Seni Kendime Hak Ettirdim…
Sen sana yapılan hiçbir şeyi hak etmedin,
Sevgimi de hak etmediğin gibi…
Görmemiştin kimseden benim gibi aşkı, kimse ruhu gibi sevmemişti oysa seni.
Sadece sevmeye programlanmıştın, Bir oyuncak gibiydin.
Kumandayı kim eline alırsa ona katıksız bağlanıyordun.
Ama bana gelmedi o kumanda.
Onun yerine kendi kumandamı vermiştim sana.
Sıranın bana gelmesine izin vermeden, hayat sana da göstermişti kötü yüzünü.
Bana geldiğinde sen,
önceden gözü kapalı âşık olmaya programlanan sen,
acı vermeye, acı çektirmeye programlanmıştım.
Oysaki sana gelmeden önce de ben,
gerçek aşkı tadmaya, taparcasına sevilip sevmeye programlamıştım kendimi..
Kumandamı eline geçirmeme izin verdiğim gibi !
Hatırlıyorum da,
gecenin köründe kan ter içinde uyanıp balkona nasıl attığımı kendimi..
Sana bir şey olmasından korkarak nasıl hıçkırarak o yüzümü yalayan,
soğuk rüzgâra ve bardaktan boşanırcasına yağan yağmura karşı ağladığımı.
Dışarıda ki kokuyu nasıl içime derince çekip bin bir koku içinden senin kokunu alabilmeyi.
Yine hatırlıyorum ben,
gülüşmelerin hâkim olduğu bir günümün birden hüzne boğulduğunu,
kalbimin birden delice çırpınan bir balık gibi nasıl göğüs kafesimi yarmak isteyişini,
nefesimin kesilmesini, Oysaki görünürde hiçbir şey yoktu.
Sezgilerim benim görüşüm olmuştu sadece. Ve ben bu görüşten hiç memnun değildim.
Gizli kapaklı işlerini hep sonradan, kendi elimle koymuş gibi buluyordum.
Küçük bir açığın aslında senin,
benim hayatımda ki yerini oldukça farklı boyutlara getiriyor
ve ben her defasında sana olan sonsuz güvenimi tekrardan sorgulamak zorunda kalıyordum.
Ve sen,
onca senin için akan gözyaşının tek bir zerresini bile hak etmedin.
Sen, uğruna yitip giden sayısını unuttuğum uykusuz gecelerimde ki,
yüreğimde ki acıyı da hak etmedin…
Sen aslında beni hak etmedin de,
bakma ben yüreğimdeki aşka yenik düştüm, seni kendime hak ettirdim…
Ciqdem,,