Yüreğimi " Yüreğine " Gömdüm

Gittiğinde dudaklarıma bıraktığın boşluğu hiçbir kelime dolduramadı ne yazık ki..
Şimdi kelimelerim darmadağın, tıpkı sensiz yüreğim gibi..”
Yalnızlığın demlediği bir akşam üstü yine notaları öksüz kalmış şarkıyı dinliyorum…
Yıldız Tilbe ayrılığın yükü ağır....
Ve söylenen her söze pas tutmuş yüreğimi bırakıyorum

tıpkı senin yüreğime bıraktığın yokluk gibi..
Her satırı kan revan içinde, her notası gözyaşımda son nefesini vermekte…..
Sensizliğin sokaklarına bırakılmış kelimeleri toplamaktayım yine.

Yoksun yine..Darmadağın her şey..

Kıyılarıma yokluğun acıları demirlemiş ve adımla başlayan kelimelerim
ayrılığına mühürlenmiş..
Artık ben “ sende “ sadece siyah- beyaz fotoğrafım..
Artık ben “ sende “ yaşanıp hatıralara gömülen koyu bir pişmanlığım…

Ellerinde başkalarının elleri varken ben sana hala
“ sen” kadar uzağım..
Hatırlıyor musun sana geldiğim günleri..

Kan revan içindeydi kelimelerim, tozlu ayrılıkların arifesindeydi yüreğim..
Dallarım kırılmıştı,
umut diye ektiğim tüm tomurcuklar zamansız budanmıştı..

Yıkılmış bir yürekle gelmiştim sana..
Senin teninde var olmaya gelmemiştim oysa..
Aşk adına aldığım yaraları senin gülüşlerinle sarmaya gelmiştim..

Acılarıma ortak, umutlarıma yoldaş bilmiştim seni…
Ellerini tutamayacağımı bile bile,
yüreğini gülüşlerimle bir kez öpemeyeceğimi bile bile seni sevmeye gelmiştim..

Uzaklardaki varlığınla yaşamayı kabullenip sadece seninle
aynı çınar ağacının gölgesinde
ölüme uzanmayı istemiştim sadece..

Seni “ sen “ diye sevmek için gelmiştim sana..
Gülüşlerinle baharı,
sevginle mutlulukları yüreğime mühürlemeye gelmiştim…

Ve bir gün sana uzattığım ellerimi tuttun,
kanayan yaralarıma
“ mutluluklarını " sundun…

Ölüm kokan ellerimle avuçlarına sığınan ben gibi
sende imkansızlığına inat yüreğime doyasıya sarıldın..

Arasına dağlar örülü uzaklığımıza aldırmadan her nefeste sevdaya uzandı ellerimiz. Zamanı durduk gözlerimizde..
Yetim kalmış kelebekleri emzirdik

imkansızlığımıza akan gözbebeklerimizde..

Savaştık durduk mevsimsiz açan yokluk deliverenleriyle..
Kanattık birbirimizle anılmayan sevda cümlelerini..
Katili olduk bize ayrılıkların…

İki bedende yaşanan bu sevdayı tek yüreğe sığdırmaya çalıştık..
Savaştık delicesine..

Karanlık geceleri sevdamıza şahit bildik,
yazgımıza yazılmamış bu aşkın kavuşmasını ahirete erteledik..
Biz seninle sırtları birbirine yaslanan
karlı dağın birbirlerinin ellerini tutamayan iki yamacıydık;
senin yüzün güneşe bakardı benim ise imkansızlığa…

Sonra kum saatinden akan zamana kanıp gittin işte.
Ardında beni “ bana “ bırakarak..
Oysa senden hiçbir şey istemedim..
Sadece umut istedim karanlık gecelerime, sadece mutluluklarını istedim seni beklemekle geçecek günlerime…

Ne bana ait olmayan hayatını istedim sen de
" bana yasak" tenini bedenime diledim ..
Ben sadece uzaklardaki varlığına sarılıp kirpiklerinde dinlendirmek istedim
yüreğime üşüşmüş ayazları..
Sadece sesinin sıcaklığına uzanıp gülüşlerinle sarmayı diledim
yalnızlıktan bakiye acılarımı..

Söyle bana senden çok şeyler mi istedim ? Senden çok şeyler mi bekledim..
Hadi kaldır başını…” Bu yürek yaşamalı “
sözleriyle başlayan mutlulukların neden “ ne olur anla beni “
cümlesine sığdırılmış ayrılıklara gebe kaldı ?

Bana gitmek için geldiğini bildiğim halde çok sevmiştim seni.
Çok mu geldi gözlerinde beni mutlu görmek ?

Ellerini tutamayacağımı bildiğim halde delice sevilmek çok mu geldi sana ?
Bana duyduğun sevgi bir avuntu muydu yoksa ?

Bu aşk için bir rüyaydı geldi geçti de bana..
Gözlerimin içine bakıp " seni hiç sevmedim " de ..
Seni “ senden “ çok sevdiğim için küfürler savur bana..

Ellerini tutamayacak olsam da
seninle mutluluğum için ayrılığında yüreğimden vur beni….
Suskunluğunla kanat dudaklarımdaki ismini..
İmkansızlığınla öldüremediğin bu canı yalnızlığına göm.
Sende pişmanlık duyulan bir günah olduğumu haykır..

Yaşanması gereken ve bir o kadar kısa tutulması gereken küçük avuntudan ibaret olduğumu söyle hadi ..
Gülüşlerinle yamadığın yüreğimi “ yüreğimden “ sök te git..

Her şey bitti de; bana dair kurduğun tüm sözcüklerin,
seni seviyorum ile başlayan tüm cümlelerin hepsinin yalan olduğunu söyle bana..
Ölüm gibi susma karşımda...

Haklısın; sen bana gitmek için gelmiştin.

Yaşandı ve bitti bu kadar basit işte..
Ama gittiğin günden beri kanayan yüreğim niye hala acıyor sevgili ?
Niye ?.Söyle bana…
Sevgim sana yetmedi mi ?

Hadi can yakıcı sözler savur bana.. Git de, bana ait değilsin de..

Hayatın yük yüklerini bana ve sevdama yükle..
Ömrümün hatasısın de..
Unuttuğunu söyle.. Bittiğini söyle.
Gittiğin gün yüreğinin acımadığını itiraf et..
Adından öteye hiçbir zaman dudaklarımda olmadın ki de bana..
Sesimi duyduğunda yüreğinin hiç titremediğini haykır.

Sigara küllüklerine yangın masalarda savurduğun izmaritlerde
adımın yandığını söyle…
Gecelerin şahit olduğu bu sevda hiç yaşanmadı ki de bana…
Adımın dudaklarında bir cümle kadar yer tutmadı diye söyle hadi ..
Seni sevdiğim için isyan et bana..
Bedelini yüreğimle ödediğim en masum günahı sana yaşattığım için beddualar et bana..
Ölüme pusular kuran Firavunlardan kalma ayrılıkları hediye eyle sensiz yüreğime.Kör kuyulara at beni..
Gözlerimi bıçakla ve sonra da seni seven yüreğimi..
Beni hiç sevmediğini söyle…
Yalvarırım, susma bir şeyler söyle…Yüreğinde hiç var olmadığımı söyle…

Hadi tüm cesaretini topla
ve
“ seni hiç sevmedim ki “
cümlesini savur ayak uçlarıma…
Biliyorum her zamanki gibi susacaksın

..Sus..
Tek bir kelime etme..
Sus ki; adımı anmakla heba olacak nefesin boşa gitmesin..

Seni severken bana hiçbir zaman gelmeyeceğinin farkında idim.
Ama sevdim işte.
İmkansızlığına inat büyüttüm seni..

Canımdan can bildim yüreğini, nefesimden nefes bildim seni...
Ölüm olsan da sevdim seni ...
Sadece sevdim..
Hem de seni “ senden “ çok severek.. Uğruna “ yüreğimi “
bedenimden sökerek sevdim..

Biliyorum bundan sonra da gelmeyecektin
ve hiçbir zaman beni " seni senden cok seven ben " kadar sevmeyeceksin…
Çünkü ; ait olduğun karanlıkları bırakıp bana gelecek gücün yok senin..

Belki de hiç sevmedin beni..Bırak sevme artık..
Varsın olsun bana söylediğin
her kelime yalan olsun..

Unutma ki; “ yüreğimdeki sen” , seni
sensizlikte bile sevecek kadar büyük. “
Yüreğimdeki seni “ hiçbir kelime, hiçbir yalan küçültemeyecek.
Bana söylediğin kelimelerin yalan olduğunu da hiç ilgilendirmiyor beni..
Ben sadece beni seven “ seni “ sevdim…

Ve şimdi bana bıraktığın sensizliğin içinde seni " senden "
çok seven yüreğime son kurşunu sıkıyorum...

“ Sen bana ait olmasan da ben sadece senin yüreğine aitim…

Sadece senin sevdiğin bu yüreği “ senin yüreğine “ gömüyorum

Senden başka kimse sevmesin diye..
..
.