Odamda yanan bir lamba. ben yatağımın kenarında yere oturuyorum. yatağın üzerine koyduğum deftere gölgem yansıyor... Elimi başıma dayamış, yazıyorum. Ne yazıyorum peki ben?? Bilmem... İçimden geçenler, hayallerim, olmuşlar, olacaklar, yaşanması gerekenler.. Ah!... Derin bir nefes alıyorum. Rahatlamaya ihtiyacım var. İçeriki odadan açık tv den yansıyan sesler geliyor benim odama. Ama içimde sessizlik... Sensizlik... Sen yanımda değilsin, ellerin yok, gözlerin yok bakış mesafemde. Kalbimde hissetmeye çalışıyorum seni. Sürekli beraber yaşıyormuşuz gibi hep kalbimdesin, beynimdesin. İç sesim hep "(....?)..." diye sayıklıyor. Elimi tutarak bana destek veriyormuşsun gibi hissetmeye uğraşıyorum. Ama yoksun! Sen yanımda değilsin! Beni tek başıma bıraktın bu gecede. Bir başıma... Düşüncelerimle... Kendimle... Kızıyorum sana! Hakkım yok aslında buna, biliyorum. Ne yapabilirsin ki? (Hala bulamadık ışınlanma olayını 
) Hızına erişemediğim şeyler geçiyor kafamdan. Hani dükkanların kapılarında, camlarında duran elektronik panolar var ya. Çeşitli yazılar görünür orada. Sağdan sola doğru giden yazılar. İşte kafamda yer edemeyen düşünceler, o panodaki yazılar misali geçip gidiyor hafızamdan. Yer edemiyorlar bir çoğu... Seni seviyorum, çok... Sana güveniyorum, çok... Gittikçe sana bağlanıyorum ben. Hayatımdaki yerin dolmayacak hale geldi. Korkuyorum, çok... Olur da bir gün ayrılık çalarsa kapıyı... İşte o zaman neler olur? Aman Tanrım! Gösterme ya Rabbim o günleri bize!... Ayrılmayalım biz hiç. Hep beraber, hep birlikte sürdürelim hayatı. Yarınlarımızda hep beraber olalım, bugünlerimizde olduğumuz gibi. Seninle olduğum her gün gökyüzünde sarı saçlarıyla güneş gülümsesin, ağaç dallarından kuş cıvıltıları yükselsin, mutluluk yakamızı hiç bırakmasın... İnşallah!...
Tek tanem, nur tanem, can bakışlım... Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum... Böyle uzar gider yazı, defterin sonuna kadar...
İçim kıpır kıpır, neşeliyim, mutluyum, harikayım!...
Bir yandan endişeliyim, karamsarım, üzgünüm, ağlamaklıyım... Nedensiz üzüntülerim, ağlamaklı hallerim. Biliyorum...
Sessizlik, sensizlik, karanlık, boşluk, üzüntü, içimi tırmalayan yanımda olsan hissi...
[SIZE=4]Sessizim, sensizim...[/SIZE]
Özledim.
) Hızına erişemediğim şeyler geçiyor kafamdan. Hani dükkanların kapılarında, camlarında duran elektronik panolar var ya. Çeşitli yazılar görünür orada. Sağdan sola doğru giden yazılar. İşte kafamda yer edemeyen düşünceler, o panodaki yazılar misali geçip gidiyor hafızamdan. Yer edemiyorlar bir çoğu... Seni seviyorum, çok... Sana güveniyorum, çok... Gittikçe sana bağlanıyorum ben. Hayatımdaki yerin dolmayacak hale geldi. Korkuyorum, çok... Olur da bir gün ayrılık çalarsa kapıyı... İşte o zaman neler olur? Aman Tanrım! Gösterme ya Rabbim o günleri bize!... Ayrılmayalım biz hiç. Hep beraber, hep birlikte sürdürelim hayatı. Yarınlarımızda hep beraber olalım, bugünlerimizde olduğumuz gibi. Seninle olduğum her gün gökyüzünde sarı saçlarıyla güneş gülümsesin, ağaç dallarından kuş cıvıltıları yükselsin, mutluluk yakamızı hiç bırakmasın... İnşallah!... Tek tanem, nur tanem, can bakışlım... Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum... Böyle uzar gider yazı, defterin sonuna kadar...
İçim kıpır kıpır, neşeliyim, mutluyum, harikayım!...
Bir yandan endişeliyim, karamsarım, üzgünüm, ağlamaklıyım... Nedensiz üzüntülerim, ağlamaklı hallerim. Biliyorum...
Sessizlik, sensizlik, karanlık, boşluk, üzüntü, içimi tırmalayan yanımda olsan hissi...
[SIZE=4]Sessizim, sensizim...[/SIZE]
Özledim.
