İyi bakalım devam edelim

Bir yanım yaz, bir yanım kış. Yüreğimin fırtınalarına ,senin sıcak gülümsemelerinin güneşi eşlik ederken; gün başlıyor. Gönül bahçemin çiçekleri açarken,seninle suluyorum dört bir yanı. Dört bir yanıma kazılmış karanlık çukurlar var, düşmemek için çabalarken, bensizlikler adım adım içine çekiyor beni.

Ben; cennetten kovulan Adem , sen; cennetin yasak meyvesi…
Sustur diyorum kendime; içindeki bu hayasız sesi
Ben seni tanıdığım günden beri
Ne ayıp biliyorum, ne günah, ne de kendimi…

Ne diyordu Cedric ‘’ Ahh Chen benim üzümlü kekim’’ sana böyle seslensem kızar mısın ? Yoksa gülermisin ?
Sekiz yaşındaysanız hayat gerçekten zor diyordu Cedric. Bizde seninle sekiz yaşında olsak ,hayat öyle zor olsa olmaz mı ? Ben misketlerimi paylaşırdım seninle biliyor musun? Sen bebeklerine elbise yap diye harçlıklarımdan verirdim sana. Şekerlerimi bile paylaşırdım hatta abartıyorum çikolatalarımı..
Neyse,
Ne çok soru var bu masalda, ikimiz için masaldan başka bir şey olmayacağı için olabilir mi?Evet; bizim masalımız olur ancak, öykümüz olamaz üzgünüm. Sana beni affet diyemiyorum, çünkü bugünlerde ben kendimi affedemiyorum. Yinede sen şu senede bir gün kısmını bir düşün.

Faili meçhul bir cinayet saati
Kurban ediyoruz kendimizi
Sen azmettiren,
Ben tetikçi

Gitme kal faslı yine aramızda ki.
Sen giden, ben kalan yada ne fark eder ki…
Hiç başlamadık biz, hiç olmadık ki…
Ki ilgi eki…
Bu günlerde senin sonuna yazıyorum hep (ki)…

ahhh chen benim üzümlü kekim yine mükemmeldiii bu yazında

Herkesin bir Chen'i vardır
Sanırım bu sayfaya daha yazmaya devam edilecek

edilmeliii

Ne diyordu şair , sağ elinin ustalığını bırak sol elinin acemiliğine şans ver. O yüzden; sol elimle, sol yanımdan yazıyorum sana bu gece…Ben bu kadar söylüyorum da; sahi, senin için bir anlam ifade ediyor mu ? Ya da ne bileyim! Offff, sormak istemiyorum ama , ya , ya sen gerçekten seviyor musun beni ? Tamam , tamam sormadım farz et, bu kadar zor bir soru sormamalıyım sana…İkilemlerin ardında kalmış iki insan; yüreğimizdeki kabartılar suskunluktur aslında, çıkardığımız sadece kuru gürültü , oysa bu türkü başka bir türkü... Aslına bakarsan ben bir arkadaşa bakıp çıkacaktım sana takılıp kaldım. Şu kavanoz dipli dünyanın kime, nerede, nasıl kazık atacağını hiç bilemiyoruz. Lütfen , çok özür dilerim yanlış anlama, senin için öyle demek istememiştim. Benim şikayetim sadece şartlara…

Bir gün kahve içelim seninle olur mu ? Bir dost, bir arkadaş gibi, hiç konuşmayalım, sadece kokunu bırak bana, hiçbir şeyimiz olmayacak belli, bari kırk yıl hatırımız olsun olur mu?

Sonra bir oyun oynayalım seninle, sen Chen ol, ben Cedric, çocukluğumuza dönüp, okula gidelim birlikte. Ben sana hiç gönderilmeyen aşk dolu masum mektuplar yazayım, sen beni hep öyle sade sev sessizce, o şapşal ama tatlı halimle…

Gitme! Dur lütfen,
Uyandırma beni ,
Bu güzel düşten…
Sen, benim;
Kirlenmemiş çocukluğum
Sen; tertemiz İstanbul’um
Sen; rüzgarım, bulutum, yağmurum
Sen benim ; sonsuzluğumsun…
Sürgün yemiş,
Yok olmuşum
Vurulmuşum sırtımdan…
Yüreğine mülteci olmuşum.
Ben bugün senin için,
Kendi öz yurdumdan kovulmuşum…

Gidiyor musun ?
Kalamaz mısın ?
Biraz daha…
Belki bir saniye ya da
Birkaç dakika
Beni böyle yarım bırakma
Alışamam yokluğuna….
Bir adım sonrası sensizlik
Bir adım sonrası bensizlik…


Kim yazdıysa bu filmin senaryosunu eksik yada yanlış yazmış .Ya benimle bir alıp veremediği vardı yada ikimizle…Hadi topla eşyalarını uzaklaş yavaş yavaş ,birkaç adım sonra, bakma sakın arkana dayanamam; ağlarım. Ağlayınca susturamazsın . Erkek adam ağlamaz mı ? Güldürme beni , erkek adam sadece göz yaşı dökmez , içine içine ağlar, hüngür hüngür ! bağıra bağıra! Duyamazsın göremezsin. Benim gözyaşlarım ağır gelir sana kaldıramazsın.

Bak tren geliyor ve sen gidiyorsun…
Artık nefret ediyorum istasyonlardan, ta ki bir tren seni bana geri getirinceye kadar…Yoo lütfen vedalaşmayalım, sevmiyorum vedalaşmaları,sarılma boynuma giderken bırakamam sonra , treni kaçırırsın.

Gözlerin var ya gözlerin,
İçimde bir vurgundur gözlerin,
Kirpiklerin arasında dolu dolu bakan
Hayata bir umuttur gözlerin…

Hoşça kal diyorum dizelerime
Bırakıyorum kalemi kağıdı bir köşeye
Son satırlarımı yazıyorum
Yüreğime ince ince işleyen gözlerine…

Yeni Microsoft Word belgesi açıp, Sagodan şarkılar dinlerken, seni özlemeyi nasıl başarıyorum? Bilmiyorum. İnsan tanımadığı
birini, hem de onun hiç haberi yokken, neden özler ? Özlemek çok saçma ! Bunu kendime ve sana neden yapıyorum? Acaba
kendime olan bütün saygımı yitirmek gibi anlamsız bir çabam mı var ? Ve ben neden her cümlemin sonuna bir soru işareti koymak zorunda kalıyorum ?
Çok soru sordum farkındayım, daha fazla kafanı şişirmek istemiyorum. Gecenin bir yarısı, benim başka işim yok mu Allah aşkına. Git yat
be adam. Her gemi kendi limanına doğru sürüklenirken ben fırtınalı havaları sevmekten ne zaman vazgeçerim acaba ? Evet bugünlerde böyleyim ben, sürekli kendimle bir kavga halindeyim.
Sahi sen nasıl çıktın karşıma, beni dokuz şiddetinde depreme uğratıp, yerle bir eden, gizli bir fay hattı gibisin.


Bakma ne olur bana böyle,
Dayanamam,
Aldanırım…
Bakma ne olur,
Kirpiklerini ok misali,
Saplama yüreğime…

Nedir o gözlerin güzelliği
Allah aşkına,
Rabbimin bir lütfu mudur sana,
Yoksa ceza mıdır bu,
Benim gibi aciz bir kula…

Ruhuma bir ateş misali, kor düşüyor bu gece
Sancılı bir bekleyiş bu,derin bir bilmece
Saysam yokluğunu, kaç kelime kaç hece
Ben öldüm de
Hayat bulmaya çalışıyorum şimdi
Gözlerinde…

Rica ederim history, bu konuya baya yazmışım