Hayatımda ilk önce SEVMEYİ ögrendim çünkü sevdikçe kendimi hisssettiğimi gördüm.
AFFETMENİN ne oldugunu anladım ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm. Bir gün geçmişime baktığımda
PİŞMANLIÄžIMDAN üzülmedigimi gördüm, bunları ben yasadım çünkü..
Birisini HATIRLAMANIN aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.
Aslında BANA DEÄžER VEREN İNSANLARIN çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım.
Birisini kırdıktan sonra ÖZÜR DİLEMENİN aslında beni ben yaptığını anladım.
SEN BENİM İÇİN ÖNEMLİSİN kelimesinin verebilecek en büyük hediye oldugunu buldum.
Bir yerden sonra KELİMELERİN mana ifade etmedigini biliyorum.
MUTLU OLMANIN aslında bir kedinin güzel bir anını yakalamak kadar basit oldugunu anladım.
KAÇIRDIÄžIM FIRSATLARIN aslında bana yeni fırsatlar yarattığını gördüm. Yıldızların benim için parladığını görmeyen gözlerimin, günü geldi
HAYATIMDAN KAYAN YILDIZLARIN gömüldügü maziyi unutması gerektiğini anladım.
GÖZLERIN kelimelerden daha önemli olduğunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum.
Hayatımda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi yanimda göreceğim, çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.
TELEFONUN tuşlarına üzüntünün, mutluluğun, yıkıntının sığdığını gördüm.
YAŞAMIN YAŞAMAYA DEÄžER OLDUÄžUNU VE İSTERSEM MUTLU OLACAÄžIMI ÖGRENDIM!!..
