bu,hiç bir kan bağı veya akrabalık olmadan,sadece iki kalp arasında kurulmuş sağlam bir dostluğun hikayesi...
herşeye rağmen pes etmemiş,hayata kafa tutmuş harika biri ...o benim candostum...

herseyden öte hayata en savunmasız bakan yanı ,
ve en ayakları yere saglam basan yanı her haliyle sevdim onu her haliyle gördüm onu ..

Bilirdim!!!
Diken izleri olmayan avuçlarda,gül kokusu kalmazdı!!!
gül kokumuz vardı kalbimizde , diken izleri ise avuclarımısdaydı ,
sarıldık birbirimise hep birbirimisden destek alarak..

Dargın meleğimdi o benim,masal rengi bulutları alınmısdı elinden...
Tek el ateş etmeye hazır bir hasret şimdi!
Şah damarı kanıyordu şiirlerimizin...
ama inadına gülmeyi öğretiyorduk birbirimise..

O söylemeden daha ne söyleyeceğini anlamak,
o'nun için her fedakarlığa gözü kapalı razı olmaktır!

Bazen mutlu olacağını bildiğin bir yabancıya,
o'nu verip gitmektir!!!
mutsuz olacağını bilsende gözü kapalı yanında olup desteklemektir..

[i][SIZE=2][/SIZE][/i]

Bir "cezim" gibi bağlasam ellerimi ellerine. Bir "şedde" gibi hiddetlensem aramızdaki mesafelere.

Bir "vav" gibi eğilip bükülsem avuçlarında.
Ah bir de "elif" gibi dimdik durabilse bu vücud aymazlığına...

Kavuşmaya gerek yok aslında.
Özlendiğini bilmek bile yeter.
Her telefon çalışında heyecanlanabilmek;
Her yağmur katresini gözyaşlarına yormak bile avunmak için yeterli.

Her ihtimale karşı sofrada bir tabak fazla bulunduruyorsan
eğer son randevusu öbür dünyaya kalsa bile seni sevmek güzel şey be meleğim ...

Dedim ya; saydığım onca şeyin gerçekleşmesine gerek yok.
Avuçların içindeki çizgileri sayıp onlara dokunmaktan bile vazgeçtim.
Ama uğruna ölümü bile göze alacağım bir ukde var içimde;
Seni hep çocukça sevdim.
Ve şuan çocukça birşey istiyorum senden Uyuyan Meleğim:

ympathy: