Ve GeCe
Simsiyah bulutlar çökmüş yıldızların üzerine...Görünmüyor hiçbirisi...
Herkes yalnızlığını, kabuğuna çekilmişliğini yaşıyor bu gece...
Ne ay var nede gecenin kokusu...
Gece kadar sessiz gece kadar karanlık içimdede yıldızlar yok bu gece....
Yaşadıklarımla yaşayacaklarım, hayallerimle gerçeklerim var semanın en derinliğinden beliren...
Uzun bir yolun sonunda kesişmiş düşlerim bedenimi kırbaçlar gibi benliğimle savaşıyor hiç acımadan... hiç hissetmeden...
İçime geri sızıyor yaralarımdan birşeyler...hepsi içimde içimi birkez daha yakmak için hazırlanıyor uykusuz gecelerin orta yerinde ...
Bedeli ağır bu savaşın... yüreğimdeki sargılar engel olamıyor bu savaşı bitirmeye...dokundukça acıyor, acıttıkça acıtıyor her bir yeri...
Simsiyah bir gece dışarıdaki...Tıpkı gülüşlerimi benden çalan yalnızlığım gibi...
Keşmekeş bakışlar ardına sığınmış anlamını yitirmiş bir çok kelime dolanıyor ağzımın içerisinde...Dudaklarım da onları dışarı atacak güç yok...
Yada kimbilir senden son kalanlarında gitmesinden korkuyor bir daha gelmeyeceğini bilerek....
Ve gece...
Hiç olmadığı kadar siyah hiç olmadığı kadar gürültülü aslında...
Ayazı donduran çığlıklarım yankılansada gecede bir ateş içimde beni üşüten...
Neden üşüyorum bu gece??
Neydi ısıtan beni??
