Hani saf düşlerin buluştuğu bir yer vardır kalp mi derler bilmem...Söküp attılar yokluk hissediyorum.Büyük bir derinlik.Kayıp mı oluyor bilmem.Hani hiç hissetmedim değil...Hissettirmediler diye değil...Oynadılar mı desem?Ne desem?Kendim bilmiyorum ki başıma gelenleri...gözlerim boyalıymış meğer...Bi gülüşün için neler feda etmedim.Meğer neler kaybetmişim.Bir çiçek akmışım aklıma onun yoluna giderken neler ezmişim.Aslında o yola değmez olan çiçek kaybolmuş...Dönerken ezilenleri gördüm. yarabbim!! Neler yaptım ben!! hayatımda.... adam olmaya çalıştım ama ne kazandım ki? vücudum bomboş, kafam ağır, kalbim kayıp!....
Benden ne olsun ki bu saatten sonra?Benden ne olur ki senden sonra?Bir daha yüzüne bakamam ki... Gözlerim baksa bile gururumu göremezsin sen...
Gözlerimin boşluğunu hissedersen ses çıkartma.Sadece şunu bil ki.... Ölümlü dünya sen herşeyimi öldürdün! Gün gelecek ki senide öldüren çıkacak karşına. Hani demiştim ya başka bir sen hiçbir zaman doğru olmadı...hiçbir zaman...
Beni böylesine yıkan! Beni böylesine mahveden olmadı. Bazen gecenin sessizliği sindiğinde ağlamıyorum ama yap boz gibi parçalandımı hissediyorum.O aynı gecelerde sana kurduğum düşleri, hayalleri teker teker zehirliyorum...Yok olsunlar diye. Unutamam! Unutmayı bilmediğim için sevmeyi de bilmiyordum.Sen öğretmiştin.
Nedenini bilmiyorum ama herhalde........beni ilk defa yerde görebilmek için...Aferin! Başarabildin. Bundan önce başka bir sen yoktu beni bu duruma sokan...Benimle böylesine dalga geçen...Beynimde tarkum vardı. ama sen gerçek değilmişsin ki! ve olmayandan neden korkmuşum ki? sence senin adın bir damla gözyaşına değer mi? Cansız kanım cansız gözyaşlarım yalnız akıyorlar.
YAPAYALNIZ
Benden ne olsun ki bu saatten sonra?Benden ne olur ki senden sonra?Bir daha yüzüne bakamam ki... Gözlerim baksa bile gururumu göremezsin sen...
Gözlerimin boşluğunu hissedersen ses çıkartma.Sadece şunu bil ki.... Ölümlü dünya sen herşeyimi öldürdün! Gün gelecek ki senide öldüren çıkacak karşına. Hani demiştim ya başka bir sen hiçbir zaman doğru olmadı...hiçbir zaman...
Beni böylesine yıkan! Beni böylesine mahveden olmadı. Bazen gecenin sessizliği sindiğinde ağlamıyorum ama yap boz gibi parçalandımı hissediyorum.O aynı gecelerde sana kurduğum düşleri, hayalleri teker teker zehirliyorum...Yok olsunlar diye. Unutamam! Unutmayı bilmediğim için sevmeyi de bilmiyordum.Sen öğretmiştin.
Nedenini bilmiyorum ama herhalde........beni ilk defa yerde görebilmek için...Aferin! Başarabildin. Bundan önce başka bir sen yoktu beni bu duruma sokan...Benimle böylesine dalga geçen...Beynimde tarkum vardı. ama sen gerçek değilmişsin ki! ve olmayandan neden korkmuşum ki? sence senin adın bir damla gözyaşına değer mi? Cansız kanım cansız gözyaşlarım yalnız akıyorlar.
YAPAYALNIZ
degmez degmez :'(