Çember...
Küçükken ne çok oynardım ben kızlarla.Şimdi sıra sende,başla...!
Etrafıma öyle bir çember çizdinki sen yalnızlık oldu adı,göbek adı sensizlik... Daha küçüktüm ben oyun sandım ama nafile,ne yaptıysam kaldıramadım.Sonra her insan gibi çabaladım uğraştım ağladım belki yoruldum... Şaka yoktu bu sefer,itiraz yoktu.Kimliksiz sabahlara doğdum çemberimle,pasaportsuz içime işledi yokluğun... Zaman geçti tersliğim tuttu düşündüm nasıl olacak? Çarem yoktu ya savaşıp uğruna ölecektim şehit olup yoluna,ya başka bir yolu izleyecektim...
Her insan hayatının bir döneminde girmezmi bu çemberin içine.Her insan uğraşmazmı önce içinden dualar edip sonra şarkılara dönmezmi ? Bir farkım olmalıki benim anlatmalı sizlere.. Dilimle kalbim kopuk bir yerde ama neresi kestiremiyorum henüz.Sıkıldım o'nun adına şarkı dinleyip,elime bulaştırmaktan mürekkepleri... Derdim ben eskiden olurmu hiç,bitermi diye.. Hala diyorumya bitmez her neyse.Ama azalırmıydıki ihtimal varmıydı? Bin yıl geçse üstünden yine çiçek dibinden sulanmayacakmıydı...
Hayır !
Birşeyleri anlatmak,hissetmek acı bir tebessüm bırakır,bende öyle.. Öyle alışmışımki ben çemberime bilinçaltımda o'nun varlığı olduğu için tüm cümlelerim bağlı çemberime.. Bugünlerde bir yoğunluk suspus oldum neden sormuyorum.. Yaşasada insan bir gün öğrenirmiş kırmayı halkalarını,çemberini açmayı... Öğrendim belki şimdilik öyle sanıyorum..
Bir birikintiki içimde anlamını kaybetmiş.. Belki sevdadan sonra karın ağrım tuttu yine bilemiyorum..
Ama dedim ya öğrenirmiş insan birsüre sonra.. Çok zorlu bir rakip vazgeç kalbim dayanamassın demeyi.Ve sarılırmış sımsıkı adına,göbekadına,soyadına.. İçten içe küfürlerde etse şarkılara bağlarmış çemberi ona kızarmış.. Belki utansada biraz kendinden,sövsede tüm miş'li zamanlara dayatırmış.. İnanmazmış eskiden leyleklere,kuşlara.. Kargalar dermiş kaderim gibi.. Ama öğrenirmiş işte insan sonunda sevişmeden yüreğine maviliği salmayacakmış..
En kötü gününüzde bir odada kalsanız tekbaşınıza dikdörtgenler içinde olduğunuza şükredin dermiş bir karga.Bir köşe belki bir çizgi...
Ona sarılmadanda yüzlerce ad takarmış.. Ama o çok sevdiğiniz çemberleriniz bir gün dayanırsa boynunuza usulca sevişmeniz gerekmiş kurtulmak için.. Bunu bir gün küçük bir kız,belki yarın sevda yanıklarıyla uğraşanlar anlarmış...
Kod:
Yalnızlık güzel şey aslında öğrenirsen sevişmeyi....- AYLİN
