Simdi ben sana ‘gitmek’ ten bahsediyorum
Ya da ‘gelmemek’ ten
Sen Istanbul’da bir gün batımı kırgınlığıyla
Bir umut arıyorsun anlattığım uçarı aşk masallarında
Kırık, uzak düşlerimden baska bir düş yaratıyorsun kendine
Ve benim gözyaşlarıyla saklanmış
Bitmeyen savaşlardan bezmiş cengaverler zamanından
yadigar insafsızlığıma
Bir mum yakıyorsun
-hiçbir dua iliştirmeden-
O büyük inançsızlığınla
En derin inancını uyandırıp bana ‘gel’ diyorsun
Ve ben sana ‘hayat’ tan bahsediyorum
Gözlerindeki inatçı meydan okumanın
Nerelerden geçtiğini ve derinliğini
Ancak tahmin edebilecek olan ben
Sana kahramanlık şarkıları söylüyorum..
Ve sen beni ciddiye aliyorsun ya
Issız Beşiktaş sabahları kadar derinden
Inanıyorsun ya her söylediğime
Gittiğim her yerde biraz daha yalnız kalıyorum
Seni bin beter yalnız bırakarak..
Ve beni en cok yaralayan,
Sen olsaydın yapmazdın biliyorum…
!!...................................................................!!
Güneşin başka iklimleri aydınlatmaya, başka gönülleri ısıtmaya gittiği şu saatlerde, kâğıdı, kalemi elime alıp, seninle dertleşmek, yalnızca sana yazmak ve yalnızca seni özlemek geçiyor içimden. Sana yazmak. “Sana Seni Yazmak”.
Seni ve yüreğimde anlam bulan duyguları. sana ait yüreğimin derinliklerinden kopup gelen artçı şokları anlatmak. ve toprağı alnından öperken yağmur taneleri, tüm benliğimle sana yağmak istiyorum.
Bu gece dudaklarımdan dökülen her kelimede sen varsın ve yine sen varsın, yarım kalan sevdamın eksik taraflarında. bomboş ve sessiz kaldırımlarda yürürken seni haykırıyorum sensizliğin inadına. bu sensizlik gecesinde sevdamın en ücrâ köşelerine seni yazıyorum.
Bu gece gene yağmur yağıyor. Yağmur yağıyor gönlümün sensizlikle yanan her yerine. Yağsın, yağsın ki saklasın sensizliğimde döktüğüm göz yaşlarımı. Ve yine saklasın sensiz geçen bomboş hayatı.
İşte seni haykırıyorum sensizliğe alışamamış sine-i püryanıma, işte seni yazıyorum.
Bu gece gene yağmur yağıyor. sen yoksun oysa biliyorum ve üşüyorum sensiz kaldığım saatlerde. göz yaşlarımı efkârıma kattım bu gece. sevdamı, umudumu ve seni kızgın bir sel gibi kalbime akıttım.
Bu gece yağmurla birlikte göz yaşlarım yağıyor ve ismini yazıyor sensizliğin acısı ile kıvranan kaldırımlara. süzülen her damlada sen vardın ve yine sen vardın gecenin en karanlık anında. O, doya doya bakamadığım gözlerin, gözlerimin içine bir kez daha değseydi ve tebessümünden bir gül açsaydı yanaklarında, yetmez miydi? Bir bakışın bir ömre değmez miydi, ey!
İsmini kazıdığım kaldırımlara sanki sen yağıyorsun yağmurla birlikte ve sevgin yağıyor yüreğime. yalnız ve bomboş odamda sen varsın hâlâ. Hâlâ sensizliğim duruyor yanı başımda.
Bu gece göz yaşlarım yağıyor sensizliğimle birlikte kaldırımlara. Seni arıyorum, erimekteyim. karanlık geceye inat ay bu akşam gökyüzünde.
Ve gökyüzü, yüreğimde..