Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...



Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi


İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri


SENİ SEVİYORDUM ve senin haberin yoktu


Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesden başkaydı işte...


Güldüğü zaman yukarıya bakardı;


Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı...


Ne güzeldiler sen bilmiyordun...


BEN SENİ SEVİYORDUM...


Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler


Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu


Geri dönüyordu, çoğalarak


Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, herseyi erteliyişim oluyordun


Kalp ağrısı oluyordun,


Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,


Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,


Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk


Cesurduk...


Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller...


Ben SENİ SEVİYORDUM sen bilmiyordun...


Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun


Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra


Yağmurlar yağdı, serin haziran akşamları


Derken bir gün uzaktan gördüm seni...


Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı


Kalbimi acıttı her zaman ki gibi...


Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...

Edıt: YARGIÇ...Forum içerisinde kullandığınız fotoğrafları daha dikkatli seçiniz lütfen.


Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...

Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu
çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk. Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk... Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.

Ben seni seviyordum, bilmiyordun.
Sevinçlerim oluyordun arasıra, sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni. Saçların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı... Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Ve sen yine bilmiyordun

Yüreğinize sağlık..

beyNdiNse Ne mutLu baNa.

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...

Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu
çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum



eline sağlik....