Ne oldu bana böyle seni tanıdıktan sonra
Her şey anlamsızdı hayat çekilmez
Şiirlerimde hep hüzün vardı hep terkediliş
Hep hazin öyküler bulurdum kahrederdim kendime
Şimdi yine şiirler yazıyorum
Fakat farklı farklı anlamları olan buram buram aşk kokan şiirler...

Geceleri uyuyamıyorum sen varsın artık yaşamımda
Oturup sabaha kadar seni düşünüyorum
Bakışlarındaki sıcaklığı,sözlerindeki tatlılığı
Kalbindeki temizliği
Hep başkalarının mutluluğu için didinen sen oluyorsun
Bitanem

Kendi hayatını mutluluğunu hiçe sayıp
Başkalarının mutluluğunu düşünüyorsun
Hak etmiyorsun böyle kahrolası hayatı
Üzülmeyi haketmiyorsun,
Bırak o gözyaşlarını ben dökeyim senin yerine
Ben alışmışım bir kere mutsuzluğa acı çekmeye
Sana feda olsun canım bırak ben üzüleyim senin yerine....

Biliyorum şuan yatağında olsan bile
Hep hüzün var kalbinde gözlerinde
Belki de ağlıyorsun gizliden gizliye
Ağlama be bitanem içim yanar dayanamam
Gözyaşlarına........

İsimlendiremediğim duygularımın kahramanısın sen
Yeni yeni şiirlerimin mısraları yine sen
Geceler boyu düşlediğim hep adını sayıkladığımsın
Dinlediğim şarkıların yepyeni anlamı
Hayata sarılışımın tek nedenesin sen

Kalbimde küllenen alevi korlandıran
İçimi hor hor yakan, gözyaşlarıma anlam kazandıran
Sevgilim dostum arkadaşım anlatılmazsımsın sen
Ne olur üzülme üzülme dayanamam bitanem
Bırak o göz yaşlarını ben akıtayım senin yerine....

alıntı

Git, ey düşünce, uçmaya yetecek kadar açık bir sözcük
kanatların ise, seni havalandırıp götürebiliyorsa eğer,
hafif madenlerin sallandıkları,
yeni bir aklın müjdesiyle
havanın keskinleştiği,
kendine özgü silahların
konuştuğu yere.
Orada savun bizi!

Bir ağacı sürükledikten sonra batıyor dalga.
Ateş, önce kendine çekmişken, bırakıyor seni.
İnanç, yalnızca bir dağı yerinden oynatabildi.

ne varsa bırakıp git, ey düşünce!

acılarımızdan başka bir şey olmasın hamurunda.
Bütünüyle tercüman ol bize!

alıntı