İsyankar gecelerimde
Namlunun ucuna sürdüğüm mermi gibisin,
Donuk, mat, soğuk grilerin içinde saklı
Gizli bir ateş topu...
Kendi içimde, birbirine sırtını dönmüş
İki kavgacı yüzün
Öfkeye teslim olmayan çocuk gülüşü,
Gözyaşımda eriyen nefretimsin...
Yargısız infazlara kurulan mahkemelerimde,
Hafifletici sebebim;
Darağacına çekilen mahkum sevdamda
Umuda uzanan
Son isteğimsin...
Yaşanmışlıklarımdan
Payına düşeni ayıklamaya soyunduğum gecelerimde,
İçinden çıkamadığım hesabım
Somut harflerin seviştiği kelimelerde
Yakıcı bir patlamayla kaybolan soyutluğumsun...
Sonsuzluğun akışına kapılan yaşam oyununda,
Işığı ve sesi yalıtıp yarattığım duvar;
Kendi içime dönük yolculuğumda
Tökezleyip düşen adımlarıma yoldaş...
Sen
Akşam sefalarının çingene pembesi coşkusunu yüklenen adam...
Nerdesin?
Bu kadar içimdeyken
Nasıl bu kadar dışardasın?
Aynadan yansıyan siluetimde erimiş
Suya aksettiremediğim yanım,
Yanılsamalarımda kayıp
Rüya kaçkınım...
Nerdesin?
Ses ver yankısız uçurumların karanlığından,
Zamana yenik yalnızlığınla bilmeden ezdiğin
Aşkı hece hece yüklenen sesim...
Kelimelerim dolandı adımlarıma
Özlemine yetişemediğim...
Sen içimde
Ben içinde
Bütünlenemediğim...
Yarımlığın
Eksikliğim
Nerdeyiz?
