Ayr?l?k y?re?imi kar?ncaland?r?yor nicedir...
Beynimi uyu?turuyor ?zlemin...
?ok s?k birlikte olmasak bile benimle oldu?unu bilmenin bunca y?l i?imi nas?l ?s?tt???n? yeni yeni anl?yorum.
Yoklu?un, hat?rland?k?a y?re?ime saplanan bir s?z? olmaktan ??k?p s?rekli bir bo?lu?a d?n???yor.
Sabahlara seni ok?ayarak ba?lamalar?, ak?amlar? her i?i bir kenara koyup
seninle ba? ba?a kar??lamalar? ?zl?yorum; oyna?malar?m?z?,
y?r?y??lerimizi, sevimli ha?ar?l???n?, ?ocuksu k?sk?nl???n?...
Nas?l da serttin ba?kalar?na kar?? beni savunurken; ve ne yumu?ak,
bir ?ift k?s?k g?zle kendini ellerimin ok?ay???na b?rak?rken...
Ya da kolyeni ??zd???mde kollar?ma atlarken...
Hasta oldu?unda, o korkun? kriz gecelerinde g?nler,
geceler boyu n?bet tuttuk ba??nda... O ?en kahkahalar?na yeniden kavu?abilmek i?in sessiz dualar ederek...
"Atlatt?" m?jdesini kutlarken yorgun bedenindeki yaralar? ok?ayarak, doktorun b?ld? sevincimizi: "Ya?ayamaz art?k bu evde...
Y?ksek binalar ve beton duvarlar?n gri kentinde" dedi,
"O gitmeli... Ve kendine yeni bir hayat ?izmeli..."
Bilsen ne zor, gitmen gerekti?ini bile bile "Kal" demek sana...
Ne zor, senin i?in ebedi mutlulu?un beni unutmandan ge?ti?ini bilmek...
Gitmeni asla istemedi?im halde, buna mecbur oldu?umuzu g?rmek ve sana bunlar? s?yleyemeden "Git art?k" demek...
"Beni ne kadar ?abuk unutursan, o kadar ?abuk kavu?acaks?n mutlulu?a" demek sana ne zor...
Sesimi, kokumu ?ekip al?vermek beyninden,
sesin, kokun hala beynimdeyken...
Seni g?rmemek ve belki y?llar sonra kar??la?t???m?zda bana bir yabanc? gibi bakman? istemek senden...
Yeni bir sevday? yasaklad???m kalbime s?z ge?irmek...
Ve sonra kendi ellerimle bindirip seni yabanc? bir araban?n arka koltu?una, birlikte g?ne?lendi?imiz onca yaz?,
yan yana titre?ti?imiz onca k???, payla?t???m?z bunca ac?y?,
onca kahkahay? ve b?t?n o uzak ye?illikleri kat?p yorgun bedeninin yan?na, arkadan pi?manl?k g?zya?lar? d?kmek ne zor...
Ne zor hi? tan?madan seni emanet etti?im bir ?of?re "H?zla uzakla? buradan ve gidebilece?in kadar uza?a git" demek...
Yoklu?unu beklemek, ne zor...
Bunlar? d???nd?k?e, ?u anda uzaklarda bir yerlerde ???d???n? sezinleyerek panikliyorum. B?t?n engelleri a??p,
terk edilmi? caddeleri, kimsesiz sokaklar?, yaln?z bulvarlar? ar??nlayarak sana ula?mak, sessizce ba??n? ok?amak, kula??na sevgi s?zc?kleri f?s?ldamak ve yava??a ?zerini ?rtmek geliyor i?imden...
Payla?t???m?z bir mazinin, yitirdi?imiz bir gelece?e d?n??mesinden hicran duyuyorum.
Gizli gizli h?z?nlendi?im ak?amlardan birinde,
terk etmi?lere ?zg? bir terk edilme korkusunu da y?re?imin derinliklerinde duyarak sana ko?mak,
yapt?klar?m ve daha ?ok da yapamad?klar?m i?in ?z?r dilemek
ve "D?n bebe?im" demek istiyorum:
"Geri d?n... Kul?ben seni bekliyor..."
Beynimi uyu?turuyor ?zlemin...
?ok s?k birlikte olmasak bile benimle oldu?unu bilmenin bunca y?l i?imi nas?l ?s?tt???n? yeni yeni anl?yorum.
Yoklu?un, hat?rland?k?a y?re?ime saplanan bir s?z? olmaktan ??k?p s?rekli bir bo?lu?a d?n???yor.
Sabahlara seni ok?ayarak ba?lamalar?, ak?amlar? her i?i bir kenara koyup
seninle ba? ba?a kar??lamalar? ?zl?yorum; oyna?malar?m?z?,
y?r?y??lerimizi, sevimli ha?ar?l???n?, ?ocuksu k?sk?nl???n?...
Nas?l da serttin ba?kalar?na kar?? beni savunurken; ve ne yumu?ak,
bir ?ift k?s?k g?zle kendini ellerimin ok?ay???na b?rak?rken...
Ya da kolyeni ??zd???mde kollar?ma atlarken...
Hasta oldu?unda, o korkun? kriz gecelerinde g?nler,
geceler boyu n?bet tuttuk ba??nda... O ?en kahkahalar?na yeniden kavu?abilmek i?in sessiz dualar ederek...
"Atlatt?" m?jdesini kutlarken yorgun bedenindeki yaralar? ok?ayarak, doktorun b?ld? sevincimizi: "Ya?ayamaz art?k bu evde...
Y?ksek binalar ve beton duvarlar?n gri kentinde" dedi,
"O gitmeli... Ve kendine yeni bir hayat ?izmeli..."
Bilsen ne zor, gitmen gerekti?ini bile bile "Kal" demek sana...
Ne zor, senin i?in ebedi mutlulu?un beni unutmandan ge?ti?ini bilmek...
Gitmeni asla istemedi?im halde, buna mecbur oldu?umuzu g?rmek ve sana bunlar? s?yleyemeden "Git art?k" demek...
"Beni ne kadar ?abuk unutursan, o kadar ?abuk kavu?acaks?n mutlulu?a" demek sana ne zor...
Sesimi, kokumu ?ekip al?vermek beyninden,
sesin, kokun hala beynimdeyken...
Seni g?rmemek ve belki y?llar sonra kar??la?t???m?zda bana bir yabanc? gibi bakman? istemek senden...
Yeni bir sevday? yasaklad???m kalbime s?z ge?irmek...
Ve sonra kendi ellerimle bindirip seni yabanc? bir araban?n arka koltu?una, birlikte g?ne?lendi?imiz onca yaz?,
yan yana titre?ti?imiz onca k???, payla?t???m?z bunca ac?y?,
onca kahkahay? ve b?t?n o uzak ye?illikleri kat?p yorgun bedeninin yan?na, arkadan pi?manl?k g?zya?lar? d?kmek ne zor...
Ne zor hi? tan?madan seni emanet etti?im bir ?of?re "H?zla uzakla? buradan ve gidebilece?in kadar uza?a git" demek...
Yoklu?unu beklemek, ne zor...
Bunlar? d???nd?k?e, ?u anda uzaklarda bir yerlerde ???d???n? sezinleyerek panikliyorum. B?t?n engelleri a??p,
terk edilmi? caddeleri, kimsesiz sokaklar?, yaln?z bulvarlar? ar??nlayarak sana ula?mak, sessizce ba??n? ok?amak, kula??na sevgi s?zc?kleri f?s?ldamak ve yava??a ?zerini ?rtmek geliyor i?imden...
Payla?t???m?z bir mazinin, yitirdi?imiz bir gelece?e d?n??mesinden hicran duyuyorum.
Gizli gizli h?z?nlendi?im ak?amlardan birinde,
terk etmi?lere ?zg? bir terk edilme korkusunu da y?re?imin derinliklerinde duyarak sana ko?mak,
yapt?klar?m ve daha ?ok da yapamad?klar?m i?in ?z?r dilemek
ve "D?n bebe?im" demek istiyorum:
"Geri d?n... Kul?ben seni bekliyor..."
Can Y?cel
Tşk'ler