Osmanlı zamanında bir beyefendi bir hanımefendinin karşısına geçer der ki;
''-Ey dilberi rana! ...Ey tesadüf-ü müstesna! O mahrem suratınızı görünce
size lahza-i kalpten sarsıldım... Niyetim acizane-i taciz etmek
değildir...Bilakis efkar-i umumiyede ufak bir aile bacası tüttürmektir..
Sözlerim sizi temin ve tatmin edecekse şayet,zevc-i izdivacınıza
talibim!..''
Hanımefendi de cevaben der ki;
''-O mahrem suratınıza bir sille-i osmaniye nakşedersem sekte-i kalpten terk-i hayat edersiniz...''