Bekliyorum Öyle Bir Havada Gel Ki Vazgeçmek Mümkün Olmasın!!!" diyordu Orhan Veli sevdiğine
Oysa bilmiyordu ki bütün havalarda sen vardın ve tüm hava sen kokuyordu, benim için..
Ama yoktun sen. Gideli çok olmuştu buralardan... Peki neden bu denli sen kokuyor bu şehir... Neden ben senden her vazgeçmek isteyişimde sana doğru koşarken buluyordum kendimi..
Neden bu denli bendesin...
Oysaki hiç istemiyordun bende kalmayı...
Hep böyle değilmidir zaten. Giderken herşeyi toparlayıp küçük bir bavula sığdırmak istersin...
Ama nedense hep biraz fazlalık vardır o küçük valize sığmayan... Birşeyleri eksiltmek gerekir dersin kendi kendine. Ve sen tüm sığdıramadıklarını çıkarırısın teker teker valizinden. Önce birer birer önem sırasına dizersin elindekileri...
Bu sıraya dizme işi kararsızlıkları getırır yanında, ayırt edemezsin hiç birini... ve her baktıgın farklı bır hatıra tasır uzerınde...
Kimilerinde gülüşlerin vardır belki anlamsızdır konuları ama mutlusundur, kimilerinde sevişlerin vardır acıtır ve burkar yuregını.
Bazılarında anlamsız hıçkırıkların saklıdır, yağmurlara karısan ve her yağmurda senı biraz daha eriten. Bazılarında baharların saklıdır.
Belkide bir daha hiç gelmeyeceğine inandığın baharların...
Ve dönüp baktığında hiç birini eksiltemezsin her ne kadar istesende.. Hangini çıkartmak ıstersen iste hayatından, dönüp baktığında için acıyacaktır..
Bir karar verirsin kendince herşeyi bırakacaksındır geriye ve yenı bır sayfayla cıkacaksındır yola.. Hiç birine haksızlık etmek istememişsindir çünkü.
Rahatlamıssındır artık çünkü hiçbirine haksızlık etmemişsindir anılarının ve hatıralarının..
Oysa bilirmisin ki? Giderken hepsi senin peşinden gelmiştir.
Onlar seni bırakamamışlardır.. Onlara ihtiyac duydugun anda hepsı yanında yerini alacaklardır..
Gitmek Sanattır Ey Sevgili...
Hiç sordun mu bunu kendine?
Sen ne kadar başarılı oldun bu Gitmeler Sanatında....
Oysa bilmiyordu ki bütün havalarda sen vardın ve tüm hava sen kokuyordu, benim için..
Ama yoktun sen. Gideli çok olmuştu buralardan... Peki neden bu denli sen kokuyor bu şehir... Neden ben senden her vazgeçmek isteyişimde sana doğru koşarken buluyordum kendimi..
Neden bu denli bendesin...
Oysaki hiç istemiyordun bende kalmayı...
Hep böyle değilmidir zaten. Giderken herşeyi toparlayıp küçük bir bavula sığdırmak istersin...
Ama nedense hep biraz fazlalık vardır o küçük valize sığmayan... Birşeyleri eksiltmek gerekir dersin kendi kendine. Ve sen tüm sığdıramadıklarını çıkarırısın teker teker valizinden. Önce birer birer önem sırasına dizersin elindekileri...
Bu sıraya dizme işi kararsızlıkları getırır yanında, ayırt edemezsin hiç birini... ve her baktıgın farklı bır hatıra tasır uzerınde...
Kimilerinde gülüşlerin vardır belki anlamsızdır konuları ama mutlusundur, kimilerinde sevişlerin vardır acıtır ve burkar yuregını.
Bazılarında anlamsız hıçkırıkların saklıdır, yağmurlara karısan ve her yağmurda senı biraz daha eriten. Bazılarında baharların saklıdır.
Belkide bir daha hiç gelmeyeceğine inandığın baharların...
Ve dönüp baktığında hiç birini eksiltemezsin her ne kadar istesende.. Hangini çıkartmak ıstersen iste hayatından, dönüp baktığında için acıyacaktır..
Bir karar verirsin kendince herşeyi bırakacaksındır geriye ve yenı bır sayfayla cıkacaksındır yola.. Hiç birine haksızlık etmek istememişsindir çünkü.
Rahatlamıssındır artık çünkü hiçbirine haksızlık etmemişsindir anılarının ve hatıralarının..
Oysa bilirmisin ki? Giderken hepsi senin peşinden gelmiştir.
Onlar seni bırakamamışlardır.. Onlara ihtiyac duydugun anda hepsı yanında yerini alacaklardır..
Gitmek Sanattır Ey Sevgili...
Hiç sordun mu bunu kendine?
Sen ne kadar başarılı oldun bu Gitmeler Sanatında....
