“-Baba elektriği Edison mu bulmuş yoksa Tesla mı? Tam anlayamadım ben. Kafam karıştı ya..”
Bu soruyu soran 6 yaşındaki çocuk, benim kızım. Bu soruyu gerçekten sordu. Gerçekten 6 yaşında. Gerçekten çocuk. Gerçekten benim. Ve gerçekten o bir kız..
Funda 4 aylıkken ailecek gittiğimiz bayram ziyareti dönüşü trafik kazasında annesini kaybetti. Ben de karımı… Karım “Gitmeyelim!” demişti. Sevmezdi babamı. Hoş.. Ben de bayılmıyordum babama. Ama işte bayramdı gitmek gerekirdi. Sonrasında “Alkollü kullanma!” demişti. Sevmezdi alkolü. Hoşâ€¦ Ben de o zamanlar bayılmıyordum alkole. Ama işte arkadaşlar vardı, içmek gerekirdi. Hiç dinlemedim Kübra’yı. Funda doğmadan 9 ay kadar önce de “Yapmayalım!” demişti. Şimdi kızım bu soruyu sorunca Kübra’nın yine haklı olduğunu bir kez daha anladım. Öldü.. Ama hâlâ bir şekilde haklı çıkmaya devam ediyor.
“-Yavrum şu Edison: http://tr.wikipedia.org/wiki/Thomas_Alva_Edisonhttp://tr.wikipedia.org/wiki/Thomas_Alva_Edison Şu da Tesla:http://tr.wikipedia.org/wiki/Nikola_Teslahttp://tr.wikipedia.org/wiki/Nikola_Tesla “
Neyse ki yan odadan chat vasıtasıyla sormuştu soruyu. Linkleri atıp oyalıyordum. Bazen tatmin oluyordu, bazen de…
“-Onları okudum ben ya. Kesin bişey yok orda..”
…Gibi tepkiler verebiliyordu.
“-Ben de “kesin bişey yok” diye biliyorum zaten.”
“-ok öpt kib.”
Böyle bir kıza baba olmak normalde çok zor. Bir de eğer siz 35 yaşınıza kadar bir futbol topu peşinde koşmaktan okuyup kendinizi geliştirmeye fırsat bulamadıysanız iyice eziliyorsunuz. Ama sizin tuzunuz kuru tabi. Burada ezilen söz konusu şahıs ben oluyorum.
Kadınlara bir sır vermek istiyorum: “Erkekler ağlar..” Ama içeri doğru. Bizde özel bir gözyaşı kanalı olduğunu düşünüyorum. Pipimize kadar uzanıyor. Sonra ordan pırt!.. Her şey pipide bitiyor zaten. Bir de şey derler.. “Erkekler yalnızken hep ağlarlarmış. Birileri varken hiç ağlayamazlarmış.” Yalan. Yani, yanımda şu an 19 yıllık arkadaşım Yasin var (ben ona kısaca “Yağsin” diyorum.) ama dışarı doğru ağlayamamamın onunla bir ilgisi yok. Yasin salaktır. Hem de benden daha salak. O kadar salak ki duyguları bile yok. Şimdi ben dışarı ağlasam “Hacı gözün sulanmış ya bi doktora gidek mi?” der. Burda 25 saattir niye oturduğunu da bilmiyorum. 19 yılda konuşulacak her şeyi konuştuk aslında. Ona 6 yıl önce ölen karımı hâlâ unutamadığımı, Funda’yı iyi bir şekilde yetiştirecek kadar donanımlı bir baba olamadığımı, hatta ortalama düzeyde bir baba bile olamadığımı, Kübra’nın “yapma!” dediği her şeyi yaptığım için bir köpek gibi pişman olduğumu, 20 yıldır biriktirdiği parayı işsiz güçsüz bir şekilde alkole ve kızına yediren, geleceğini hiç düşünmeyen ezilesi bir ot olduğumu, bu sebeplerden dolayı şu an gözyaşımı pipimden akıttığımı anlatamam. Çünkü anlayamaz ki.. O yüzden kucağımda laptop, bir yandan buraya pipimdeki sızıya neden olan o acı dolu geçmişi yazarken, bir yandan da yaşının insanı olamayan hayvan Funda’nın üst düzey sorularından kurtulmanın bir yolunu arıyorum.
Yasin’den başka da kimse yok aslında. Bir insanın yanımda bulunması bazen iyi oluyor. Ama çoğu zaman gereksiz oluyor. Alkol yüzünden neredeyse hiç dostum yok. Benim sadık yarim Yeni Microsoft Word Belgesi’dir. Neyse..

Çok farklı bir hikaye olmuş. Farklı bir bakış açısı. Başka hikayeleriniz var mı ?

Başka hikayeler olsa güzel olurdu.

Değişik bir anlatımı var,özeleştiriyi farklı bir duyguyla anlatmış...Çok hoş.

Ben bu hikayeyi nasıl daha önce okumadım !
Kendime kızıyorum.
Harika bir anlatım, cok iyi bir baba.
En azindan farkında...
Ay keşke yine böyle deneme tarzı hikayeler yazsaniz buraya.