Yuregimi aldin sevgili, oylesine aldin ki. Utandim onceki asklarimdan
kendimden. Anladim ki anlarida, kendimide kandirmisim. Ve hepsi silindi sen
gelince. Simdi kalan izlerden utaniyorum. Butun kapilari kapandi yuregimin.
Sen geldin. Yuregimi oylesine aldin ki sevgili. Senden once yapilan aptalca
kurlardan, konusmalardan, gecelerden utandim. Ogrenememisim, becerememisim.
Anladim senden oncesinin yalan oldugunu.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Uzaklasiyordu dusuncelerim ve yuregim. Korkmustum. Unutuyordum yavas yavas.
Ne yapacagimi, ne dusunecegimi bilmiyordum. Tam bir karmasa ve bosluk icinde
gezinirken birden irkildim, uyandim. Karsimda oturuyordun. Soylediklerin bir
tokat gibi patliyordu yuzumde. Inanamadim, anliyormusun.
Cunku ben hep seni bekliyordum. Kimsenin okumadigi, kimsenin el surmedigi
bir kitap gibi, yuregimin bir bolumu sana ayrilmisti, kapali kapilar ardinda
oylesine ozenle, oylesine umutla korunmustu ki kendim bile el suremedim.
Cunku sadece senindi.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Oylesine cabuk, oylesine birden bire oldu ki. Hic beklemezken , hic
ummadigim bir anda alt ust oldum. Tutamadim kendimi soyleyemedim,
konusamadim, anlatamadim. Oysa yillar hep seni ozlemekle hep seni dusunmekle
ve sana ayrilan kitaba el degmesin, bozulmasin diye su dunyanin pisligi,
cikarciligi, bozulmuslugu ve yapmacikligi ile mucadele ile gecmisken, su
yorulmuslugumun ustune yinede konusamadim, soyleyemedim.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Anladim ki hayallerim vardi sende. Dusuncelerim, ozlemlerim, umutlarim,
yanlizligim vardi sende. Ve bir de yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Daha yeni anladim sende var olanlari. Ben ben olmaktan cikarken ogrendim
tekrar kendimi. Dusunecek, ozleyecek, umutla bekleyecek hicbir seyim kalmadi
senden baska. Seninle beraber oldugum anlarda anladim ki zaten seni
bekliyordum, zaten seni dusunuyor, seni ozluyordum. Sadece sarilmak istedim
sana bir an... Sadece ellerini tutmak.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Yapamadim, korktum herseyin bozulmasindan, kaybolup gidivermenden.
Yapamazdim anliyormusun?
Ve birden bire farkina vardim. Sen benim her dogum gunumde pastamin
uzerindeki mumlari uflerken ve gokyuzunde her yildiz kayisinda tuttugum
dilegimdin.
VE YUREGIMI OYLESINE ALDIN KI SEVGILI SOYLEYECEK HICBIRSEYIM KALMADI.
kendimden. Anladim ki anlarida, kendimide kandirmisim. Ve hepsi silindi sen
gelince. Simdi kalan izlerden utaniyorum. Butun kapilari kapandi yuregimin.
Sen geldin. Yuregimi oylesine aldin ki sevgili. Senden once yapilan aptalca
kurlardan, konusmalardan, gecelerden utandim. Ogrenememisim, becerememisim.
Anladim senden oncesinin yalan oldugunu.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Uzaklasiyordu dusuncelerim ve yuregim. Korkmustum. Unutuyordum yavas yavas.
Ne yapacagimi, ne dusunecegimi bilmiyordum. Tam bir karmasa ve bosluk icinde
gezinirken birden irkildim, uyandim. Karsimda oturuyordun. Soylediklerin bir
tokat gibi patliyordu yuzumde. Inanamadim, anliyormusun.
Cunku ben hep seni bekliyordum. Kimsenin okumadigi, kimsenin el surmedigi
bir kitap gibi, yuregimin bir bolumu sana ayrilmisti, kapali kapilar ardinda
oylesine ozenle, oylesine umutla korunmustu ki kendim bile el suremedim.
Cunku sadece senindi.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Oylesine cabuk, oylesine birden bire oldu ki. Hic beklemezken , hic
ummadigim bir anda alt ust oldum. Tutamadim kendimi soyleyemedim,
konusamadim, anlatamadim. Oysa yillar hep seni ozlemekle hep seni dusunmekle
ve sana ayrilan kitaba el degmesin, bozulmasin diye su dunyanin pisligi,
cikarciligi, bozulmuslugu ve yapmacikligi ile mucadele ile gecmisken, su
yorulmuslugumun ustune yinede konusamadim, soyleyemedim.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Anladim ki hayallerim vardi sende. Dusuncelerim, ozlemlerim, umutlarim,
yanlizligim vardi sende. Ve bir de yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Daha yeni anladim sende var olanlari. Ben ben olmaktan cikarken ogrendim
tekrar kendimi. Dusunecek, ozleyecek, umutla bekleyecek hicbir seyim kalmadi
senden baska. Seninle beraber oldugum anlarda anladim ki zaten seni
bekliyordum, zaten seni dusunuyor, seni ozluyordum. Sadece sarilmak istedim
sana bir an... Sadece ellerini tutmak.
Yuregimi oylesine aldin ki sevgili...
Yapamadim, korktum herseyin bozulmasindan, kaybolup gidivermenden.
Yapamazdim anliyormusun?
Ve birden bire farkina vardim. Sen benim her dogum gunumde pastamin
uzerindeki mumlari uflerken ve gokyuzunde her yildiz kayisinda tuttugum
dilegimdin.
VE YUREGIMI OYLESINE ALDIN KI SEVGILI SOYLEYECEK HICBIRSEYIM KALMADI.
