Suskunuz hem de çığlık çığlığa bir suskunluk....

Evet ama bu konuşacak bir şey olmadığından değil..
Konuşmaya çalıştığımız şeylerin bizi alıştığımız yalnızlığımızdan
uzaklaştırması aslında korktuğumuz'

İkimizde cesaret edemiyoruz...
Öylesine alışmışız ki içimizde büyüttüğümüz yalnızlığımıza...
Seviyoruz onu...
Belki de...
Yaşandığında yok olacağı korkusu,
Bizi tereddütte düşüren :
Kaybetmekten korkacağımız bize ait bir şey oluşturma kaygısı!

Sen...
Yapamadığın hamlenin,
Hayatın boyu inanmak istediğin değerlere sahip
gibi gördüğün düzeni yok etme girişiminden
Başka bir şey olmayacağını
düşündün hep...

Ben ise ,
yılların verdiği bir alışkanlık çerçevesi içinde var ettiğim varlığa
daha fazla acı vermemek için tek yıkım çalışmasından sonra,
susmayı
tercih ettim...

İçimden çığlık atarak susuyorum ...
Susuyorum ...
İçimde o kadar güzelsin ki!!!
Sana susuyorum ...

Demiştim ya yüreğim susmayı öğreniyor..
Aslı yok ..
Sevdiğini anladığında içinde duyduğun çığlığın yankısı hiç
bitmiyor..
O hiç susmayacak..
Her gün, her saat bana haykıracak, bağıracak , parçalayacak
içimi,
benimse yüzümde o gülümsemem yer edinecek tekrar
ona her şey yolundaymış gülücüğü atmaya devam edeceğim..

"Sadece bundan sonra kimse onun sesini duymayacak
ve bundan sonra kimse, onun tarafından sevildiğini
öğrenemeyecek"

Her soğuk üşütemediği gibi ,her ateş de ısıtamazmış
insanı
üşüyorum
alev alev üşüyorum...

hani saatlerce sessiz,tek kelime etmeden sana bakışlarım var ya..
Gözlerinde beni ısıtacak olan anlamları yakalamaya çalışma çabamdan
başka bir şey değil!

Ve her yakaladığımda kaybettiğimi hissetmemden öteye gitmeyen
bekleyişler...

Ve her kaybettiğimde yeniden yakalama çabam...

Bir küçük çiçekle kandırılabilirim şu sıralar.

Bir tek papatya, bir kır menekşesi ile örneğin Bir kaç satır şiire tavolabilirim

Bir gamlık notayla artar sevincim
Bir parça güneşle kandırılabilirim şu sıralar

Gündoğumu, günbatımı farketmez
Bir oturumluk deniz kenarına tavolabilirim

Rüzgârlar beni üşütmez.
Bir kaç damla yağmurla kandırılabilirim şu sıralar

Üstelik şemsiyeler evde unutulmuş Bir bardak sıcak çaya tavolabilirim

Üstüm başım henüz yeni kurutulmuş. Bir tutam sevgiyle kandırılabilirim şu sıralar
Fazlasına öykünmeden

Bir kaçamak bakışa tavolabilirim
Belki bugün, gün bitmeden.