En çok neyi özledim biliyor musun?
Bir şiiri okumanı....
Ahmet Telli’yi mesela?
“Hala koynumda resmin” dururdu...
Ya da “ben girdiğimde sokağı devriyeler basardı”
Ben en çok
“seni sırılsıklam özleten yağmurları” arıyorum.....
Ne zaman ellerinden tutsam,
Kardı..... kıştı.....
Hasrettik sıcak mevsimlere.
Gittin... beni buralarda öylece bıraktın
“gülüşün eklenmiyor artık kimliğime”.....
En çok neyi özledim biliyor musun?
Susmanı...
Hiçbir şey demeden boşluğa bakmanı.
Gidişin geliyor aklıma şehirden!
Sırtın dönük, adımların kısa kısa...
Uzaklaşıyorsun...
Sonra dilime Aziz Nesin dizeleri takılıyor,
“sevişiyoruz yirmi beş bin kilometreden”
Hiç olmaz olur mu,
Necip Fazıl’ın “beklenen’i....”
Geçti peşi sıra mevsimler,
Aylar....
Bende seni bekledim;
“şeytanın günahı beklediği kadar...”
Yine son sözü Umut Yaşar söyledi.
“aşk başlamadan güzel......”
“neden bu şarkılar bitiyor söyleyince”? ? ?
Keşke diyorum, ellerinden tutmak olmasaydı
Şu kahrolası yokluğun, varlığına değer...
Gittin...
Türküler garip şimdi...
Şairlerle ben başbaşayım....
Sen seversin Ahmed Arif’i?
“akşam erken indi mahpushaneye”
ve ben “tütünsüz uykusuz kaldım”
Şiirler dolusu özledim seni.....
ne acıdır birini delice özlemek...ÖZLEDİM 
