Yazmayalı ne uzun zaman oldu,
Kalemle parmaklarımın buluşmadigi
Yüreğimden geçenlerin Ekim ayına sığmayacagi...
Ekim, ne zormuş varlığın hayatımda...
Mesela ilk sevdamı sana kurban vermiştim...
Hemde doğduğum günde, yüreğim ilk kez can çekişmisti gidişinle...
O zamandan beridir Ekim ayı en soğuk gelen aydı..
Yıllar geçti, doğum günlerim hep ağlamakla geçti...
Herkes duygulanıp ağladığımı düşünürken, ben aslında onun her yıl beni nasıl bir ceset gibi yolun ortasında bırakıp gittiğine ağlardim..
*
Sonra yine aylardan Ekim,
Sen çıktın karşıma ve Ekim daha sempatik gelmeye başlamıştı bana...
Nereden bilirdim ki sende gideceksin, ve ben Ekim e bir kez daha düşman olacağım.. 
Gitmez demiştim, bu kez yarım kalmam demiştim.
Yine büyük konuşmuşum.
Sen ben daha seni görmeden uzaktan uzağa severken gittin.
Sesine aşık edip, gözlerine hayran edip ve hiçbirşey söylemeden arkana bakmadan yüreğime kör bir bıçak saplayip gittin...
*
Yine yıllar geçti... 
Evlendim, hem de beni en çok sevdiğine emin olduğum adam ile...
"Benim bir göz yaşıma dünyaları yakar." demiştim...
Ekim ayında bir evladım olacağını öğrendim..
Bir oğlum oldu, o kadar sevdim ki tenime yazdım adını...
Kimse bu kadar sevilmez dedim, Ekim ilk kez uğurlu geldi dedim kendime... 
Evlat aşkı ne başka imiş o zaman öğrendim, ilk kez
ANNE OLUNCA ANLARSIN lafının karşılığını aldim...

Ve yine bir Ekim,
Kızımı kaybettim...
Oysa gözleri ona benzeyecekti.
Ondan daha güzel bakan göz yoktu ki...
Hani o soguk toprak bana daha da güzel kokuverdi..
Mezarlık evden de sıcak geldi.
Yine bir Ekim hayatımı alt üst ediverDi...

Acemhe
19 Ekim 2016

Yorum yapmalıyım mı yoksa susmalımıyım kararsız kaldım okuduğum günden beri ama kısada olsa birşeyler yazmalıyım dedim bugün bulabildim bu cesareti kendimde.
Uzun zamandan sonra böylesine zor birşeyi yazmak ne kadar zor olmuştur yazarken, bir satır yazarken kaç damla gözyaşı akmıştır kimbilir. Okurken kalbim sıkıştı, gözlerim doldu hani bazen bazı acıların tarifi yoktur ya bu heleki o son satır diyebilecek hiçbirşey yok rabbim evlat acısı yaşatmasın hiçbir anneye, babaya.

Acemhe, diyebilecek hiç bir kelime yok. Çok güzeldi ama acı doluydu bundan sonra gelecek ekim sana güzel şeyler getirir umarım.
Meleğin hep seninle olacak, demek ki rabbim onu daha çok sevmiş. Sabırlar diliyorum sana...

Bir ekim ancak bu kadar acı eker yurege. Susmak bile zor. Kaldı ki bir kaç harfle kelime olusturup yorum yapmak. Uzuntunle üzülüyorum ve kusura bakma susuyorum. Sabrın bol olsun...

Bir daha yazmamak üzere, duygularımı paylaşan arkadaşlarıma teşekkür ederim.
Allah razı olsun sizlerden de, Allah kimseye göstermesin.

ulan ekim, herkesi mi eksilttin..

Eksiliyoruz, hemde ruhen...

Sevgisiz kalmanın verdiği acıların temsilcisi tüm bu 

kelimeler
Ve 
daima terkedilişlerde rol almaya mahkum
bedenin hissettikleri.

Aynen öyle...