Akıp gitti benliğimden tüm korkularım çoğalsa da dertlerim sıyrılıyorum hepsinden… Her acımı kederimi rüzgârlara emanet ettim; benden uzaklara savursun diye... Gözyaşlarımı hüznümü denizlere bıraktım; dalgalarında boğulsunlar... Boşaymış çektiğim tüm "sen"li dertlerim özgür bırakmalıymışım meğer yüreğimi...
Güvenmeliymişim kalbim sana sesine... Bembeyaz sayfalarım öyle kirletilmi...ş öyle yıpratılmış ki özümü unutup yaslara bürünmüşüm... Oysa geçmişimi ben yaşamamışım kula kulluk eden bir bedene esir kalmışım...
Taa ki o ana dek! Kıyametin kopmasını görmemek için kapatmışken gözlerimi birden tüm kâbuslardan uyandıran mucizem oldun! ahhh… Sen nerelerdeydin? Varsın olsun

Geldin ya!
Mucizem oldun ya!
Benim kıymetlim oldun ya!
Şimdiyse acılardan dertlerden tüm yürek kanatanlardan arınmak öyle kolay ki huzurun ne olduğunu yine anlayabiliyorum yine hissedebiliyorum gülümsemelerim öyle içten ki yüreğimdeki tüm buzlar eridi sıcaklığı sardı dört bir yanımı…
Bir sen kal yüreğimde... İçimde bir senin yaran olmasın...
Öyle ya! Gelişin mucizem oldu gidişin kıyametim olur...
Sen!
Hiç gitme olur mu?...

Gönderilmemiş aşk mektupları...

Mucize olmak,çok güzel,teşekkürler...