[b][SIZE=2][/SIZE][/b]

Sen aşksın sevgili… Hani huzur duyduğum yanında, karışık hayatın içinde bulduğum düzensin…
Karışık ama zarif, güzel, asil, ağza çalınan bir kaşık balsın… Pembe panjurlu ev hayallerinin kurulduğu, o saf ve temiz aşksın…
Bıkmadığım şarkısın sen. Kışın karşısında ısındığım sobamsın, zeytinyağlı yaprak sarmamsın.
Kısaca yar sen hayatsın, yaşanan ve yaşayan.
Seni seviyorum, iyi ki varsın…

Ey Sevgiperisinin kanatları olan yâr...
Her an hasretinin zehrini içiyorum. Bana vuslat şerbetini içirmedin!
Cennet bahçesinden gelen, yârin kapısında esen rüzgâr.
Gecenin karanlığını bana sor.
Suyun başında olanlar, suyun değerini bilmezler.
Bir gün susuz kalacaklarını düşünmezler.
Sevgiperisinin toprağından aşk kokar.
Asırlar geçse de, toprağımdan bu kokuyu hep duyarsın.
Efil efil eser, sevenlerin yüreğini yakar.
Sana olan aşkım; bu kadar kutsal, bu kadar özel...