kurşun sesi kadar hızlı geçer yaşamak; öyle zordur ki, kurşunu havada, sevgiyi de yürekte tutmak! bazen duygularımız bizden erken yaşlanır ve bizden hayatın geri kalanını alır. hayatın, kendini anlayanları cezalandırmasıdır bu. durup, durup ardına bakan kadınlar vardır. geçmişi düşünmekten şimdiyi yaşayamazlar. herşeyi didikleyip duran, mazisinin gölgesinden, anılarının yükünden bir türlü kurtulamayan, gözleri ufuk yorgunu kadınlar. güçlü, köklü bir biçimde yeni arkadaş edinecek yaşları geride bıraktıysan eğer,hasar görmüş eski arkadaşlıkları onaracak çağı da geride bırakmış oluyorsun. zaman ilerledikçe birçok sey, daha zor olmaya başlar. beklentisi yüksek olan kadınların yalnızlığı daha koyu oluyor. büyük lafların



gölgesinde geçen hayatlar, bir daha iflah olmuyor,geçip gittiğiyle kalıyor. zaman, aşk...... herşey! ayrılıkları ayrıntılar acıtır. kadınları mahveden erkekler değil, ayrıntılardır. erkekler, erkekliklerinin tadını alabildiğine çıkartırken, kadınlar bu konuda da umutsuzdurlar. çünkü kadınlık bekler. ummak ve beklemek kadınlığa verilmiş iki cezadır...

Ne mümkün?

Veya “Zehirli Su”
Yahut “Senli Ben”
Ya da “Benli Sen”
Her ne ise, yazının ismi önemli değil zaten!
(BİR KÂSE SUYA DÜŞEN BİR DAMLA ZEHİR GİBİ; GAYRI SENİ İÇİMDEN SÖKÜP ATMAK NE MÜMKÜN?..)

Nasıl damlarsa zehir bir kâse suya;
İçime, öyle damladın...
.....
Ve nasıl karışırsa soluğa, nasıl karışırsa kana;
İşte öyle karıştın, öyle karıştın bana!..


Ve artık ööyyle karıştın ki; ayırmak ne mümkün...
Çözüp almak ne mümkün; boynuna sarmalanmış gönlümün kollarını!..
Ve anlamak ne mümkün;
İkimiz “bir” olduktan sonra, hangimiz seeen, hangimiz ben?..
İki şerbet bir kadehe dolunca, “bir tekini” tatmak ne mümkün?..

Dedim ya;
Ayırmak ne mümkün gözümü gözünden, elimi elinden...
Dedim ya;
Bir kâse suya düşen bir damla zehir gibi içime düşmüşsün sen...
Gayrı seni bu cândan çekip almak ne mümkün, söküp atmak ne mümkün ve çıkarmak ne mümkün?..
.....
Bir kâse suya düşen bir damla zehir gibi;

Gayrı seni içimden söküp atmak ne mümkün?..





alıntı

Yağmurun yeni ıslattığı taze toprağın kokusunu duyduğunda aklına ben gelmek isterim.
Ya da gözlerin denizin maviliğine daldığında…
Uzakta ufuk çizgisinde sadece dumanı görünen o geminin içinde benim olduğumu düşünmeni isterim.
Küçük bir simitcide, demli bir çay yapıp içerken ve birbiri ardına özlem şarkılarını dinlerken yanında ben olmak isterim.
sokakta hafif hafif sallanarak yürürken de…
Beni hatırlamak istersen, her yeni doğan günle birlikte çıkarım karşına, güneş olur ışığımla aydınlatırım seni.
Buram buram bir kahve kokusu olurum.
Sokakta oynayan çocukların sesinde işe gitme telaşına düşmüş insanların gözünde, yere düşmüş yaprakların çıtırtısında bulursun beni.
İstersen , duyduğun her ses beni hatırlatacaktır sana.
Bazen bir kuş olup öterim pencerende.
Bazen bir tren gibi tıkırtılarla geçerim önünden.
Sözlerini ezbere bildiğin ve söylemekten asla bıkmadığın şarkı olurum.
Sen o şarkıyı değil beni söylersin aslında.
Beni görmek istersen hep karşında olurum.
Gök yüzündeki beyaz bulutların arasındayım, ben.
Başını yukarı kaldırman yeterli beni görmek için.
Yolda rastladığın herkes benimdir aslında. Dostlara selam verirken o selamı ben alırım.
Komşunun hatırını sorarken aslında bana “Nasılsın” demişsindir.
Benimle çıkarsın yola her sabah, akşam evine benimle dönersin. Gittiğin her yere gelirim seninle.
Sen yorulduğunda yorulurum ben de.sen oturduğunda oturur, kalktığında kalkarım.
Eğer istersen bütün gece başucunda saçını okşarım sen uyurken.
Yüzünde gülümsemeyle uykuya dalışını izlerim.
Bana dokunmak istersen bir çiçeğin yapraklarında olurum ben.
Yeşilin, kırmızının, sarının mavinin en canlısındayım.
Elini uzattığın her yerdeyim.
Dokunmak istersen bana kendine dokun.
Çünkü ben her zaman sendeyim.
Dudaklarındaki ateşim, tenindeki sıcaklık.
Vücudunu ürperten rüzgârım ben.
Hep sendeyim ben.
Oradayım, beni görmek istediğin yerde. YÜREÄžİNDE…

Seni tanimak seninle nefes alabilmek
Senin gözlerinde tükenebilmek
Kaybolup beyninde yeniden varolabilmek
Harika ötesi olurdu seninle sabaha GÜNAYDIN diyebilmek



Seninle mutlulugu yakalamak dünyada
Sonsuzluga yol alabilmek yaninda kollarinda
Hüzün olmasaydi keske gözlerimizde ayriliksa hic
Mükemmel ötesi olurdu seninle sabaha GÜNAYDIN diyebilmek



Yürüyebilseydik seninle yarinlarda elele gözlerimizde isiltilar
Kahkahalarimiz cinlatsaydi yerli yersiz gecelerimizi seninle
Hüzünlerimizi ayriliklari rafa kaldirabilseydik beraberce ne olurdu
Ömre bedel olurdu seninle sabaha GÜNAYDIN diyebilmek



Ah be yüregimdeki ne olurdu birde saclarimi oksasaydin dizlerinde uyurken
Hic tasalarimiz olmasaydi kaygisizca yarinlara bakabilseydik seninle
Koca ömür degil sevda bakislim yarinlarimizi mutlulukla paylassaydik seninle
Inan Son nefesimde ömre bedel olurdu seninle sabaha GÜNAYDIN diyebilmek

Seni özlemek geldi içimden
Çocukluğumu özler gibi
Babamın eve gelişini gözler gibi
Sobanın üzerinde kızarmış ekmek
Çaydanlıkta tıkırdayan çay
İçmek geldi seni içimden
Oh çekerek yudum yudum
Ağlamak geldi içimden
Hüngür hıçkırık çocukça
Hiç neden olmasa bile
Türlü kaprisler yaparak sana...
Karanlıktan korktum da yine
Yatağında uyumak istedim
Sokulup kedi gibi koynuna
Sıcaklığını duymak istedim
Haydi evcilik oyna benimle
Çamurdan köfteler yap bana
<******> Bu yaramaz bebeğine
Ninniler söyle dizinde
Haydi çocuk gibi davran bana
Hiç olmadığım kadar çocukça
Çocukluğuma ver bütün bunları
Farzet ki -
Çocukça aşık olmak geldi içimden...

Hiç bir zaman gözlerinin içine bakmaya cesaretim olmadı benim…

Bu şehre gece çöktüğünde sana gider bir yanım... Sössüz sözler çığıldar yüreğimden yüreğine.Bir şeyler akıp gider en kuytulara...Bilinmezliklere...Semaya yükselen ellerim bi kuşun kanadına takılır…Alır götürür senin avuçlarına bırakır avuçlarımı...Rüzgarda benden yanadır.Senin kokunu taşır odama.Her yer sen kokar..Sensizlik kokar.

Bu şehirde gündüz olunca seni gölgelerde arar bu yürek.Sonra gece oluncayıldızlara sorar seni. Ki ne zaman yıldızlara baksamgözlerin kayar yüreğime. Kaymayan yıldızlarsa seni anlatırlarken daha da bi ihtişamla parlarlar…Diğer bi dileğe yolculuk için bir yıldız gözükür gözüme.
-Yine mi ona dileğin dercesine gülümser-Ve sonra bi umutla kayar sonsuz boşluğa…

Sen giderken ardındansonsuzluğa kaymaya hiç cesaretim olmadı benim.Tüm duygularımı alıp götürdün gidişinle.Sadece ardından bakakalma yetimi bırakıp gittin…Birazda damlamaya hazır gözyaşı …Yaşamaya değer olmayan yaşantıların arasında yaşayabilme yetimle bırakıp gittin beni.Hani insan önce anlamsızlaşır sonrada bu anlamsızlığı içinde hayatı anlamlandırmaya çalışır ya; işte bu anlamsızlığın kuytusundayım bu gidişinde...

Ya sen tüm bunlar olurken n’parsın.Pencerendeki sardunyalarını mı sularsın ilk bahar duygunla.Yoksa kulağının arkasına aldığın bir papatyaya teninin kokusunu mu kıskandırırsın...Söyle n’parsın benden sonra bensiz...Belki başka kollardasın.Belki de sen de yıldızları izlersin benim gibi.Ama ben yıldızlara bakarken sadece seni düşünürüm herkeslerden sıyırıpsense benden başka herkesi düşünüyorsundur beni sıyırıp.Bizimkisi Platonik bi aşktı...Ya da sadece benimkisi..


Yine de hiçbir zaman ellerini tutmaya cesaretim olmadı benim...Ah dilsiz dillerim.Hep sustu yanında..Ne vardı o büyülü kelimeyi fısıldasaydı kulağına.Ne vardı bi akşam vakti omzundan tutup çevirip gözlerine akıtsaydı seviyorumlu cümlelerimi...Ah diyorum ah...Ama sen hep pencerendeydin sana bakmak istediğim anlarda…Ahu Gözlerin hep başkasını gözlerdi seni en çok canım çektiği vakitlerde…Yine de niye ona bakıyorsun diye yargılayabilme cesaretim olmadı hiç.Dedim ya sebebsiz bir sevgiydi benimkisi..Birazda platonik…

Geceleri yanımda olmanı hayal ettim hep.Boş bir hayal de olsadüşündüm işte… Yanımda uyumanı düşledim hep.Düşlerime düşürdüm bu anı soğuk gecelerde.Hep yanımdaydın.Ama yine de yanımdayken sen hemen uyumagözlerin gözlerime bakmaktan yorulduğunda kapansın.Sonra gözlerini öpeyim açılsın.Sonra tekrar kapansın.Rüyana al götür beni orda da ben olayım..
Ama uzaktasın işte..

Yine de ardından bir çok –iyikiler- bırakıp gitmişsin..Hani iyi ki diyorum; bu denli kendini sevdirmissin.Beni kör etmissin sevginle. Hem de yanındayken sana karşı oluşan duygularımıkalbimden geçenleri söyleyemeyecek kadar kör.Platonik bi sevdaydı benimkisi...Söylemlerin söylenemeyen kısmında yaşatıyordum aşkımızı.Ya da sadece aşkımı...Ama yine de iyi ki diyorum ardından bakarken...

İyi ki …İyi ki sevmişim seni...

Biraz masum biraz utangaç
Bana bakan iki masum göz
Soğuk bir aralık akşamı içimi ısıtan
Şimdi bana dost,bana arkadaş.
İçimdeki hüznü görmüş gibi
Gördü herkesten sakladığım yüreğimi
Ömrümün yarısında tanıdım seni
Geçmek bilmeyen zaman durmaz oldu
Sevmediğim şehir ,sokaklar vazgeçilmezim artık
Senli anılarım durur her köşe başında
Bırakmaz beni

Kimsem yok bu şehirde
Sen de yoksun artık
Oysa hem annem hem babam
Hem de arkadaşım olmuştun sen
Gözyaşlarımı sildin
Ağlamayı unutturup gülmeyi
Hayatta başka renkler olduğunu da öğrettin sen
Gidişinle bildiklerimi de unuttum
Soldu birer birer öğrettiğin renkler
Oyun değil yalan değil
Seni sevdim ben
Dünya büyük insanlar yalan
Sözler yalan yaşananlar da yalan mı?
Elde kalan bir avuç kül,biraz duman
Yanan bir kalpten kalan
Topladım anılarımdan kalan kırık parçaları
Savurdum uzaklara
Yeni bir yangına yer açmışım bilmeden kalbimde
Oysa söz vermiştim bir daha sevmeyeceğim diye


Unuttuğum sevda sözlerini
Sen hatırlattın bana
Güven,sadakat,aşk yalan derdim
En büyük yalan sevmekmiş derdim
Oysa cesaretim korkumdandı
Vazgeçmelerim,arkamı dönüp gidişlerim hep bundandı
Bana göre sevmek demek kaybetmekti
Oysa şimdi bildiğim hiçbir söz yetmez,anlatmaz
Sana olan aşkımı
En büyük kavgalardan sonra bile
Vazgeçemedim bizden
Ne geçmişi bilirim ne yarınımı
Yalnızlık haritamdaki son nokta
Varmadan oraya döndür beni o yollardan
Sen sadece sevgilim değil
Arkadaşım,dostum tek sırdaşım ol
Üzüldüğümde başımı yasladığım
Tek güvenilir omuz ol
En büyük fırtınalardan sonra
Sığındığım tek liman ol
Sen,sen…
Ömrüm,canım
En uzak yollardan dönüş sebebim ol
Sen hayatım,aşkım
Canım,canımın yarısı ol
Uzak tut bizden
Kimse dokunmasın bize
Kimseler girmesin aramıza
Bir sen ol bir de ben
Kimse olmasın bizden başka

Bir gün olamasam da yanında sen hep gül mutlu ol
Üzmesin seni kimseler
Ağlatmasın o güzel gözlerini
Her başın sıkıştığında beni,bizi hatırla
Dünyaya kafa tutan yüreğin
Öyle güzel öyle masum kalsın
Bizi unutmasın
Aşkımızdan alsın gücünü
Gözlerim yaşama sebebin olsun
Sen aşkım ,sevdiğim tek erkek
Hiç ummadığım bir anda seni bulmuşum
Anladım ki ben seni gördüğüm gün doğmuşum…

yalniz kaldin mi hic;
Hani insanin icine inceden bir sizi gelir ya...
O iste benim kalbimde
Bazen oyle bir titriyor ki engel olamiyorum...
O kadar soyluyorum senin bir sevgilin var seni de seviyor diye!
Ama sanki o beni duymuyor...
Kulaklarini kapatiyor beni duymak istemiyor...
Ve sanki bana...
O seni sevmiyor diyecekte!
Buna onun da dayanamayacagini bildigi icin soyleyemiyor





Huzunlerimi yapistirip gozbebeklerine
Yureginden opebilir miyim
Okudugun her satirimda
Attigin her umutvari adimda
Duydugun her huzunvari seste.
Gormedigini bildigim her guzelligini
Acisini
dayanilmaz agirligini hayatin
Cikardiginda karsina
Gulumsedigini dusleyebilir miyim
herseye ragmen
Denize dokunurken
Sercelere goz kirparken
Dogan gune
olmusa olacaga gulumserken
Dusunebilir miyim seni



Gormeden hic tanimadan
Saclarindaki aklara
Yarim kalan tebessumler asiverdigin yuzune
Yitirmekten korktugun huzunlerine
Mutluluklarina dair
Siirler yazabilir
Okudugun her misrada
Seni
yureginden opebilir miyim




Gamzelerinden
tasiveren
mutluluklarina
Bir sarkida vurulan umutlarimi
karistirabilir
Tekbasinaliginin farkindaliklarindan
Karanligi yirtarcasina
yalnizligindan Seni
kacirabilir miyim



Sevdaya sevdalanisimi
Kacislarimi Merhabalarimi
Umutlarimi Arayislarimi
anlatabilir miyim ?
Yabancim degilsin sevgilim diyerek
Gonlumun gurbeti sevgililerimi
dinletebilir miyim ?




Hayir
dersen eger
gule gule
umut melegim
sevgilim diyebilir :eni yureginden
son kez
opebilir miyim?