleten yarınlarımla, kalabalıklar içinde yalnızlığa yakalandım.
Yalnızlık kimseyi reddetmez yar. Saça yapışan bir sakız gibidir. Bedeli birkaç saç teli olur her zaman. Baştaki özgürlüğü, yalnızlığa dönüşür zamanla insanın.
Ey yar! Yalnızlık kimsesizlik değil, sensizlik düpedüz.
Yalnızlığım; pasif gücüm. Yokluğuna özlem duyup, varlığına katlanamadığım. Yalnızlığım; fikrimin ıssız limanı. Yüzümün en sevdiği gölge. Batık halim. Issız bir adadaki adamken, zamanla adanın kendisine dönüştüğüm. Acılarımın bağımlılık hali. Yalnızlığım; ölümün şımarıklığı. İstemediğim dokunulmazlığım. Kusursuz uçurumum. İçinden hüzün sızdıran kapım. Yalnızlığım; aşırı dozda ölüm. Yalnızlığım; parmaklarımı sayıp sayıp, kendimi kalabalık hissettiğim…
Şimdi bir yokluktan düşerken, bir başka yokluğa tutunuyorum. Al beni vur bana. Sağır edecek kadar çok sessizlik verdin zaten. Ben de seni dile gelmemiş kelimelere bırakıyorum. Bir cevabın yok, sadece bilmecelerin var biliyorum. Gözümü bir aralasam içine karanlık sızacak. Ölümün hizasında duruyorum. Günüm düne aydın. Günah gibi işlendi yalnızlığım.
Herkes kendi yalnızlığını seçtiği için ben bu kadar yalnızım. Ve yalnızlık, yaşamla ölüm arasında seçim yapamayanların çaresidir yar! Her gün kendi evimin kapısında kayboluyorum. Yalnız kendimin değil, yalnızlığıma ortak olamamış tüm yalnızların yalnızlığı adına konuşuyorum.
Yalnızlıktan kaçanlar kendine tahammül edemeyecek kadar kendine yabancı kalır. Bu yüzden hiçbir yalnızlıktan kaçmadım. Kaçsam ne olurdu ki? Depozitolu bir yalnızlıktı benimkisi, kim alsa geri getirirdi.
Ey kalabalıklardan kaçışlarımın yenik yorgunlukları, beni yalnızlığa biriktiren o yarin adı alın yazımın imla hatasıdır bilin!
YALNIZSAM DÜZELTİN.