Her giden ardında bir bekleyen bırakır. Bazen ister bekle beni der..
Bazende bekleme hayatına devam et der.. Bu bekleme demenın ardında bır beklenme isteği vardır hep..
Ve her kalan yüreğindeki acısıyla bekleyeceğim der. Dönmeyeceğini bile
bile... Gelmeyeceğini bile bile.. Sevmeyeceğini bile bile..
Ve bekler...
Taki bir gün artık ümitler kesilip. Yolların tamamen ayrı olduğu fark
edilene kadar..
Ve başlar keşkeler, pişmanlıklar....
Yanı başımızdayken fark etmediğimiz bir çok ayrıntı takılır hafızalara.Oysa
ne güzelmiş yaşanılanlar dersiniz.. Meger ne çok sevmişim dersiniz.. Ve
belkide hiç sevilmediğinizi fark edersiniz.
En acısıda budur yaa zaten. Sevilmeden sevdiğinizi fark ettiğinizde
beyninizi yer binlerce soru.. Başlarsınız cevabı besbelli olan sorulara
kendinizce cevap aramaya..
Ve sorgulama zamanı gelir kendinizce.. Oysa unutursunuz bir şeyi...
"Aşk Sorgulanmadan Yasanmalıdır.."
Ama unutursunuz bu kuralı "nedenler ve niçinler" kemirir beyninizi
Ağlamak sizin için kacınılmaz bir seçimdir. Ağlarsınız herşeye ve her
olaya..
Baktıgınız her yer "onda" biter.. Gördüğünüz herşeyde "onu" ararsınız..
Aynadaki gorüntünüzde bir yansıma, sokaktaki köşe başında bir kucaklasmadır
"o".. Yağan yağmurdur, denizdeki yakamozdur "o", gecelerin ayı, gündüzlerin
güneşidir "o"...
Ve son cümleler dökülür artık dilinizden...
"O" Mutlu Olsun Yeter...
Diyebileceğiniz bir şey kalmamıstır çünkü..
Tıpkı yüreğinizi sizden aldığı gibi giderken cümlelerinizide götürmüştür
yanında..
Sessizlik kalır geriye biten bir sevgiden...
Ve... Ayrılık Urganı kalır boynunuzda "yağlı bir ilmek gibi..."
Sanki biri ha çekti ha çekecek.. Durdu sanarsınız dünyayı ha battı ha
batacak..
Ama ne dünya durur nede o ilmek çekilir..
Hayat devam ediyordur ve bu çarkın içinde sizide bilmediğiniz başka
diyarlara sürüklüyordur..
Biticek sanırsınız acınızı bitmez... Sadece bir yerlere saklanır
yüreğinizde..Bir şarkida, bir şiirin içli mısralarında ve belkide bir sözde
kanamaya hazır bir yaradır o artık..
"Sessizliğin İçinde Bir Çığlık, Karanlığın İçinde Bir Işık, Yürekte Kapanmaz Bir Yaradır Artık O"
Bazende bekleme hayatına devam et der.. Bu bekleme demenın ardında bır beklenme isteği vardır hep..
Ve her kalan yüreğindeki acısıyla bekleyeceğim der. Dönmeyeceğini bile
bile... Gelmeyeceğini bile bile.. Sevmeyeceğini bile bile..
Ve bekler...
Taki bir gün artık ümitler kesilip. Yolların tamamen ayrı olduğu fark
edilene kadar..
Ve başlar keşkeler, pişmanlıklar....
Yanı başımızdayken fark etmediğimiz bir çok ayrıntı takılır hafızalara.Oysa
ne güzelmiş yaşanılanlar dersiniz.. Meger ne çok sevmişim dersiniz.. Ve
belkide hiç sevilmediğinizi fark edersiniz.
En acısıda budur yaa zaten. Sevilmeden sevdiğinizi fark ettiğinizde
beyninizi yer binlerce soru.. Başlarsınız cevabı besbelli olan sorulara
kendinizce cevap aramaya..
Ve sorgulama zamanı gelir kendinizce.. Oysa unutursunuz bir şeyi...
"Aşk Sorgulanmadan Yasanmalıdır.."
Ama unutursunuz bu kuralı "nedenler ve niçinler" kemirir beyninizi
Ağlamak sizin için kacınılmaz bir seçimdir. Ağlarsınız herşeye ve her
olaya..
Baktıgınız her yer "onda" biter.. Gördüğünüz herşeyde "onu" ararsınız..
Aynadaki gorüntünüzde bir yansıma, sokaktaki köşe başında bir kucaklasmadır
"o".. Yağan yağmurdur, denizdeki yakamozdur "o", gecelerin ayı, gündüzlerin
güneşidir "o"...
Ve son cümleler dökülür artık dilinizden...
"O" Mutlu Olsun Yeter...
Diyebileceğiniz bir şey kalmamıstır çünkü..
Tıpkı yüreğinizi sizden aldığı gibi giderken cümlelerinizide götürmüştür
yanında..
Sessizlik kalır geriye biten bir sevgiden...
Ve... Ayrılık Urganı kalır boynunuzda "yağlı bir ilmek gibi..."
Sanki biri ha çekti ha çekecek.. Durdu sanarsınız dünyayı ha battı ha
batacak..
Ama ne dünya durur nede o ilmek çekilir..
Hayat devam ediyordur ve bu çarkın içinde sizide bilmediğiniz başka
diyarlara sürüklüyordur..
Biticek sanırsınız acınızı bitmez... Sadece bir yerlere saklanır
yüreğinizde..Bir şarkida, bir şiirin içli mısralarında ve belkide bir sözde
kanamaya hazır bir yaradır o artık..
"Sessizliğin İçinde Bir Çığlık, Karanlığın İçinde Bir Işık, Yürekte Kapanmaz Bir Yaradır Artık O"
